- De Duitse Herdershond
12
Vroeger,nog niet eens zo heel lang geleden, dachten we dat de hond – omdat hij afstamt van de wolf - pre-
cies dezelfde karaktertrekken had als die wolf en dat we er daarom ook zo mee moesten omgaan. Honden
konden de taal van de mens niet leren spreken, en dus moesten wij de taal van de hond leren spreken.
Logisch, toch? We hadden ze in huis, we hadden onszelf verantwoordelijk voor die hond gemaakt, en dus
moesten wij ervoor zorgen dat we honden echt gingen begrijpen en echt hun taal gingen spreken om zo-
doende een fijn leven samen te creëren.
De coach van je hond
Dominantietheorie volgens Sacha Gaus
Doggo.nl heeft vier hondenprofessionals van divers pluimage gevraagd
naar hun visie op het dominantiemodel en wat voor invloed dat heeft
op de wijze waarop we met onze hond omgaan. De redactie vond deze
artikelen de moeite waard om onder de aandacht van de VDH-leden te
brengen. Deze maand het derde artikel, geschreven door Sacha Gaus.
Sacha - dochter van Helly en Martin Gaus - heeft haar fascinatie voor
honden en hondengedrag als het ware met de paplepel ingegoten
gekregen. Na een aantal jaren in de journalistiek werkzaam te zijn ge-
weest, stapte zij in 1994 in het bedrijf van haar ouders en sinds 2007 is
Sacha eigenaar van het opleidingsinstituut Martin Gaus Academie. Zij
gaf op het Animal Event een lezing over de dominantietheorie.
Het begin van de mythe
Het gedrag van wolven werd pas volop onderzocht vanaf de jaren
zestig. Het was Nico Tinbergen – de grondlegger van de etholo-
gie (gedragsbiologie) - die begon met het onderzoeken van die-
rengedrag. Hij deed dat in eerste instantie bij meeuwen. Hij in-
spireerde andere wetenschappers om ook gedragsonderzoek te
doen bij andere dieren. Al in 1947 onderzocht de Zwitser Schen-
kel het gedrag van wolven in de dierentuin van Basel. Op zijn
beurt inspireerde hij weer David Mech, Conrad Lorenz, Eberhard
Trumler en Eric Zimmen: zij onderzochten wolven en hoe wolven
met elkaar omgingen.
Strikte sociale hiërarchie
Met als voorbeeld de pikorde van kippen ontdekten deze weten-
schappers dat ook wolven een strikte sociale hiërarchie hadden,
met een alpha reu aan de top die met harde hand regeerde. Werd
er niet naar hem geluisterd, dan dwong hij zijn macht af met har-
de hand. Werd een andere reu te vrijpostig, dan schroomde hij
niet te vechten tot de ander dood was. Als er al iets van vrede was
in de roedel, dan was het een soort gewapende vrede, want de
alpha reu moest altijd op z’n hoede zijn. Hij moest beducht zijn
voor de andere reuen, want iedere reu was er op uit om de poten
onder z’n stoel vandaan te zagen. De alpha reu was dus continu
op z’n hoede en tolereerde niet de minste brutaliteit.
Hij mocht als eerste eten en pas als hij genoeg had, mocht de rest
ook wat. Hij was de enige die mocht paren, zodat alleen zijn ge-
nen werden doorgegeven. Hij gaf aan wanneer er gejaagd werd,
wanneer er gevlucht werd, wanneer er gerust werd. De andere
wolven wilden dat ook allemaal, dus hij was de hele dag bezig
met zijn rol verdedigen.
