19
VDH -
ingezonden
-
Confrontatie
Op 15 februari was het helaas zover. De dierenarts is bij ons thuis ge-
weest om Esry op een zo rustig mogelijke manier haar laatste adem
te laten uitademen. Niet dat onze Bizou daar oog voor had hoor, die
wilde alleenmaar spelen. Toch begreep ze op de één of andere ma-
nier dat Esry het touw niet kon pakken. We hebben haar toen toch
maar even in de bench gelegd. Het hart van Esry was sterk, sterker
dan de middelen die zij kreeg toegediend. Er was helaas veel kal-
meringsmiddel voor nodig om haar kalm te krijgen. Ik heb de eer
gehad haar laatste hartslag te mogen voelen. Ik denk wel dat dit
het moeilijkste moment van mijn leven is geweest. Ondanks dat ik
meerdere Duitse herdershonden heb gehad, was Esry tochwel echt
mijn maatje. Meer dan welke hond ook voelde zij mij aan en ik haar.
Ze confronteerde me met mijzelf en gaf mij de ruimte mijn gebre-
ken te ontdekken en hier aan te werken. Ik kom hier zeker nog eens
op terug.
Rugafwijkingen
Wat ik uiteindelijk erg moeilijk vind is dat ik nog niet zo lang ge-
leden in ons maandblad (editie oktober 2012) een artikel heb
gelezen over rugafwijkingen bij Duitse herdershonden. Dat deze
klachten veel voorkwamen bij de Duitse herdershond bleek ook
wel toen we bij de dierenarts een folder meekregen over deze
klachten. Het enige dat nog ontbrak was een onomstotelijk be-
wijs dat deze klachten erfelijk waren. Een kwestie van tijd vol-
gens mijn dierenarts.
Met dit verhaal hoop ik een aantal dingen te bereiken. Ten eer-
ste, laat je hond eens vaker voor een grote controle gaan bij de
dierenarts, inclusief röntgenen. Dit moet je natuurlijk niet ieder
jaar doen, maar eens per twee jaar lijkt mij zeer goed. Zo kun je
misschien vroegtijdig klachten opsporen. Zeker als je actief bent
in de hondensport, vind ik dit eigenlijk een must. Ik wou dat ik
het gedaan had.
Ten tweede, de klachten zoals die bij Esry zijn geconstateerd,
blijken met name bij Duitse herdershonden voor te komen uit
de zogenaamde kynologische lijnen. Dit als gevolg van een te
sterk aflopende achterhand. Ik hoop oprecht dat dit zogenaam-
de schoonheidsideaal als onzinnig zal worden beschouwd in de
toekomst van onze mooie Duitse herdershond. Uiteindelijk heb
ik liever een lelijk beest, maar gezond, dan een mooie hond die
ik voortijdig moet laten inslapen omdat er fokkers zijn die dit zo
mooi vinden. Dan zijn we mijns inziens niet goed bezig om dit ras
naar een hogere standaard te brengen.
Noemen we ons immers niet een Vereniging van Fokkers en Lief-
hebbers van Duitse Herdershonden? We zouden er dan juist alles
aan moeten doen om het beste uit de hond te halen, waarbij ge-
zondheid mijns inziens voorop moet staan. Mijn oproep is als laat-
ste dus, help de wetenschap een handje. Zorg dat hen het DNA ter
beschikking komt zodat zij de oorzaak kunnen achterhalen en hier
een goed bestrijdingsprogramma voor kunnen maken.
Als laatste wens ik mijn lieve Duitse herdershond Esry von May-
ernhof, de liefste enmeest trouwe hond, een pijnvrije hondenhe-
mel toe. Rust zacht ouwe schat van me!
Björn Schuurmans
In oktober lieten we u, naar aanleiding van het interview
met dierenarts Wilco Rasenberg, weten de commissie bij-
stand kynologie (CBK) om een reactie te vragen.
De CBK liet ons weten het interview met dhr. Rasenberg
zeer interessant te vinden en achter de openheid met
betrekking tot voorkomende ziekten en afwijkingen bij
honden, met name bij onze Duitse herder, te staan. De
CBK was van mening dat er rond de rugproblemen van
de Duitse herder (o.a. het Cauda Equina Syndroom) en de
behandeling ervan verschillende inzichten en behandel-
wijzen bestaan. De CBK-leden zijn echter geen van allen
dierenarts, en onvoldoende deskundig om over deze pro-
blematiek een goed onderbouwd oordeel te geven.
Zij gaven ons het advies om een gesprek te hebben met
een andere deskundige dierenarts, gespecialiseerd op het
gebied van orthopedie, neurologie en neurochirurgie.
De redactie gaat trachten dit op korte termijn te realiseren.
Redactie
