11
nen te rennen. Opspattend gras, omdat de hond veel te zwaar
gebouwd is. Stok omhoog, drijfgeluiden die volgens mij uit z’n
tenen kwamen. En boem! Perfect geslaagde stokslag dwars
over de rug van de hond, die op het zelfde moment knoerthard
zijn kaken in de biceps van mijn, tot nu toe nog, vriend zetten.
Glimlachend zag ik hem staan, met een wildebras aan zijn arm
die uiteraard niet wilde lossen.
Van achteren
Toch goed ingeschat…… echte kerels die twee. Bepaalde oe-
feningen hebben we vanwege tijdgebrek overgeslagen. Het
fiets-stellen hebben we ook niet gedaan, vanwege blessure
gevaar. Voor deze oefeningen moet je toch wat meer ervaring
hebben, wil je ze correct als helper kunnen uitvoeren. Dus we
gingen verder met de werp. Deze oefening wordt uitgevoerd
met een kaliber pistool (losse flodders) waar je een vergunning
voor nodig hebt. Dit stuk van de oefening hebben we maar
weggelaten. De hond komt van achteren aan gerend en moet
dan aan de achterkant stellen. Veelal wordt er op het been
gesteld. De jongens legden me later uit, dat de moeilijkheid
van deze oefening is, dat je niet ziet wanneer de hond inbijt. Je
kunt niet goed inschatten en je op tijd schrap zetten voor im-
pact. Je kunt alleen afgaan op je gehoor. Je hoort de lichte tred
van een viervoeter en dan hoor je opeens niets meer. Voordat
je je goed en wel kunt afvragen waar de hond gebleven is, zit
deze al vast aan je lijf. Omdraaien met de hond aan het been
en dan stil staan. Voor je liggen er drie stukjes meestal rubbe-
ren flexibele pijpjes. Op teken van de arbitrage mag de helper
(pakwerker) deze oprapen en de hond ermee bekogelen. Wat
nogal een kunst is, want de meesten zijn vliegensvlug en trek-
ken je op dat moment alle kanten uit, want zodra je bukt om de
stukjes op te rapen mag de hond namelijk bijten.
U begrijpt dat we een leuke dag hebben gehad, met uitwisse-
ling van allerlei technieken en trainingsmethoden die een ie-
der in zijn eigen sport gebruikt. Maar we waren nog niet klaar.
Joeri had twee honden meegenomen en niet zo maar één! Ja-
wel 9
e
plaats op de wereld kampioenschappen. Onta vom Kart-
hago. Hmmm…… wat moet een wedstrijdhond nu met prak-
tijkoefeningen. De vraag is of je de hond zo niet verziekt voor
de sport. Als een hond dusdanig hoog scoort, kan het toch niet
anders zijn dan een ‘puntenhondje’. Hahahahahaha, mis!
Ik probeer al zo vaak aan mensen buiten het ras uit te leggen,
dat de kwaliteit van de Duitse herder meer is, dan wat zij den-
ken te weten over ons mooie ras. Zonder blikken of blozen en
zonder aarzelen zat ze vast in een voor haar totaal onbekende
setting en totaal andere vorm van manwerk. Ikzelf train met
een Duitse herder die wat mij betreft keer op keer bewijst dat
hij voor geen enkele Mechelaar onderdoet. En ook de wereld-
top van Duitse herders (in de sport) doet in zijn geheel niet
onder voor geen enkele praktijkhond. Ondertekend en kracht
bij gezet door Onta & Jendo!
Ricky Peroti
VDH -
africhting
-
