- De Duitse Herdershond
16
In het oktobernummer
van ‘De Duitse Herders-
hond’ hebbenwe een
artikel gelezen over die-
renartsWilco Rasenberg.
Naar aanleiding van
dit stuk is de redactie
voornemens nog andere
deskundigen te raadple-
gen op het gebied van
rugproblemen.
Gezien het stuk van Wilco Rasenberg en de
informatie die op internet te vinden is zal dit
naar mijn mening geen nieuwe of andere ge-
zichtspunten opleveren.
Het Caudia Equina syndroom staat ook wel
bekend als Lumbosacrale Instabiliteit. Dit pro-
bleem komt bij verschillende rassen voor. Het
is daarom ook de vraag of de aflopende rug-
lijn bij de Duitse herdershond de oorzaak dit
probleem is.
Ik heb een aantal vragen / opmerkingen over
dit probleem;
a.
Volgens mij maakt een dierenarts
geen onderscheid tussen raszuivere
Duitse herdershonden en de zoge-
naamde ‘look-a-likes’. Vervolgens is
het de vraag of de raszuivere hon-
den komen van broodfokkers, gele-
genheidsfokkers of serieuze fokkers,
die fokken volgens de adviezen van
de rasvereniging en dus fokken met
aangekeurde ouderdieren.
b. Hoewel we een behoorlijke popula-
tie Duitse herdershonden hebben in
Nederland, valt dit in het niet bij de
populatie in het moederland Duits-
land en al helemaal over de hele
wereld.
c.
Een gedegen onderzoek kan en
moet dan ook worden gedaan van-
uit de Duitse SV. Deze geeft ook de
stambomen uit en beschikt over
veel meer informatie over de af-
stamming van de honden.
d. Er wordt een aantal oorzaken ver-
meld van het probleem, zoals een
hernia, een abces, een tumor en on-
geval of fractuur. Of de aandoening
erfelijk is zal nader uitgezocht moe-
ten worden.
e.
CES wordt ook wel gezien bij werk-
honden van de wat grotere omvang.
Met deze honden wordt gewerkt en
vallen klachten eerder op. Het is dan
ook weer de vraag of deze werkhon-
denlijnen meer belast zijn met het
CES. Deze zogenaamde werklijnen
worden niet zo gefokt op de aflo-
pende ruglijn. We lezen dat bij het
draven de rug amper wordt belast,
maar bij springen of galopperen
komt er meer kracht op de laatste
lendenwervel naar het heiligbeen.
Zo rijst de vraag of we de hoge
schutting nog wel zo veel moeten
gebruiken. Is het niet beter deze pas
bij IPO III te gaan gebruiken? Vroe-
ger hebben we de volkomen steile
schutting gekend. Deze is vervan-
gen door de schuine schutting om
de honden minder te belasten op
de voorhand. Er was een schutting
van 160 cm (VH II) en 180 cm (VH
III.) Voor IPO II zou deze dus ook naar
160 cm kunnen gaan.
f.
De aanwezigheid vanCES bij werkhon-
den zal vooral medisch moeten wor-
den bepaald. Vaak hebben deze hon-
den een hogere pijngrens en zullen dit
pas in een laat stadium aangeven.
Indien er gezondheidsproblemen zijn met
honden wordt al snel gewezen op rassen
welke veel gefokt worden zoals de Duitse her-
dershond. Er is dus genoeg reden om deze
materie op te pakken. De VDH zal dit moeten
doen richting de SV, liefst nog ondersteund
door andere landen binnen de WUSV.
Jos de Gouw
Moeten we de hoge schutting nog wel zo veel gebruiken?
