VDH -
algemeen
-
3
hij dat bij andere honden doet, zal hij ook willen weten wie hij
tegenover zich heeft en de persoon in zijn/haar kruis willen rui-
ken. Wij mensen willen dat niet en bestraffen hem daarvoor. Vaak
wordt de hond ook bestraft voor z’n onderdanigheid naar men-
sen: de ene hond laat de andere weten dat hij onderdanig is door
de mondhoeken van de andere hond te likken. Wij vinden dat
meestal niet wenselijk en corrigeren dan de hond. Als een hond
tegen ons opspringt accepteren we dat vaak. Honden zullen dit
onderling niet doen, tegen elkaar opspringen is geen onderdeel
van een begroetingsritueel. We zijn niet altijd even duidelijk voor
onze hond!
Persoonlijke zone
Het karakter van een Duitse herder is zodanig dat hij zich vooral
op z’n baas richt en wat minder op ‘vreemde’ mensen. Vaak laat
hij een begroeting door een onbekend persoon gelaten over
zich heen komen. Iedere hond heeft (net zoals mensen) z’n per-
soonlijke zone. Het ligt aan het ras en ook aan het individu hoe
groot die zone is. Wanneer een onbekend persoon die persoon-
lijke zone niet respecteert, de hand uitsteekt en de hond toch
gaat aaien, dan kunnen hier bijtincidenten uit ontstaan. Gewoon
omdat de communicatie tussen hond en mens niet goed is. Een
voorbeeld hiervan is op internet te zien
-
ISsOo). Een getrainde Duitse herder zit naast zijn baas die door
een journalist geïnterviewd wordt. De journalist aait de hond
enige malen over de kop (dominant gebaar, in een persoonlijke
zone) en je ziet dat de hond dit niet fijn vindt (stress), hij tongelt
diverse malen. Als hij de keuze had gehad zou hij weggelopen
zijn, maar hij zit aan de lijn. Ondanks alle waarschuwingen van de
hond pakt de journalist daarna de hond aan beide kanten van zijn
keel vast en leunt over hem heen. Op dat moment valt de hond
uit. Het is aan de snelle reactie van de geleider te danken dat dit
niet erger is afgelopen…
Kinderen
Ook kinderen zien deze vaak voorkomende stresssignalen niet en
komen, zonder dat ze het in de gaten hebben, in de persoonlijke
zone van de hond. Als kinderen dan niet op de waarschuwings-
signalen (verstarren, grommen e.d.) van de hond reageren, is bij-
ten de volgende stap voor de hond. Zowel het kind als de hond
treft hier geen blaam, het is aan de eigenaar om dit soort situaties
te voorkomen. Debbie Rijnders heeft over het contact tussen die-
ren en kinderen een heel informatieve website gemaakt (www.
kinderenendieren.nl/info-media.html). Op deze site is heel veel
informatie te vinden voor (groot)ouders, leerkrachten, maar ook
voor kinderen zelf.
Marian Servaas
Dit was de laatste aflevering over het lezen van honden. Wanneer je
meer over dit onderwerp wilt lezen dan kun je de volgende boeken
raadplegen:
Begrijp ik mijn hond? - Nicky Gootjes en Sacha Gaus
Hondentaal is lichaamstaal - Martin Gaus
Uw hond beter begrijpen - Frauke Ohl
RAADFOTO
Omschrijf het gedrag van de hond op deze foto. Wat zie je en wat
kun je daaruit concluderen? Wanneer je de omschrijving vòòr 25
juni instuurt naar de redactie (
), dan hebben we
voor één van de goede inzenders een aardigheidje in petto. In het
volgende maandblad de oplossing.
Oplossing mei
Op de foto staat een volwassen teef met een hoge staart. Ze heeft
een borstel op de schoft, de oren staan naar achteren en iets op-
zij. Er is oogwit te zien, de neus is niet gerimpeld. De bek is iets
open maar de tanden zijn niet te zien. Voorpoot is iets geheven,
waarschijnlijk omdat ze in beweging is.
Deze hond is niet zeker van zichzelf, ze vertoont simultaan ambi-
valent gedrag.
De inzending die het dichtst bij deze oplossing zat kwam van
Katja Knol - van der Post uit Almelo.
Dit is wel een heel erg vreemde ontmoeting met andere mensen! De pup
is – heel begrijpelijk – niet erg zeker van zichzelf. Hij heeft een lage houding
die ook wat naar achteren gericht is, de oren staan wat opzij en de staart
is niet hoog. De ogen zijn wat toegeknepen en er is wit van de ogen te zien.
