![]()
Sinds 1997 heeft Marian haar eigen hondenschool, eerst in Uden,
nu in Valthermond in Drenthe. Haar specialiteit is het helpen bij de
opvoeding van pups en jonge honden. Daarnaast heeft het gedrag
van honden, in alle mogelijke opzichten, haar belangstelling. Als
gedragstherapeut heeft ze al vele honden, waaronder meerdere
Duitse herders, (en hun eigenaren!) kunnen helpen. Haar kennis wil
ze graag met haar ‘leerlingen’ delen en ze ziet gelijkenissen in de
opvoeding van kinderen en honden.
REDACTIE
Doordat Marian gevraagd werd een hoofdstuk te schrijven in het
eerder genoemde jubileumboek, rolde ze daarna in het redactie-
werk van het maandblad van de VDH. Een taak die ze de laatste jaren
als eenzaam en als ‘een roepende in de woestijn’ heeft ervaren. Ze
herinnert zich de goede jaren met Jan Pulles, als afgevaardigde van
het HB in de redactie, en de klik die ze had met Wim Severijnen. Sa-
men met hem zou ze de kar vele jaren trekken. Maar bijna alle redac-
teuren vertrokken weer, uit onmin met het hoofdbestuur en/of de
vereniging in het algemeen, of door gebrek aan tijd. Deels uit nood
geboren werden er freelancers aangetrokken.
Het blad maakte onder leiding van Marian een ommezwaai. Het
kreeg een andere inhoud, meer gericht op de interesses van de lief-
hebbers met hun gezinshond (de grootste groep binnen de VDH).
Bij een nieuwe lay-out hoorde ook meer en kwalitatief goed beeld-
materiaal. Onder haar leiding werd een redactiestatuut geschreven
en samen met Hans van Erven werd de website vernieuwd. Het was
de bedoeling om binnen de redactie iemand te hebben die ver-
antwoordelijk zou zijn voor de website. Helaas is die persoon niet
gevonden en worden er nu ad hoc onderwerpen aan de site toege-
voegd.
Sinds begin dit jaar is er een grote groep freelance fotografen bin-
nen de VDH, die wordt ingezet bij de hoofdevenementen. Marian
stuurt deze groep aan, enorm gemotiveerde vrijwilligers die volgens
haar zeggen ondergewaardeerd worden. Ze zegt: “Tijdens een eve-
nement is er alle aandacht voor de medewerkers op het veld, maar
zelden wordt een fotograaf van een kop koffie voorzien of krijgt hij/
zij een paraplu aangeboden bij slechte weersomstandigheden. Aan
de ontvangst van de fotografen en freelance schrijvers schort het
nog al eens, een kwalijke zaak.”
HERINNERINGEN
Andy van Dijk, freelancer bij africhtingsevenementen, herinnert
zich de tomeloze inzet en de drang naar vrijheid van meningsuiting
van Marian. “De eerste artikelen die ik heb geschreven werden door
mij en Marian telefonisch besproken. Dan werden ook andere VDH
onderwerpen vaak ‘even’ onder de loep genomen. Dat gebeurde
tot diep in de nacht zonder op de tijd te letten. Wat verder opviel:
onvoorwaardelijk steun voor mij en de andere redactieleden, met
name ook als er iets kritisch werd geschreven richting keurmeesters,
dat heb ik enorm in haar gewaardeerd.”
Freelancer Marieke Lemmen heeft Marian een jaar of drie geleden
leren kennen tijdens een redactievergadering in een Van der Valk
hotel. “Ze had toen een hond bij zich omdat er thuis eentje loops
was en ze vond het fijner voor de reu met haar mee te reizen dan
thuis opgesloten te worden. Ik vond dat meteen sympathiek en ik
vond het ook een geweldig gezicht die hond door de lange hotel-
gangen te zien lopen. Ik vind schrijven leuk en ik houd van Duitse
herders, maar had totaal geen verstand van het VDH gebeuren. Door
alle interviews die ik voor het VDH-blad mocht doen, heb ik veel ge-
leerd en veel interessante en aardige mensen ontmoet. Dat heb ik
aan Marian te danken. Marian gaf mij vertrouwen en daarvoor ben
ik haar dankbaar.”
HOOGTEPUNT EN LEUKE DINGEN
Op mijn vraag wat er nu leuk aan het redactiewerk is, antwoordt Ma-
rian dat het samenstellen van het blad een leuke bezigheid is, evenals
de contacten met alle freelancers, met de mensen die geïnterviewd
worden en het meedenken met de drukker over de vormgeving van
7
algemeen
VDH
Een roepende in de woestijn
