![]()
6
algemeen
VDH
Ik heb het mezelf niet gemakkelijk gemaakt door me aan te bieden als kersvers hoofdbestuurslid en interviewer van Marian Servaas. We
kennen elkaar nauwelijks – alleen van gezicht en telefoon - en er valt veel over haar werk te vertellen, vooral over alles wat er mis ging in de
relatie tot het hoofdbestuur.
Kennis overdragen en observeren, daar gaat het om
Afscheid van Marian Servaas, hoofdredacteur VDH
Als ik de woning in het Drentse lintdorp Valthermond binnenstap,
word ik hartelijk begroet, ook door haar vijf Duitse herders, één Bor-
der Collie en echtgenoot Jan, die later thee en chocolade serveert.
Marian en ik installeren ons aan de hoge kamertafel, op de stoel
naast me ligt één van de vier katten rustig te slapen. Het wordt een
lang en indringend gesprek met wat kleine lichtpuntjes.
VEELZIJDIG
De staat van dienst van Marian Servaas binnen de VDH is indrukwek-
kend, vijftien jaar lang verbonden aan de redactie van ons maand-
blad en daarnaast heeft ze diverse stukken geschreven voor o.a. het
boek ‘De Duitse herder volop in beweging’, voor het Welkomstboek
van de VDH, voor de VDH-site, maar ook voor andere hondenbladen.
Met regelmatigheid treffen we haar aan op clubmatches waar ze
haar fokproducten - sinds kort de langstokhaar Duitse herder - pre-
senteert. Daarnaast heeft ze haar eigen hondenschool waar ze les
geeft aan eigenaren van pups en jonge honden en is ze gedragsthe-
rapeut voor honden. Kritiek heeft ze op het fokbeleid van de VDH,
met name op de beoordeling van het karakter van de honden bij
de aankeuringen. Het behalen van een africhtingscertificaat (nodig
voor de aankeuring) zegt niet zoveel over het karakter, maar meer
over de trainbaarheid van de hond, is haar mening. Marian vindt het
beter om een goede gedragtest voor de Duitse herder te ontwikke-
len, net zoals men bij andere rasverenigingen (Belgische en Witte
herders, Rottweilers enz.) heeft gedaan.
Gaandeweg gaat het gesprek richting toekomst, met adviezen voor
de oprichting van een nieuwe redactie. Marian zal haar redactiewerk
per 1 januari neerleggen en is daarna nog actief in de jubileumcom-
missie van het boek dat in 2017, ter gelegenheid van het 100-jarig
bestaan van de VDH, zal verschijnen.
JEUGD, GEZIN EN CARRIÈRE
Marian is geboren in Rotterdam en bracht haar jeugd door in de
Zaanstreek. Ze is haar hele leven al gek op honden geweest. Op één
van de eerste foto’s die er van haar gemaakt werden staat ze al met
een hond. Omdat er thuis geen hond was, ging ze alle honden uit de
buurt uitlaten en zwervers werden mee naar huis genomen. Uitein-
delijk is er eentje, een kruising Mechelse herder/Schotse Collie, blij-
ven hangen. Door het werk van haar partner volgde een verhuizing
naar Brabant, waar ze haar carrière als onderwijzer/remedial teacher
begon. Haar onderwijsloopbaan eindigde bij een ROC in Nijmegen.
Daar had ze een moeilijke doelgroep (16 tot 20 jarigen), les geven
aan puberende tieners zag ze als een uitdaging.
In de gemeente Uden fungeerde ze bijna 30 jaar als raadslid, met
ruimtelijke ordening/milieu en financiën in haar portefeuille. Daar-
naast volgde ze diverse cursussen en opleidingen op hondenge-
bied, o.a. die voor gedragskeurmeester. Binnen O&O (Nederlandse
vereniging voor hondeninstructeurs) heeft ze jarenlang les gegeven
om beginnende en gevorderde instructeurs de kneepjes van het vak
bij te brengen.
Ze is moeder van drie volwassen zonen, waarvan er één actief is met
paarden, één nationaal kampioen behendigheid is en één als jonge-
tje van tien jaar z’n eigen hond (een Sheltie) kreeg. De combinatie
mens en dier zit blijkbaar in de genen in huize Servaas!
HONDENSPORT
Wie met Marian Servaas praat, krijgt het vanzelf over de sport (G&G,
behendigheid, obedience, schapen hoeden, en IPO) en de Duitse
herder. We proberen een lijstje te maken van al haar honden. Dat
blijken er negentien te zijn, waarvan vijftien Duitse herders, de laat-
ste jaren alleen langstokhaar herders. Veel van haar honden zijn
afkomstig van ‘vom Haus Lacherom’. Ze fokt sinds 2009 met enige
regelmaat een nestje onder de kennelnaam ‘Melyanna’.
Marian werd lid van kgp. Schijndel, richtte diverse Duitse herders
af tot VH I en deed op hoog niveau mee aan G&G wedstrijden van
Cynophilia. De honden die qua karakter of gezondheid niet geschikt
waren voor de sport bleven. Zo was Zaira - een teef met zware HD -
een grote hulp bij de hondenschool. Ze hielp mee om de pups zich
te leren gedragen ten opzichte van volwassen honden. Sommige
honden werden herplaatst, o.a. als hulphond voor een man met een
spierziekte. Later – na de verhuizing naar het noorden - trainde ze in
Leeuwarden en bij kringgroep Hoogeveen. Tegenwoordig traint ze
het liefst op het terrein van haar eigen hondenschool, individueel of
in groepsverband, en is ze niet vaak op een kringgroep te vinden.
De sfeer bij veel kringgroepen en het verschil van mening rondom
trainingsmethodiek zijn hiervan belangrijke oorzaken.
