VDH -
algemeen
-
9
mer binnen gebracht terwijl het experiment werd uitgelegd aan
de eigenaar. Wanneer de ventilator niet aanwezig was om een
onduidelijke situatie te veroorzaken, liepen de honden door de
kamer en keken zelden naar hun eigenaar. In de testsituatie, met
de ventilator aan, zette de hond echter een paar stapjes in de
kamer en daarna keek 83% van hen onmiddellijk naar hun eige-
naar en dan weer naar de ventilator. Ze wisselden hun blik heen
en weer en leken op zoek te zijn naar een interpretatie van het
vreemde object waarvan ze hoopten dat hun eigenaar die zou
verstrekken. Wanneer de hond naar zijn eigenaar kijkt is het de
vraag of onze viervoeter doeltreffend zal handelen op basis van
de emotionele respons van zijn eigenaar. In dit stadium verschaf-
ten de onderzoekers de eigenaars simpelweg een verbale bood-
schap met een passende intonatie, zoals “Dat is echt lelijk!” of “Ik
vind het niet fijn dat te zien” in de groep die een negatieve bood-
schap overbracht, of “Wauw dat is echt mooi” of “Dat is leuk” in
de groep die een positieve boodschap overbracht.
Bevriezen
Het bleek dat de honden heel gevoelig waren voor een nega-
tieve of terughoudende reactie van hun eigenaar. In de gevallen
waarin de eigenaar ongenoegen uitdrukte over de prikkel neig-
den de honden in de ruimte te bevriezen, om daarna niet meer
in de kamer te bewegen en op hun plaats te blijven. Dit komt
erg overeen met wat kinderen doen als ze geconfronteerd wor-
den met een negatieve boodschap van een verzorger. Echter, in
dit voorbeeld lijken de honden minder te reageren wanneer de
verbale boodschap een positieve reactie is. In dat geval veran-
derden de honden hun gedrag niet veel en bleven zij een beetje
door de kamer bewegen, zich gedragend alsof ze nog steeds
bezig waren om te interpreteren wat er aan de hand was. Het
is bijna alsof ze naar hun eigenaars keken en vroegen, “Moet ik
hier bang voor zijn?” en als het antwoord “Nee” was gingen ze
gewoon door met waar ze al mee bezig waren.
Lichaamstaal
Maar als de eigenaren de positieve of negatieve inhoud van hun
boodschap meer expliciet maakten door hun hele lichaam te ge-
bruiken in plaats van alleen hun stem veranderde de situatie. Als
de eigenaar het object zonder angst benaderde, benaderden de
honden het ook. Als de eigenaar dan bukte bij het object kwam
de hond eventueel zelfs om het aan te raken. Als de eigenaar
wegging bij het object dat z’n dier eng vond alsof hij ook er ook
last van had, ging de hond met hem mee en kwam niet meer in
de buurt van het verdachte object.
Helpen
Eindresultaat is dat dit onderzoek suggereert dat honden, zoals kin-
deren, kijken naar de belangrijke mensen in hun leven om hen te
helpen situaties te interpreteren die dubbel of problematisch kun-
nen zijn. Ze kijken naar het gezicht van hunmenselijke verzorger als
ze onzeker zijn, en lijken te zoeken naar bewijs dat suggereert dat
hun menselijke compaan zich ook zorgen maakt of voorzichtig is
ten opzicht van de situatie. Als ze de negatieve emotie bij hun eige-
naar vinden reageren ze door min of meer te bevriezen op hun plek,
wat een geschikt gedrag is om geen problemen te krijgen. Als het
menselijke gedrag meer open is, zoals het zorgwekkende object of
zorgwekkende situatie benaderen of er van weggaan, interpreteert
de hond dit gedrag duidelijk en reageert op dezelfde wijze.
De conclusie van zo’n onderzoek is dat, als onze honden onzeker
zijn over wat er aan de hand is, ze net als kinderen naar ons kijken
voor een interpretatie of dingen goed zijn of niet. Verder pas-
sen onze honden hun eigen gedrag en emotionele reactie aan
aan hun interpretatie van onze emotionele reactie. Met andere
woorden, je hond kijkt naar je reactie op de wereld en probeert
je gedrag te interpreteren.
Stanley Coren
© SC Psychological Enterprises Ltd
Dit artikel is vertaald (Juliette Edelkoort) en gepubliceerd met toe-
stemming. Honden bestuderen vaak menselijke reacties om onze-
kere situaties te begrijpen. Gepubliceerd op 23 oktober 2012 door
Stanly Coren PhD FRSC in Canine Corner
