Het is aardedonker ommij heen. De bijna fluisterende ademhaling van mijn vrouw die naast me ligt
heeft een ietwat hypnotiserende werking. Zes uur zondagochtend. Ik hoef niet op de klok te kijken,
want ik ben elke dag standaard om zes uur wakker, of toch….hhmmm.
Speuren
Van VDH naar KNPV, de verschillen
Even spieken dan maar.. tien voor half zeven. Ik ben laat……….
Gewapend met elektrische tandenborstel stap ik onder de dou-
che. De hete waterdruppels vallen op mijn gebronsde ……….
Ahum als dit een erotisch verhaal was dan had ik u verteld dat
het water langs mijn gespierde torso naar beneden liep. Maar de
waarheid gebiedt me te vertellen dat ik 30 kilo te zwaar ben en
mijn zes broodjes verruild heb voor een Turks brood. Met andere
woorden ik heb geen zichtbare buikspieren meer maar een bier-
buik. Een echt hondensporters figuur.
Voettocht
Nadat ik aangekleed ben neem ik nog snel even een banaan en
een appel van de fruitschaal. Bepaald niet hoe mams me heeft
opgevoed, eerst eten en daarna pas tanden poetsen. Ach, ze kan
ook niet begrijpen waarom volwassen mannen en vrouwen met
hun hond door de regen en de modder willen banjeren en het
vervolgens sport noemen. Nu ben ik een africhter nog steeds
zonder rijbewijs. Dus het wordt lopen voor mij naar de honden-
club. Op de fiets vind ik maar niets. Dan is de hond al uitgeput
voor dat ie daadwerkelijk moet beginnen. Een tocht van ander-
half uur, eerst door de villawijk in Rockanje en dan door de wei-
landen en langs de boerderijen waar ik ‘s morgens vroeg regel-
matig hazen en reeën tegen het lijf loop. Als ik mazzel heb zie ik
weleens een enkele keer een wezeltje voorbij schieten. Dan de
duinen, waar ik allerlei pluimage kan bewonderen van Putters
tot Vink. Vervolgens over het strand waar ik in de zomer bij een
heel zeldzame gelegenheid en muisstil bij het opkomen van de
zon een aantal lepelaars zie die in het natuurgebied hierachter
broeden. Schitterende vogels om te zien in het wild. U begrijpt
dat geen autorit daar tegen op kan. Het Haringvliet over en dan
ben ik er.
Bulderend gelach
Eenmaal aangekomen op de club doe ik de deur naar de kantine
open, ik ruik de bittere wrange lucht van de koffie. “Eeuuw…” ik
lust absoluut geen koffie. Iedereen is nog half slaperig, maar daar
kan ik verandering in brengen. Terwijl ik naar binnen loop roep
ik “welke van jullie Mechelaartjes zal ik vandaag eens het veld
afjagen?” U begrijpt dat dit soort taal niet in dank wordt afgeno-
men. Ik word dan ook onthaald op een honend bulderend gelach
en allerlei hatelijkheden over mij en m’n hond krijg ik naar mijn
hoofd toe geslingerd. Geroezemoes alom, ’t is weer gezellig. En
ja, ik ben de enige met een Duitse herder. Eén hangoor en het
andere staat scheef. Hij is geheel zwart, 69 cm qua schofthoogte
en een gewicht van maar liefst 63 kg. Nee, geen kleintje pils dus.
Men staat te wachten om me in het pak te hijsen. Want belofte
maakt schuld. Maar eerst maar even speuren.
Zwaarder
Nu dacht ik, toen ik een paar jaar geleden naar de KNPV overstap-
te, dat het VDH speuren stukken zwaarder is. Dus het zoeken in
de KNPV zou een eitje worden. Aan de ene kant is het wat betreft
tijdsbestek wel zwaarder. Maar er zitten toch haken en ogen aan
het KNPV zoeken. Zo is mijn ervaring. Men speurt in een gebied
van 14 bij 14 m. waarin de hond de voorwerpen moet zoeken.
En altijd vrij. Ik hou daar eerlijk gezegd wel van. Ik deed dat bin-
VDH -
africhting
-
17
