19
VDH -
africhting
-
nen de VDH zelf ook altijd. Een tuig en/of lange lijn vind ik maar
niets. Het voorwerp (of voorwerpen) is weggelegd door de keur-
meester in dit gebied, maar je hond mag het vierkant niet uit,
hmmm…... Gewoon het spoor volgen zou je zo zeggen. Niet dus.
Want tijdens een keuring of wedstrijd is het voorwerp al tig keer
weggelegd en weet ik hoeveel honden hebben er al overheen
gelopen. Maar daar komt een beetje hond wel uit. Het moeilijke
is het apporteren van het voorwerp. Het is dusdanig klein dat je
het van afstand zeer zeker niet ziet liggen. Meestal gebruiken
we een klein kogeltje of een muntstuk. Ook dat vindt een beetje
hond met training al gauw.
Inslikken
Waar ik tegenaan liep was het volgende. De hond moet dit pie-
tepeuterig voorwerpje ook daadwerkelijk apporteren. Maar een
voorwerp zo klein, slikken de meeste honden, onderweg naar de
geleider, in. Je moet dus de hond leren oprapen en vast leren hou-
den met zijn voortanden terwijl we vanuit de VDH gewend zijn
dat een hond alles wat ie beetpakt stevigmoet vasthouden en het
liefst achter in de bek. Zowel de mouw als het blok, zonder piano
te spelen. Ik moest dus de hond naast zijn harde beet ook een
delicate beet aanleren zodat hij het ukke pukkie voorwerp niet
doorslikt. Ppfff… Ik ben natuurlijk de KNPV in gegaan om andere
technieken aan te leren en wat meer praktijkgerichte te oefenin-
gen te doen met mijn hondje. Maar dat we bij het eerste de beste
oefening al op moeilijkheden zouden botsen en wel op het speu-
ren, dat was niet de bedoeling. Maar goed ik ben aan het avontuur
begonnen dus, …. ‘here we go’ … Als de jonge hond hebben we
de hond een metalen buisje leren oprapen. Makkelijk gezegd en
zo gedaan. Zodra het beweegt wil ie wel. Nu nog rustig aan. Dus
een stapje terug gedaan. Eerst het voorwerp in de bek plaatsen en
de hond laten vast houden. Braaf…..en dan laten lossen. Nou dat
was makkelijk dacht ik. Dus ik heb me daar niet verder op gecon-
centreerd en ben lekker ouderwets met de hond gaan speuren.
Rust in de hond brengen. Speuren op de akker en op het strand
op zand. Lekker speuren op tijd. Nu weer terug naar het veld. En
de hond in een kleine 14 x 14 m. laten speuren. Geen probleem,
totdat de voorwerpen steeds kleiner en kleiner werden...
Simpel
Nu kwam ik bij het kogeltje en het muntstuk. Hmmm…… Toch
maar weer de instructeur om hulp vragen. Nu heb ik geluk. Want
ons hoofd instructie heeft op een blauwe maandag (net als ik)
ook bij kgp. de Oude Maas getraind en jawel, met een Duitse her-
der. Dus al mijn speurtechnieken kwamen hem bekend voor. Hij
had al eens een paar keer een opmerking gemaakt. “Dat is VDH
speuren, hè kerel! Dan kom je jezelf tegen.” De hond mag niet
uit het gebied etc. etc. etc..maar geduldig als ie is staat hij altijd
voor je klaar om vragen te beantwoorden en problemen op te
lossen. Soms zijn ze simpeler dan gedacht. Je moet de hond met
de voortanden van de grond leren rapen. “Oké, hoe dan?” vroeg
ik. “Simpel, steek een sleutel in de grond en dan moet de hond ‘t
wel met zijn voortanden oprapen. Goed, zo gezegd zo gedaan.
Het speuren en apporteren is bijna zoals ik het wil.
Zonder voer
De hond heeft tijdens ‘t examen zeven minuten de tijd om alle
voorwerpen te vinden en te apporteren. Na drie minuten zal de
keurmeester puntenaftrek geven. Het is binnen dit programma
gewoon om de hond zonder voedsel te leren speuren, vanwege
het onderdeel voedsel weigeren (met de helper). Maar ook tij-
dens het springen bevindt zich naast de haag en schutting voed-
sel dat de hond niet mag aanraken. Her en der verspreid over het
veld liggen er stukken voedsel die de hond ook niet mag aan-
raken. U begrijpt dat je bepaalde speurtechnieken die wij in de
VDH gebruiken je in de KNPV zo overboord kan gooien. Gelukkig
speurde ik bij mijn laatste twee honden al niet met voedsel, hoe-
wel ik wel zo ben begonnen. Ik heb altijd mijn honden vrij laten
speuren. We beginnen wel altijd aan de lange lijn maar naarmate
de hond ouder wordt was het altijd de bedoeling om de hond
zonder inwerking zijn werk te laten doen. Per slot van rekening
weet een hond het op het speurveld altijd beter. Dat is dus gelijk
ook het moeilijke en het mooie aan speuren. Binnen de KNPV be-
staat ook het programma zoekhonden. Met wat ik zelf zeer inte-
ressant vind; de sorteerproeven.
Maar daar zullen we ons een andere keer in verdiepen.
Ricky Peroti
