![]()
TOKKELBAAN
Na deze wandeltocht van ongeveer tweeënhalf uur was er een uitgebreid pro-
gramma op het startterrein. Een ganzenbordspel waarbij ieder cijfer een opdracht
inhield die je samen met de hond uit moest voeren. Een hindernisbaan voor baas
en hond, een trampoline die belopen moest worden, een tunnel waar baas en
hond doorheen moesten kruipen, een ‘griezelig’ beddenspiraal waar de hond
overheen moest, hordes die onderlangs genomen moesten worden, kortom leu-
ke opdrachten. Spektakel van dit deel van de dag was wel de tokkelbaan. Gezien
de niet geringe hoogtevrees liet ondergetekende deze opdracht aan zich voorbij
gaan maar de overige teamleden gingen de uitdaging aan. Zowel baas als hond
werden in een soort harnas gehesen en samen zeilden ze (hond min of meer op
schoot) naar beneden. Geen enkele hond die hierbij iets van paniek liet zien, alle
met het volste vertrouwen in de baas.
NAT
Na het nuttigen van de zelf meegebrachte lunch volgde de tweede wandel-
tocht, de Hunzeroute, bij ingewijden bekend als de natte route. Opdrachten die
hier voorbij komen zijn o.a. het vlotvaren. Deze heeft groep 9, onze groep, he-
laas gemist. Weer met het kralensnoer als houvast ging de route van start, maar
door een onbemande opdracht hebben we deze gemist en liepen wederom
verkeerd. Gelukkig hadden we bij het van start gaan een noodenvelop meege-
kregen die we in gezamenlijk overleg hebben geopend zodat we de route weer
terug konden vinden. Deze bracht ons bij het kanovaren. Een niet geringe op-
dracht, want hoe krijg je de hond zover dat hij in en niet naast de kano springt.
Dit overigens vanaf een bijzonder steile walkant wat het er niet eenvoudiger op
maakte. De eerste twee dames kregen het voor elkaar en gingen al peddelend
op weg naar de twee kilometer verderop gelegen post. Tim, de macho van het
stel zag alleen maar het water en dacht er niet over om in de kano te springen
en gaf de voorkeur aan zwemmen. Nu is Tim wel een waterrat maar twee ki-
algemeen
VDH
Spektakel van dit deel van de
dag was wel de tokkelbaan
lometer zwemmen is iets teveel van het goede. Met
enige moeite werd hij weer uit het water gehaald en
ging lopend mee met Nicole die uit ervaring wist dat
het voor haar hond geen goed plan is om te gaan ka-
novaren aangezien haar hond halverwege bedenkt te
gaan zwemmen maar er dan toch weer in wil. Dat is
vragen om moeilijkheden in een kano. Aangekomen
met kano, één hond en twee dames over het water en
de rest van het team inmiddels veilig en wel op het
droge was er het laatste stuk van de wandeling.
Moe maar zeer voldaan na deze leuke dag voor baas
en hond was er het welverdiende certificaat, een leuke
‘goodiebag’ en voor de liefhebbers een biertje en een
barbecue.
Voor de organisatie ‘Petje Af’! Voor iedere honden-
bezitter is dit een echte aanrader en hoe leuk zou het
zijn om volgend jaar nog meer Duitse herders aan te
treffen.
Ingrid Uffelie en Nicole Krijger
5
