![]()
algemeen
23
VDH
HULPHOND
Maarten zocht een hond die hem bij zijn wandelingen kon verge-
zellen, maar ik realiseerde me dat Sylke nog veel meer voor hem
zou kunnen betekenen. Mensen met ALS komen na verloop van
tijd in een rolstoel terecht. Ze krijgen moeite met alle bewegingen,
het oppakken van (gevallen) voorwerpen levert problemen op. Ei-
genlijk zou Maarten gebaat zijn bij een hulphond. Echter, het tra-
ject om zo’n hulphond te krijgen is lang, waarschijnlijk te lang voor
Maarten om op tijd zo’n hond te krijgen... Maar waarom zou Sylke
dit niet voor hem kunnen doen? Ze had al eerder, bij de clickertrai-
ning, laten zien dat ze snel dingen kon leren. Linda en ik hebben dit
met elkaar besproken en Linda is met Sylke aan de gang gegaan. Al
heel snel had ze geleerd om deuren open en dicht te maken. Het
lopen naast de rolstoel leverde geen problemen op. En met behulp
van de clicker leerde Linda Sylke allerlei mogelijke voorwerpen te
apporteren. Handig wanneer Maarten iets op de grond zou laten
vallen.
OFFICIEEL
Het is fijn dat Sylke als hulphond voor Maarten kan functioneren.
Maar het zou nog fijner zijn als ze een officiële hulphond zou zijn,
zodat ze dan Maarten
overal kan vergezel-
len... naar de su-
permarkt,
de
bibliotheek, het
ziekenhuis, enz.
Vanuit
mijn
contacten met
stichting Hulp-
hond heb ik Joop
Mekke leren ken-
nen. Joop was
destijds werkzaam
bij de stichting,
maar is - samen
met Erica Bulters - een
eigen bedrijf gestart.
Bulters/Mekke is een
landelijke organisatie
die
gespecialiseerd
is in het coachen en
begeleiden van mensen
met een beperking, zodat
zij zelf in staat zijn de eigen
hulphond op te leiden. Uit het
telefonische contact dat ik met
Joop had bleek dat het moge-
lijk was om van Sylke een officiële hulphond te maken. Linda is be-
zig om haar alle benodigde oefeningen aan te leren, zodat ze over
enige tijd examen kan doen.
ANDER WERK
In de tussentijd helpt Sylke mee met de begeleiding van kinde-
ren in het gezinsvervangend tehuis. Wanneer Linda Sylke aan het
trainen is voor hulphond doet ze dat altijd met de clicker. Daarbij
betrekt ze één van de kinderen die in een rolstoel zit. Deze jongen
vindt het knuffelen van honden geweldig. Na iedere click die Sylke
bij het oefenen krijgt mag ze bij deze jongen een brokje gaan ha-
len. Hij mag haar dan meteen aaien, een feest voor allebei!
Sylke houdt er ook van om een balletje terug te komen brengen.
Een vrouw die in een rolstoel zit moet dan bukken of opstaan om
het balletje weer te pakken. “Een goede lichaamsbeweging voor
haar”, aldus Linda.
WEERBAARDER
Ook helpt Sylke mee bij de kinderen die Linda begeleidt. Als een
jongen met de ziekte van Tourette televisie gaat kijken, dan gaat
Sylke er vaak naast liggen. Het zorgt ervoor dat deze jongen wat
rustiger, meer ontspannen kan zijn. Ze wordt op dit moment ook
ingezet bij een traject om een jongen te begeleiden om van zijn
angst voor honden af te komen en om een kind dat gepest wordt
weerbaarder te maken. Sylke leert dit kind hoe ze duidelijk haar
grenzen aan moet geven, goed moet communiceren en zich niet
aan de kant moet laten duwen.
In de groep honden van Linda heeft Sylke ook haar hondenvrien-
dinnetje gevonden. Een paar keer per week speelt ze met Bibi en
is echt blij om haar te zien! Als Linda met Sylke langs de auto loopt
dan stopt ze al haar neus in Bibi’s hok om te zien of ze er is. Wan-
neer de twee honden klaar zijn met ‘werken’ (soms worden ze sa-
men ingezet) dan rennen ze flink in de enorme tuin van het tehuis.
Wanneer ik deze berichten van Linda hoor, dan ben ik ervan over-
tuigd dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Het valt nooit mee
om een hond te herplaatsen, maar in dit geval is het prima uitge-
pakt. Volgens mij zit Sylke daar prima op haar plaats en is ze heel
gelukkig bij Maarten en zijn familie.
Marian Servaas
Kom geen stap
verder, anders ...
