- De Duitse Herdershond
54
het bakje van de brandweerladderwagen gevolgd door een ver-
wijzing op een kist met daarin een persoon.
Koud
Daarna werden we getransporteerd naar het RDC in Chbany waar
we de volgende zaken in praktijk en theorie kregen voorgescho-
teld: Kennis van INSARAG, eerste hulp mens (was ik van vrijge-
steld wegens een geldig diploma) en eerste hulp dier. Om 17.20
uur waren we klaar. Daarna werden we getransporteerd naar het
BoO, waar we gauw de slaapzak inkropen. Om 22.00 uur alarm
(tip die ik kreeg, neem je slaapzak mee). Om 23.00 kwamen we
aan in Most op een terrein van de Petrochemische Industrie. Om
0.30 uur mocht ik gaan zoeken. Na de briefing deed ik dat. Op het
terrein kwamen we in een straat met een aantal huizen waarvan
aan de overzijde de huizen volledig ingestort waren. Ook daar
vond Alva weer twee slachtoffers, wederom blafte hij niet aan.
Eén slachtoffer lag aan de voorkant onder het puin tegenover
de tweede woning en het tweede slachtoffer lag hoog onder
het puin tegenover de derde woning. Verder op transport naar
Dutchov, inmiddels was het 1.00 uur van 1 november geworden.
Daar moesten we bij een temperatuur van -5 wachten op wat ko-
men ging. Daar heb ik op het terrein van een oude fabriek op het
ingestorte puin één persoon gevonden en één persoon heb ik
gemeld dat ik daar voor 70% zeker van was, de hond blafte nog
steeds niet, maar gaf wel steeds duidelijke signalen af.
Wakker
Om 4.30 uur werden we getransporteerd naar de politiekazerne,
die ik herkende van de inzettest 2006. Daar kreeg ik een plaatsje
aangewezen in een vergaderzaal die al overvol was. Het stonk
echt heel erg, het was warm en er lagen overal snurkende men-
sen en honden op de grond. In een hoekje van dit lokaal maakte
ik met mijn rugzak een afbakening waarachter Alva en ik net kon-
den liggen, maar gelukkig de tip was goed, ik had mijn slaapzak.
Echter om 7.00 uur werd ik wakker door de Slovenen. Zij waren
kennelijk al uitgeslapen maar hielden helaas geen rekening met
mij of ze wisten niet dat ik zo laat in bed gekomen was. Nou ja, ik
heb ze het maar vergeven. De andere mensen van mijn groepje
lagen in de kantine en hadden dat probleem niet.
Uitslag
Maar weer afwachten wat er verder ging gebeuren. Het transport
zou ons om 12.00 uur halen maar door autopech werd dat 13.30
uur. Vervolgens gingen we terug naar Dutchov, de plek van afge-
lopen nacht. Uiteindelijk vond ik daar zeer snel nog drie slachtof-
fers onder het puin. We werden 17.00 uur naar Zatec getranspor-
teerd waar we onze auto’s mochten halen en zelf naar het BoO
konden rijden om onze spullen op te ruimen. Inmiddels was het
dus 18.00 uur geworden van de 1
e
november. Na het inpakken,
wat zeer snel moest, ben ik naar het RDC gereden om te wach-
ten op de uitslag. Dat duurde erg lang want de uitslag van de 6
e
groep was nog niet binnen. Uiteindelijk werd om 20.00 uur de
uitslag bekend gemaakt. Van de 18 personen waren er slechts zes
geslaagd. Dit geeft wel aan hoe serieus deze test is. De man van
INSARAG vertelde ook nog dat dit wereldwijd de zwaarste test
in zijn soort is. Ik ben erg teleurgesteld dat ik niet in het USAR
team van de IRO toegelaten kan worden, maar hoop dat het in
de november 2014 wel gaat lukken. Deze teleurstellingen horen
er ook bij.
Ik heb het IRO kantoor gevraagd om een feedback van mijn test,
zodat mijn groepsleden en ik daar wat van kunnen leren. Voor
meer informatie
Lucas Lauxen
