53
Woensdagavond 30 oktober omzes uur meldde ikmemet mijn hond Ido-Alva Kiridesja aan bij het Re-
ception Departure Centre (RDC) in Restaurant Chbany in Tsjechië. Daar werdenwe geregistreerd en
paspoorten en inentingsboekjes gecontroleerd.
Onze auto’s dienden we achter te laten op een afgesloten terrein
in Zatec en konden we pas na deze inzettest weer ophalen. Na
de briefing werden we op transport naar het Base of Operations
(BoO) gebracht waar je je eigen tent kon opzetten.
Zelfvoorzienend
Deze BoOwas ingericht aan een stuwmeer Nechranická Prehrada
bij Vikletice. Tijdens de inzettest diende je volledig zelfvoorzie-
nend te zijn en alles wat je nodig had in je rugzak bij je te dragen.
Onze groep bestond uit 18 personen met zijn of haar hond en af-
komstig uit Canada, Tsjechië, Slovenië, Oostenrijk, Kroatië, Duits-
land en ondergetekende uit Nederland. We werden ingedeeld in
groepjes van drie personen. Ik zat in groep 5, deelnemer nummer
3.
De Briefing
Eerst werd er door dhr. Chris Pritchard uitleg gegeven over IN-
SARAG gevolgd door het scenario van deze MRT (mission readi-
ness test). Volgens het scenario was op 29 oktober om 18.40 uur
in de regio Ústí nad Labem een zware aardbeving geweest met
een kracht van 6.2 op de schaal van Richter. Er waren nog vele
naschokken. Er waren 10.000 doden en vele gewonden en nog
honderden vermisten onder het puin. Vooral het gebied van de
plaatsen Most, Chomutov, Zatec waren zwaar getroffen. Plaatse-
lijke hulporganisaties waren al druk aan het werk en internatio-
nale hulp werd gevraagd. Het On site Operations Coordination
Centre werd ingericht. De IRO had ons opgeroepen en we konden
afwachten in het BoO op het inzetbevel van Undoc en Lema. We
werden rondom 20.30 uur getransporteerd naar het BoO. Daar
ben ik direct in mijn slaapzak gekropen want je weet nooit wan-
neer je opgeroepen wordt en hoeveel slaap je krijgt.
Zelfstandig
Om 1.00 uur in de nacht van 31 oktober is er alarm, we worden
getransporteerd richting zuidoost, ongeveer 12 km ver. Daar heb-
ben we in een klein plaatsje afgewacht tot we aan de beurt wa-
ren. Het was op dat moment -5 graden. Ik was om 3.00 uur aan de
beurt om te gaan zoeken. Ik zag een groot terrein, een fabriekach-
tig iets en mocht mij – wegens instortingsgevaar – uitsluitend op
een ruime afstand aan de voorkant en één zijkant begeven. De
hond diende zelfstandig het terrein af te zoeken. Hij vond twee
slachtoffers, één achter op het terrein in een auto en één binnen
onder een houtpallet. Ik was overtuigd dat mijn hond het slacht-
offer had gevonden doordat zijn staart kwispelde en hij begon te
krabben, normaal gesproken blaft hij ook en dat deed hij nu niet.
De waarnemers vroegen mij waarom ik het niet direct had ge-
meld. Ik antwoordde dat ik dacht dat daar de debriefing voor was.
Zonder blaffen
Ditzelfde beeld zag ik bij alle zoekacties van mijn hond, niet te
geloven…De oorzaak, ik weet het niet! Vervolgens liepen we met
ons groepje terug naar het BoO waar we om 7.30 uur in de och-
tend terug kwamen. We namen wat te eten, verzorgden de hond
en kropen de slaapzak maar weer in.
Om 12.00 uur weer alarm en we vertrokken per transport naar
Preskaky. Daar hebben we twee slachtoffers gevonden. Alva
blafte dus niet, maar de verwijzing was duidelijk. De slachtoffers
heb ik aangeroepen, maar ik kreeg geen antwoord terug. Om
14.00 uur hebben we op een naastgelegen locatie, in het rand-
puin, twee slachtoffers gevonden. Ook hier weer geen aanblaffen,
maar op zich duidelijk verwezen. Vervolgens nog een zoekronde
naar twee slachtoffers op deze locatie, nog even abseilen vanuit
VDH -
ingezonden
-
