gefokte honden alleen maar mooier geworden en qua karakter
niet verbeterd. Het is eigenlijk in onbalans momenteel, dat vind
ik heel erg jammer. En de toekomst? Mijn toekomst is niet zo heel
erg lang meer, ik probeer met mijn honden en sportbeleving een
voorbeeld te zijn voor mijn omgeving. Maar er is helaas niet zoveel
jeugd meer en ik vrees voor de toekomst van de vereniging. Als
mijn generatie met de hondensport stopt, is er denk ik niemand
die het van ons overneemt. Er zijn er een paar die het goed doen in
de sport. Maar die kunnen het niet alleen. De tijd dat veel mensen
lid waren van de VDH en actief meededen in de vereniging is echt
voorbij. Dat is niet alleen bij ons, maar ook bij andere verenigin-
gen. De maatschappij is veranderd en dat gaat door.”
Wat verwacht je van de VDH?
“Ik ben lid geworden van de VDH in januari 1972. Maar de VDH van
toen is niet meer de vereniging van nu. Duitse-Herderliefhebbers
zullen er altijd wel zijn, maar dat zal niet meer de Duitse Herder zijn
zoals we die nu kennen, zoals ik het graag zie met zijn werkeigen-
schappen. Ik vrees dat de VDH over tien of twintig jaar niet meer
bestaat. Men heeft geen tijd meer om voldoende energie te ste-
ken in het goed africhten van een hond. De maatschappij ziet ook
niet graag een hond met hoge werkdriften, want die zijn lastiger
te handhaven. En dat wordt niet meer geaccepteerd. Dat komt het
ras niet ten goede, wat erg jammer is.”
Buiten het voorzitterschap van kringgroep Hart van Tilburg staat
Kees Duyndam graag op het veld. Met zijn eigen hond en met het
begeleiden van mensen met hun honden. Op deze kringgroep ligt
de nadruk op africhten en hij heeft de mensen van de vereniging
nader tot elkaar gebracht. Ze kijken naar elkaar, durven kritiek te
uiten en kritisch te zijn naar elkaar. Alles om het niveau naar een
hoger plan te tillen. Er lopen bij deze club africhters rond die ge-
pokt en gemazeld zijn in de sport, hebben op WK’s en EK’s gestaan
en die nemen hun ervaring en kennis mee. “Blijkbaar willen ze nog
steeds horen wat ik te vertellen heb”, volgens Kees, “we luisteren
nog naar elkaar.”
Na afloop van ons gesprek verplaatsen we ons naar buiten. Waar
uiteraard een aantal leden van de vereniging op het veld staat met
hun honden. Kees loopt het veld op om hier en daar mensen aan
te spreken. Ik zie een ontspannen sfeer waar verschillende types
honden en geleiders met één doel voor ogen samenwerken: het
maximale uit je hond halen!
Later staat Kees ook zelf met zijn hond op het veld. Voor het man-
werk stuurt hij Nino rond de verstekken en werkt hij de training ge-
concentreerd en met vertrouwen af. Hier staat een man die weet
wat hij wil, zowel met de sport als de hond. Een mensen-mens met
een hart voor hondensport. Misschien geen doorsnee honden-
sporter, maar wel één die zijn mannetje staat. Zowel op als naast
het veld. En dat geeft stof tot nadenken. Africhten is mensenwerk!
Kees en kringgroep Hart van Tilburg, bedankt voor de gastvrijheid.
Lilianne Voogd
algemeen
10
VDH
