BEZIGE BIJ
Janet is een bezige bij, heeft naast haar eigen bedrijf als podothe-
rapeute een passie voor de behendigheidssport die ze sinds een
jaar of tien beoefent. De laatste jaren met Amiga v.d. Wiersdijk, een
teef van 10 jaar die nu met pensioen is. Met Amiga deed ze mee met
het NK africhting en de NK behendigheid in hetzelfde jaar. Daarover
schreef ze al eens een artikel in het VDH blad. “Want”, zegt ze, “het is
onzin te denken dat behendigheid en africhting niet samen gaan in
training en in de wedstrijden”. Later met Ghodja von Djipy’s Haus, de
hond waarmee ze in 2015 het NK Behendigheid won.
Vanaf haar zesde jaar wilde ze een Duitse Herder, maar ze mocht
er thuis geen hebben. Toen ze op zichzelf ging wonen, schafte ze
er direct eentje aan. Er werd in de loop der jaren die volgden weer
een nieuwe Duitse Herder gekocht, omdat de vorige een rugpro-
bleem bleek te ontwikkelen. Janet kocht een 1-jarige teef Amber van
Endorstate en werd de vierde eigenaar. De hond had al africhting
gedaan, was groot geworden in een gezin en was afgekeurd als nar-
coticahond. “Met haar heb ik een enorm goede leerschool gehad,
want deze hond reageerde op alles wat bewoog, viel andere honden
aan, stond vaak stokstijf van de stress en liep ook nog vaak plotseling
weg.“ Het was duidelijk dat Amber veel had meegemaakt en Janet
kroop letterlijk in de huid van haar om te begrijpen wat er allemaal
mis en vooral wat er aan te doen was. En ze redden het samen, ze
kregen een band, de hond ontspande zich en ze werden een team
samen.
Tijdens het NIAK had ik haar zien staan op het podium in het stadion van VV Apeldoorn. Ze stak tenger en klein af tegen
Nederlands Kampioen IPO Falco Schoenmaker – die ook best groot is - en in haar blik was trots en onverzettelijkheid te zien een
blik van ‘hier krijgen ze me niet weg’ en dat bleek te kloppen toen we er samen over spraken, tijdens het NKK. Haar te vinden, in
het publiek in Schijndel bleek nog niet zo gemakkelijk. Ik vroeg een van haar clubgenoten. “Heb je Janet gezien, hoe herken ik
haar?” vroeg ik. “Ze heeft haar haar altijd in een vlecht, kan niet missen”, was het antwoord. En ineens botsten we bijna pardoes
tegen elkaar op. Ze bleek haar prachtige lange haren los te dragen en was daardoor voor mij iets minder herkenbaar. In de rust
van de kantine van Kringgroep Schijndel ontstond een geanimeerd gesprek.
Klein maar groot(s), een gesprek met
Nederlands Kampioen behendigheid
Janet van Steenis
algemeen
VDH
11
