Voor velen zeker een eigenaardige titel voor een artikel dat bij enkelen
zelfs de wenkbrauwen kan doen fronsen.
Misschien had er ook beter gestaan “Wandelen in V.V.D.H., ten dienste
van honden-liefhebbers en hondensport!”
Voor welke titel men ook opteert, toch meen ik dat na bijna tien jaar
wandelen in V.V.D.H. - eens even kan worden doorgeboomd over de
plaats die de wandelsport “met Duitse Herdershond” in de V.V.D.H.
heeft ingenomen.
Die allereerstewandeldagmet ruimdriehonderd hondenwaaraan een
jaar voorbereiding voorafging slaagde zo wonderwel dat hij de start
gaf aan de wandelsport met hond in onze V.V.D.H. en zelfs daarbuiten
wordt nagebootst. Is deze plaats in de hondensport wel terecht? Heeft
het zin voor onze leden en heeft het vooral zin met onze honden? Het
lezen in het rondschrijven dat een bepaalde kringgroep tot zijn leden
meende te moeten richten: “wij zijn blij eindelijk de naam van wandel-
club kwijt te zijn...” staaft bij ons de gedachte dat het werkelijk nodig
wordt even deze V.V.D.H.-activiteit waaraan ruim 600 mensen per jaar
deelnemen te bespreken en er het nut en nadeel van af te wegen. Laat
ons dus beginnenmet het zoeken naar de nadelige kanten voor het lid,
de hond, de kringgroep, de vereniging... Voor het lid? Nadelig zou hij
(zij) het kunnen ervaren van enkelen de licht misprijzende opmerkin-
gen te moeten ondergaan wanneer deze onnadenkend beweren dat
het slechts voor zwakke honden goed is en tot niets leidt.
Voor de hond? Hier zult u het zelf moeten invullen want ik vind geen
enkel nadeel dat zou verbonden zijn aan wandeltochten voor de hond
wanneer het een gezond dier betreft.
Voor de kringgroep? Misschien dat voor sommige kringgroepen het
wat moeilijk uitvalt dat een groepje mensen ergens anders deelneemt
aan een wandeldag en dus op de kringgroeptraining afwezig is. Maar
kom, er zijn toch maar maximum tien wandeldagen per jaar! Voor de
vereniging? Als u een echt steekhoudend nadeel mocht kennen of vin-
den, wil ik er graag eens met u over praten.
In afwachting daarvan kunnen we nu beter overstappen naar de voor-
delen van het wandelen met de hond, voor het lid, voor de hond, voor
de kringgroep en voor de vereniging.
Voor het lid? Het schijnt dat wandelen gezond is voor de mens. Dat
zal dus ook wel zo zijn voor de hondenliefhebber die samen met zijn
dier een tien of twintig kilometers aandurft. Bovendien kan hier ieder-
een, van de gehaaide africhter over de showende tentoonsteller tot de
zachtmoedige hondenvriend, meedoen, elkaar ontmoeten en er zijn
nut en leer uit trekken.
Voor de hond? Misschien haalt de hond er wel het meeste uit. Moest
hij het u zelf kunnen vertellen dan zou hij u wel zeggen welk intens
genoegen hij eraan beleeft enkele uurtjes - voor tien kilometers zitten
er al heel snel twee uurtjes wandelen aan vast - met zijn baas op te trek-
ken. Zonder te grote druk wordt een wandeling al heel snel een drie
uur durende nuttige sociale opvoeding voor de hond en hier kan de
oplettende baas werkelijk zijn nut uit halen. Meestal wordt in groepjes
gewandeld, mensen samen met honden; honden die soms naar elkaar
uitvallen, maar dit door de gepaste tussenkomst van de baas na drie
uren wandeling wel afgeleerd hebben. Die grote kudde koeien die
domweg naar de weidedraad komt gelopen tot zover ze maar kun-
nen, soms loeiend, moet onze hond gewoon kunnen voorbij wande-
len, geen agressie, geen angst. Hetzelfde voor die groep luidruchtige
wielertoeristen die met een kwinkslag voorbijsuizen... geen agressie,
geen angst. Voorbijrijdende auto’s, claxongetoeter, spelende kinderen,
voorbijkomende wandelaars, enz..., allemaal dingen waaraan de hond
tijdens wandelingen gewend raakt.
Eenmaal aan zulke dingen gewoon geraakt zal de hond er ook in ande-
re omstandigheden niet door schrikken of afgeleid worden. Persoon-
lijk herinner ik me het terugdeinzen van een III-hond voor een domme
mijlpaal met gele strik naast het wandelpad... en dat was niet eens een
slechte III-hond want op wedstrijden scoorde hij heel wat punten!
Het is niet ondenkbaar dat naast een wedstrijdspeurveld koeien in de
belendende weide lopen.. of dat vlak naast het gehoorzaamheids- of
pakwerkterrein spelende kinderen lopen rumoer te maken; situaties
die zich overal en bij elke omstandigheid kunnen voordoen en waar
een goede hond niet op mag reageren.
Voor de kringgroep? Het loont demoeite omde leden voor het groeps-
wandelen met hun hond te motiveren. Het schept werkelijk een saam-
horigheidsgevoel tussen de leden zonder de spanning of angst dat op
het einde een falen zou kunnen wachten. Ook de leden die bij andere
afdelingen zoals africhting of tentoonstellingminder of niet actief kun-
nen (of wensen te) zijn, krijgen hier de kans zich met hun hond uit te
leven en voelen zich volwaardig lid. Daardoor blijven ze ook de kring-
groep trouw en hierdoor kan de kringgroep van hun andere talenten
gunstig gebruik maken.
Voor de vereniging? Alleen al het feit dat de wandelsport ten dienste
kan worden gesteld van zowel africhting als tentoonstelling volstaat
omhet nut ervan te bewijzen. Het feit ook dat zovele leden eraan deel-
nemenbewijst dat eenopen liggendplekje indewaaier der V.V.D.H.-ac-
tiviteiten werd aangevuld en dat niet alleen voor actieve africhters en
tentoonstellers die er hun voordeel uit halen maar ook voor leden die
anders in de V.V.D.H. door geen enkele bezigheidwerden opgevangen.
Waar gaat het dan wel om? Eenvoudig gezegd kunnen we stellen dat
het tijd wordt dat bij sommigen de oogkleppen verwijderd worden.
We zouden ertoe moeten kunnen komen dat de gewoonte van op ie-
mand het etiket te plakken ‘africhter, tentoonsteller of wandelaar’ of
‘africhtingskringgroep, tentoonstellingskringgroep, of wandelkring-
groep’ tot de voltooid verleden tijd zou behoren. Het staat allemaal
onderling ten dienste van elkaar om te komen tot het opzet dat elk op
zijn eigen manier wenst te verwezenlijken: ‘Fijn en succesvol met onze
Duitse Herders samen te leven in onze hobby en samen eenmooie ver-
eniging uit te bouwen en te beleven!’ Respect voor elkaar, niet het su-
perioriteitsgevoel van de ene groep voor de andere, brengt harmonie
in het leven, in de sport, in het beleven van onze vrije tijd, onze hobby,
onze hondensport.
Dag allemaal en tot de eerstvolgende wandeling!
Jean Nossin
Wandelsport in de V.V.D.H... is dat Hondensport?
Januari 1988
