![]()
8
algemeen
VDH
Misschien is het de vermoeidheid, maar het stuk kanme weinig boei-
en. De hondenliefhebber als eeuwige underdog. What’s new? Heb-
ben wij hondenliefhebbers ons niet reeds lang in ons lot geschikt?
We betalen als enige huisdierbezitter belasting. Een relikwie uit
voorbije tijden waar gemeenten handig gebruik van maken. (Zwerf-
kattenproblematiek en besmettingen van kinderspeelplaatsen ten
spijt is er nog nooit een ambtenaar over kattenbelasting begonnen)
NEGEREN
We worden langzaam verbannen naar onveilige, vieze en vooral mi-
nuscule gebieden die het woord ‘losloop’ niet mogen dragen om-
dat er geen mogelijkheid tot lopen is. We houden onszelf gezond
door ons hondenbezit en schelen de samenleving zo vele euro’s aan
gezondheidszorgkosten. We groeperen ons in verenigingen om ge-
sprekken over verantwoord hondenbezit aan te gaan. Maar worden
steeds weer straal genegeerd. Omdat we als hondenliefhebbers lij-
den onder hondenbezitters die zich minder verantwoord gedragen.
Geen hond die er aan denkt om alle autobezitters over een kam te
scheren omdat er een minder-
heid(?) aan notoire wegmisbruikers
is. Maar als het om hondenbezit
gaat, is standaard iedereen fout.
INSCHIKKELIJK
Brave burgers als wij hondenliefhebbers zijn, laten we dit over onze
kant gaan. We betalen de belasting. We laten ons massaal ophok-
ken. We accepteren de boete en behandeling als crimineel wanneer
we onze hond twee meter voor het toegestane gebied van de riem
knippen. We zijn ondertussen wel de ogen en oren van de politie. We
houden de sociale aspecten in de buurt op orde en spreken zich mis-
dragende hondenbezitters aan, soms met gevaar voor eigen leven.
We zijn dat nu eenmaal gewend. Of misschien zijn we inschikkelijk.
Of is het de mentale weerbaarheid die onze honden ons helpen
opbouwen. Of wellicht de nagedachtenis aan onze voorouders. Wij
weten immers dat zonder honden en de taken die zij vroeger vervul-
den, onze huidige samenleving nooit tot stand had kunnen komen.
OVERLAST VOORKOMEN
En daar zat nu net het triggerpoint in het opiniestuk. De huidige
samenleving. Ton de Kok is duidelijk wel de hulp van de hond aan
zijn voorouders vergeten. En de natuur waar wij ons als mens ooit in
bevonden. Hij valt namelijk over het ruimen van poep! Niet het la-
ten liggen ervan, maar het opruimen. U leest het goed! Mij bekruipt
het griezelige beeld van de hardloper in synthetisch high tech pakje,
met elektronica in de oren die uit een strak gestijld huis komt, of mis-
schien uit een blinkende blikken auto. Die net zijn plastic flesje met
sportdrank heeft gepakt en in zijn swagge gear heeft gestoken om
door het Amsterdamse bos (het zegt iets over de graad van verste-
delijking als je een park een bos gaat noemen) een rondje te gaan
hardlopen. Hoe ver is de mens van de natuur af komen te staan als
je je stoort aan hondenliefhebbers
die poep ruimen zodat overlast
voor een ander wordt voorkomen?
Goed, poep is vies, dat vind ik ook,
maar het hoort bij het leven en het
is zo opgeruimd.
Toch iets nieuws in het opiniestuk. Want dat het voorkomen van
overlast iemand kan storen is echt helemaal nieuw voor mij. Ik ga er
maar eens op puzzelen tijdens een rondje hardlopen in de natuur.
Met hond.
Ineke van Herwijnen
Directeur Hondenbescherming
Bron: PiepVandaag en Koninklijke Hondenbescherming
Als het om hondenbezit gaat,
is standaard iedereen fout
Het is een drukke werkdag op 4 juni als ik gewezen word op een opiniestuk van Ton de Kok in
de Volkskrant. Ik sla er dan ook slechts een vluchtige blik op. ’s Avonds waag ik nog een poging.
REACTIE OP KRANTENARTIKEL
DE HONDENLIEFHEBBER, DE EEUWIGE UNDERDOG
