- De Duitse Herdershond
6
Dit is of was een uitspraak van sommige van onze keurmeesters en misschien ook
nog wel het gedachtegoed van een nog ergens in de middeleeuwen verkerende ‘oude
garde’, die tegen beter weten in beweert dat vroeger alles beter was.
Hondensport is geen sport voor vrouwen!
Catharina De Leeuw, VDH wedstrijdpakwerker
Hoezeer hebben zij ongelijk als we kijken naar de heden-
daagse sport waar de vrouwen de mannen in aantallen
overtreffen en zeker ook hun prestaties met de honden zich
op alle terreinen kunnen meten met die van de mannen.
Baanbrekend
Een goede ontwikkeling, want met de participatie van de
vrouwen in de vereniging, is zeer zeker ook het sociaal
maatschappelijk niveau van onze sport en de vereniging
gestegen. Het imago van onze sport is met sprongen voor-
uitgegaan. En deze ontwikkeling is nog steeds gaande. In
deze van oorsprong zo pure mannenwereld heeft de vrouw
zich een plaats veroverd.
Naast het met succes africhten van honden ziet men steeds
meer vrouwen ook als instructeur op het trainingsveld ver-
schijnen. Nadat, in een ver verleden, Anja van der Meijden
als eerste erkende pakwerkster ooit baanbrekend werk ver-
richtte, is er nu een jong meisje – ik moet eigenlijk zeggen
een jonge vrouw – dat het aandurft zich op te werpen als
pakwerker in een conservatieve mannenwereld. Een mannenwe-
reld die daar eigenlijk nog steeds veel moeite mee heeft. Maar
deze meid heeft het lef en de inzet om deze vooringenomen kort-
zichtigheid te logenstraffen en te bewijzen dat vrouwen ook in
het pakwerk hun ‘mannetje’ staan.
Handenbindertje
Tijd voor meer informatie over wie, wat en hoe is Catharina de
Leeuw? Wie zou dat beter kunnen vertellen dan haar stiefvader
Rien Schoonen en moeder Nel de Leeuw?
Zij vertellen mij dat Catharina eigenlijk al van haar geboorte (27
februari 1994) een bijzonder meid was. Nee, het was geen rustig
of makkelijk kind, ze was ook als baby al heel actief. Een zoge-
naamd handenbindertje, als peuter niet in de box te houden en
hyperactief. Maar ook heel lief en gevoelig. Ze doorloopt de lage-
re school en het vervolgonderwijs, maar niet zonder problemen.
Concentratie was niet het sterkste punt van Catharina. “Daaren-
tegen was zij het altijd wel een doorzetter en volhouder en als zij
er voor gaat dan is het altijd vol gas en 100% en dat is nog steeds
zo” zegt een zichtbaar trotse stiefvader Rien. Moeder Nel beaamt
dit volledig.
Speciaal gevoel
“Hoe zijn jullie en Catharina eigenlijk in de hondensport terecht
gekomen?” vraag ik. “Ja” vertelt Rien, “dat is eigenlijk mijn aandeel
in het verhaal. Al voordat ik met Nel kennis kreeg had ik, als lief-
hebber van het ras, een Duitse herdershond, Wanda. Ik wilde een
nestje fokken en vroeg dus een kennelnaam aan. Toen ik in het le-
ven kwam van Nel en dus ook dat van Catharina bleek al snel dat
Catharina een speciaal gevoel had voor honden, maar de honden
ook voor haar. Zij kon met haar gevoelens en emoties waar zij
soms geen weg mee wist, op de een of andere manier bij de hon-
den terecht. De honden werden heel belangrijk voor Catharina.”
Eigen honden
“En dan de link naar de VDH?” vraag ik. “Wij zijn – of eigenlijk Ca-
tharina – via de kynologie in contact gekomen met de sport. Met
onze eigen gefokte honden gingen we naar tentoonstellingen en
Catharina ging steeds meer honden voorbrengen, ook voor veel
andere sportliefhebbers. Zij leerde heel veel van deze mensen
en wanneer Catharina net 15 jaar is, komt zij terecht bij kring-
groep Oosterhout. Heel veel leert zij daar van Jaap en Ank Vol-
tijn over het voorbrengen van de honden, de bouw en specifieke
raskenmerken. Maar de honden moeten ook worden afgericht
en Catharina komt dan in contact met Wim van Dongen, een fa-
natieke trainer die haar de eerste stappen leert in de africhting.
Aanvankelijk trainde zij met haar hond Pearly, maar deze hond
was niet geschikt voor de africhtingsport. Met haar hond Trendy
gaat dit veel beter. Catharina behaalt haar IPO, UV examen en fok-
geschiktheidskeuring. Maar ze wil meer. Op een, voor de flauwe-
kul, gemaakte uitnodiging ‘wil jij de mouw ook eens aantrekken’
Yvonne en Wim de Wit
