- De Duitse Herdershond
8
Niet serieus
Op mijn vraag of het meevalt in die ‘mannenwereld’ van africh-
ting en pakwerk komt een resoluut antwoord: “Absoluut niet! De
mensen zijn wel aardig, maar dat is meestal oppervlakkig. Vooral
in het begin krijg je vaak te horen dat een vrouwelijke pakwerker
nooit iets kan zijn. Je wordt niet echt serieus genomen en moet
je steeds weer en veel meer bewijzen dan je mannelijke collega’s.
Echt kleinerend vond ik de opmerking van de keurmeester die
het pakwerkersexamen afnam bij de NBG-regiodagen. In het pu-
bliek vertelde hij dat een vrouw als pakwerker niet moet kunnen.
Gelukkig was ik zo goed dat hij mij niet kon laten zakken en hij
was ook wel zo eerlijk om dat toe te geven. Uiteindelijk was ik
toch de winnaar en hij de verliezer. Maar het doet wel pijn.”
Steun
“Gelukkig is het niet allemaal negatief” geeft Catharina aan. “Ray-
mond van Eck staat vierkant achter mij, Peter Joosten, Toon van
Oirschot, de leden van de Ypelaar, maar ook Robbie de Jong en
Toine Jonkers hebben mij enorm veel geleerd en gesteund. En
ook Jill van Keulen die mij naar ‘de Oude Maas’ bracht om daar te
trainen. Ook kringgroep Oosterhout was er voor mij. En langzaam
maar zeker komt er steeds meer aanvaarding en vooral erken-
ning.
“En je ouders?”zo vraag ik haar, “ik kan me voorstellen dat die ook
hun bedenkingen hebben bij hun dochter als pakwerker.” Catha-
rina reageert fel, “zie je, nu doe jij het ook! Altijd dat vooroordeel.
Mijn ouders staan vierkant achter mij, zij brengen mij overal naar-
toe en hoewel ik niet altijd de gemakkelijkste ben gaan zij voor
mij door het vuur. Zij maken het mogelijk dat ik kan zijn zoals ik
ben, ik kan hen eigenlijk niet dankbaar genoeg zijn.”
Droom
Het slagen voor wedstrijdpakwerker bij deVDHwas een hoogtepunt
voor Catharina. Ze kon niet geloven dat het was gelukt. “Als je dan
uitnodigingen krijgt voor het PAK in Brabant en zelfs voor de KCM
dan besef je pas echt dat het je is gelukt. Natuurlijk zijn er nog verbe-
terpunten. Ik moet nog
meer
zelfvertrouwen
krijgen. Doordat ik mij
steeds zo moet bewijzen
ben ik wel eens angstig
dathetnietlukt.Gelukkig
heb ik deskundige vrien-
den om mij heen die mij
dan helpen en mijn twij-
felswegnemen. Ik droom
ervan om in 2017 ergens
in Nederland op die hele
grote wedstrijd het we-
reldkampioenschap van
de WUSV te staan… Dat
is een droom, maar als
ik er niet als pakwerker
sta dan zal ik toch zeker
alles in het werk stellen
om er met mijn hond te
staan. Ik weet het, het is
een droom, maar jemoet
toch een doel hebben.”
Als we Catharina zo gevolgd hebben en ook meemaken bij de
kringgroep, dan kunnen we vaststellen dat we trots mogen zijn
op onze jeugd. Het zijn niet allemaal mensen zonder idealen…
Catharina de Leeuw, een prima pakwerker, een geweldige meid
met een groot vertrouwen. Ik hoop van ganser harte dat de‘sport’
dat niet kapot maakt en ik wens haar oprecht heel veel succes.
Ton van Oirschot
Peter Joosten (instructeur VDH pakwerkerscursus Bra-
bant 2012) over Catharina
Ik ontmoette Catharina voor het eerst op de pakwerkerscursus
van Brabant in 2010, daar waren wij samen met onze pakwer-
ker Nick van de Broek die ook op de cursus was.
Catharina, die eigenlijk helemaal geen ervaring had, viel mij
op. Natuurlijk, een meisje…? Maar wat veel meer aan haar
opviel was de inzet, de gretigheid waarmee zij alles wat haar
verteld werd, oppikte.
Ook haar niveau van werken verbaasde mij. Helaas had zij
niet de beschikking over voldoende honden die het program-
ma goed aankonden. Daarom hebben wij haar aangeboden
om onze honden te gebruiken. Zo is Catharina uiteindelijk bij
de Ypelaar terechtgekomen.
Dan leer je haar beter kennen. Geen berg is haar te hoog en
geen uitdaging te groot. Wat een inzet! Als de mannelijke pak-
werkers 10% van haar inzet en mentaliteit hadden dan zou
er niemand zakken op de pakwerkersexamens en hadden de
kringgroepen geen tekort aan pakwerkers. Maar deze inzet en
haar onvoorwaardelijke wil ommensen te helpenmaken haar
ook kwetsbaar.
We hebben veel getraind en zijn naar veel plaatsen geweest
om kennis op te doen. Catharina had en heeft ook nog een
beetje bescherming nodig en die heeft zij denk ik bij ons wel
gevonden. Het is een geweldige meid. Sterker nog ik zie haar
een beetje als mijn dochter.
