6
algemeen
VDH
Renate blijkt de laatste jaren wel wat fysieke beperkingen te hebben,
tijdens een auto-ongeluk brak ze haar rug en daardoor kan ze de
fysieke belasting van verpleegkundige (ze werkt op de maag-darm-
lever afdeling) niet meer constant aan. Het heen en weer pendelen
tussen haar huis en het huis van Jorgen valt soms ook zwaar, ze ma-
ken beiden lange dagen temeer omdat ze iedere dag trainen. Om
het weekend is ze thuis en meestal reist Jorgen dan met haar mee.
Maar je hoort haar niet klagen, het is een flinke meid die zelfs geëerd
werd door de SV omdat ze tijdens een clubmatch een onwel gewor-
den man reanimeerde.
REIZEN
Renate en Jorgen zijn lid geworden van Kringgroep Hoogeveen,
Renate voelt zich daar erg thuis. Het is er gezellig en de club heeft
nog jonge leden. Veel komt ze er niet, de tijd ontbreekt er eenvoudig
voor, ook omdat ze onregelmatig werkt. Eerder reisde ze vooral haar
trainingsmaatje Jessica Bunk achterna in Noord-Nederland, ze heeft
qua africhting veel van haar geleerd, maar nu traint ze vooral zelf,
ze kent inmiddels de fijne kneepjes van de africhting. Verder zijn ze
het meest te vinden op een Ortsgruppe in Duitsland, omdat ze daar
iedere avond terecht kunnen.
En gemiddeld 40 weekenden per jaar besteden ze hun tijd aan club-
matches en nu ze zo succesvol zijn, worden ze overal uitgenodigd. Ik
reageer verbaasd en vraag hun waar ze zoal heen reizen. Opgewekt
geven ze antwoord: “naar China, Amerika, in Europa, ja zeg maar
ieder continent, want we kunnen ook naar Australie”. Ze geven er
graag hun vakantiedagen voor op. “Vaak reizen we donderdag af en
komen maandag terug”. Pffff denk ik.
NEDERLAND EN DE VDH
Op welke Nederlandse evenementen ze altijd te vinden zijn? “Op de
nieuwjaarsclubmatch, de Noorder Clubmatch, de KCM en kerstclub-
match, altijd” klinkt het in koor, “dat zijn toch wel de belangrijkste
evenementen”. En wat ze vindt van de activiteiten voor de jeugd. Er
verschijnt een frons op haar gezicht. “Tja, dat weet ik niet zo goed.
Ik heb een keer geholpen tijdens een Jeugdweekend, maar vond
het moeilijk de aandacht van de kinderen vast te houden. Er is ook
zoveel keuze, het wordt de jeugd tegenwoordig lastig gemaakt om
echt voor de hondensport te kiezen”.
Hebben ze nog tips om de VDH bloeiend te laten worden/blijven.
Haar vastberaden blik verschijnt weer. Ze zegt: “laat de fokkers
met de verkoop van een pup selecteren op serieuze liefhebbers,
zodat ze wat met de Duitse Herder gaan doen. Geef de nieuwe
eigenaren direct een flyer van de rasvereniging, een oud VDH ma-
gazine en zeg waar ze zich kunnen melden bij een kringgroep.
Maar laat dan die kringgroepen nieuwe leden ook hartelijk ver-
welkomen, daar ontbreekt het nog al eens aan.” Zelf verwijzen
Renate en Jorgen steevast door naar de rasvereniging, ze hebben
er immers alle belang bij dat met de honden gesport wordt. “Een
fokker fokt niet voor het geld, maar vooral om er zelf goede hon-
den uit te halen. En als het dan lukt, ja dan heb je goud in handen”,
zegt Jochen.
We sluiten af, ik bedank ze voor hun gastvrijheid en wens hen alle
succes met hun honden. Op de weg naar huis realiseer ik me dat Re-
nate een goede ambassadeur is voor onze vereniging. Serieus, spor-
tief, een mooie verschijning met een prachtige lach die ook eerlijk
haar mening durft te geven, zonder ook maar een iemand tijdens
het gesprek in een kwaad daglicht te stellen en dat siert haar. Zoals
ze het zelf zo mooi kan zeggen: “soms zit het mee en soms tegen”.
Het zit ze nu met Newton mee, maar dat kan zomaar weer anders
zijn. Ik wens ze het allerbeste en tref haar vast weer tijdens een eve-
nement en wacht dan weer op haar stralende glimlach.
Maud Diemer
