De eerste keer dat Renate van Steinvoorn een hond tijdens een clubmatch voorbracht, was ze ongeveer 21 jaar oud. Sindsdien besteedde
ze duizenden uren op het trainingsveld en heeft ze vele mooie resultaten mogen boeken met als hoogtepunt: je eigenaar mogen noemen
van een Vice-Sieger van de Bundeszieger Zuchtschau, het summum voor alle kynologie-liefhebbers. Alle reden om haar op te zoeken in de
knusse tussenwoning in Eeldemet uitzicht op de sportvelden. Ik ken haar vooral van de noordelijke clubmatches waar ze vooral opvalt door
haar slanke verschijning en de grote concentratie op haar gezicht tijdens het voorbrengen. Als ze je dan na afloop herkend aan de kant van
de ring, breekt er steevast een prachtige glimlach door en begroet ze mij en vele anderen altijd heel hartelijk.
Levenspartner Jochen Wozniack, zelf bekend voorbrenger en meer
dan 30 jaar Duitse Herder kynologie liefhebber, vult haar af en toe
aan. Gelukkig spreken we alledrie Duits en kan hij het gesprek goed
volgen. Het is duidelijk dat ze samen een sterk duo zijn. Ze hebben
Newton vom Frankengold in bezit en Newton staat op naam van Re-
nate. Een prachtige, imponerende Duitse Herder, gefokt door Frank
Goldlust. Deze reu liep gewoon ergens op een Zuchtschau en werd
gespot door Jochen en Renate. “Hij viel op, had een uitstraling van
een echte reu en toonde veel temparament. Daar hou ik erg van”,
vertelt Renate. Er waren natuurlijk meer kapers op de kust, maar het
lukte hen om de hond aan te schaffen. En wat er door hun heen ging
toen ze vorig jaar als Vice-Sieger werden uitgeroepen. “We konden
het eerst niet geloven, maar werden door iedereen gefeliciteerd. Het
duurde wel een dag voordat we het echt beseften, het was als in een
film.”
DE EERSTE, DE BESTE
Renate begon op 18-jarige leeftijd met haar eerste Duitse Herder.
Haar ouders waren ook Duitse Herder liefhebbers. Maar toen er
kinderen kwamen, stapten ze over op een ander ras. Het werd een
Welsh Springer Spaniel, deze zou beter in een gezin functioneren.
“Inmiddels weten ze beter”, zegt Renate.
Renate was al van jongs af aan bezig met honden, dresseerde volgen
haar zeggen de teckel van de buren en was van het eerste uur fan
van de Duitse Herder. Toen ze achttien werd mocht ze haar eerste
hond uitzoeken, dat werd Casandra (Tara) vom Juerikstall. Omdat ze
geen idee had waar te beginnen en ze ook niet van het bestaan wist
van een rasvereniging, meldde zich aan bij Martin Gaus voor een
GG curus. De trainers zagen direct dat Renate gevoel voor honden
had en het africhtingsvirus sloeg toe. Het ene na het andere diplo-
ma werd gehaald - Renate haalt een map met diploma’s erbij en we
lezen op eentje dat Martin Gaus ‘himself’ op de achterkant naast zijn
handtekening heeft geschreven: “zo jong en dan al zo goed”. Renate
glimlacht bij deze herinnering en vervolgt haar verhaal. “Helaas is
deze hond erg jong gestorven in de leeftijd van 1,5 jaar door een
darmdraaiing, ik was er kapot van, ook omdat de hond en ik elkaar
erg goed aanvoelden en we samen goede resultaten wisten te ha-
len”. Intussen had ze zich bij toeval eens aangemeld voor een jonge
hondendag. “Ik wist niet wat me overkwam daar, wilde mijn eigen
hond laten zien, maar had geen idee waar te beginnen, al die drukte
daar. Gelukkig kwam Jouke Faber naar me toe en die heeft me die
dag begeleid en verder enthousiast gemaakt. En zo werd de liefde
voor de kynologie en het voorbrengen bij me wakker gemaakt, want
dat wilde ik ook gaan doen! En ik vond dat Jouke Faber zijn honden
zulke mooie kleuren, bouw en vacht hadden. Toen Tara overleed was
ik vastberaden, van zijn kennel wilde ik graag een pup.”
Ze ontving toch via een andere fokker een teef, wat een lastige hond
bleek te zijn. Opnieuw trainde ze bij de hondenschool van Martin
Gaus, maar kwam niet verder. Renate was nog onervaren en de moei-
lijke teef bleek haar eigen agenda te hebben. Wat te doen, goede
raad was duur. Renate belde de fokker en die stuurde haar door naar
Kringgroep Sappemeer, daar zat specifieke deskundigheid over de
Duitse Herder en Joost Peschier en Eildert Drent zouden haar kunnen
helpen. In 2001 stapte ze over naar de VDH en werd lid. Op die kring-
groep heeft ze heel veel geleerd, maar de hond was voor de africh-
tingmoeilijk te handelen. Wel deed ze veel aan ringtraining onder lei-
ding van Johnny Kuiper en Nanno Nanning, van hen en Eildert Drent
kreeg ze veel tips en leerde de fijne kneepjes van het voorbrengen.
4
algemeen
VDH
Een gesprek met Renate van Steinvoorn
Duizenden trainingsuren, passie, talent en een portie ‘Ausdauer’
