![]()
9
VDH
Royal Canin Nederland BV
• Postbus 63 - 5460 AB Veghel
Royal Canin Kenniscentrum • Tel. 0413 318 400 • info.nld
@
royalcanin.com
royalcanin
.nl
Iedere hond verdient zijn eigen Royal Canin
E
x
c
l
u
s
i
e
v
e
b
r
o
k
Junior
E
x
c
l
u
s
i
e
v
e
b
r
o
k
Adult
ROYAL CANIN
®
is a registered trademark
Vraag
een GRATIS
Duitse Herder
puppypakket aan via
info.nld
@
royalcanin.com
De Duitse Herder
Jouw
Duitse Herder
onbevangen
en intelligent
> Ondersteunt een gezonde
spijsvertering
> Ondersteunt de natuurlijke
weerstand
> Helpt gezonde botten en
gewrichten te ondersteunen
> Ondersteunt een gezonde
spijsvertering
> Helpt gezonde botten en
gewrichten te ondersteunen
> Ondersteunt de huid en vacht
Een unieke brok, die perfect aansluit
bij de voedingsbehoefte van jouw Duitse Herder
Zo’n vijftig jaar terug viel ik als klein mannetje regelmatig in slaap bovenop een enorme Duitse herder met de naam Nico. Een prachtige
goudgele reu in het bezit van mijn grootvader en uiterst waakzaam over de kleinzoon. Nico was mijn beste vriend en nog altijd zie ik mijn
opa en zijn hond als mijn beste kameraden uit die prille jeugdjaren. En Nico was niet zomaar een hond.
De schrik van de Amsterdamse binnenstad
Nico, een halve eeuw geleden
In het begin van de vijftiger jaren zag de wereld er een stuk rustiger uit dan nu het
geval is. Vooral ook in Amsterdam was het prettig toeven en was het zelfs moge-
lijk de avond fluitend buiten door te brengen. Het gebrek aan grote hoeveelheden
junks maakte het leven in de stad toch wel wat aangenamer dan nu. Maar toch had
de Amsterdamse politie - ook toen al - een probleem wat betreft verdovende mid-
delen. De voorlopers van de latere gastarbeiders waren de vele Chinezen, die zich
in Amsterdam rond de Zeedijk gingen vestigen en daar een restaurantje begonnen.
HET IDEE
Nu had dit volkje reeds in de middeleeuwen ontdekt dat je met een papavertje
meer kon doen dan alleen in een vaas zetten. En zo kwam het dat je achterin deze
restaurants, net achter de bami en nasi, een opiumhok kon vinden waar men zich
kostelijk vermaakte met dit witte goedje. Een doorn in het oog van de politie, die de
handen vol had dit spul te onderscheppen. Het was toen dat ‘opa Nico’- zelf hoofd
van de Rijksspeurhondenschool teWassenaar - op een briljant idee kwam. Een hond
africhten die opium kon herkennen en daarmee voor de broodnodige arrestaties
kon zorgen.
GESCHIKTE HOND
Na veel vergaderingen en een soort kleine IRT-affaire kreeg adjudant Bouma - zo
werd hij door grote mensen genoemd - de beschikking over een kleine hoeveelheid
opium en ging aan de slag. Als hond werd Nico uit de kennel in Wassenaar geselec-
teerd, omdat deze volgens opa het meest intelligent en werklustig was. En dat bleek
te kloppen! Standaard werd gehoorzaamheid aangeleerd en later volgde de norma-
le procedure zoals speuren en sorteren. Bij dit laatste onderdeel werd nu de opium
ingezet. Nico leerde uit tien steriele buisjes het buisjemet opiumlucht te sorteren en
later uit alle mogelijke andere luchten opnieuw de opium eruit te pikken. Dit bleek
voor een herdersneus geen enkel probleem. Nico was klaar voor het echte werk.
Om dit voor de superieuren te bewijzen moest Nico in het hoofdbureau in Amster-
dam drie zakjes aanwijzen die in de kamer van de toenmalige hoofdcommandant
verstopt waren. Binnen anderhalve minuut blafte Nico een bureaulade, een lamp
en een telefoontoestel aan, waarmee alle argwaan van tafel was geveegd. Het stel
was geslaagd.
GOUDEN KARAKTER
Voor dit werk was vanaf het begin dus gezocht naar een slimme en werklustige
hond. Nico voldeed hieraan in elk opzicht. Commissaris Rex was bij hem vergeleken
een absolute sukkel. De gehele dag keek hij naar zijn adjudant met een smoel of hij
wilde zeggen ‘wat gaan we nu weer doen?” Zo kon hij kastjes open krijgen en deu-
ren openen. Daarnaast was hij vriendelijk tegen alles wat bewoog en bleef enorm
speels ondanks zijn zware dagelijkse arbeid. Nico was ook de enige hond die zijn
dagen niet sleet in de kennel, maar lekker met zijn kont bij de kachel thuis mocht
liggen. Met andere speurhonden ging dit niet omdat deze al snel doorkregen dat
het thuis bij de haard liggen een stuk aangenamer is dan het uitvoeren van wat voor
werk dan ook. Nico niet, die was echt overal voor te porren en bleef in dat opzicht
uitermate uniek.
KEIHARDE PRAKTIJK
Binnen een paar jaar was Nico de schrik van de Amsterdamse binnenstad. Bij de Chi-
nezen dan wel te verstaan. Hij speurde in restaurants, in kantoren, in de havens en
overal waar je maar kon vermoeden dat er zich opium zou kunnen bevinden. Een
prachtig voorbeeld is dat opa ‘s avonds een wandeling maakte met zijn goudgele
vriend op de Laan van Meerdervoort in Den Haag. Tijdens
dit uitje passeerde er een oudere man met een wandelstok.
Toen deze krasse baas voorbij was en ‘onder de wind’ kwam,
keerde Nico zich om, stak de neus in de lucht en begon luid
te blaffen. De man werd ‘staande’ gehouden. In de knop van
de wandelstok bleken enige grammetjes opium te zitten.
INTERNATIONAAL
Voor Nico bestond inmiddels internationale belangstelling.
Zoveel zelfs dat de Egyptische politie het duo graag voor
een langere periode aldaar zou willen uitnodigen. Maar om-
dat opa Amsterdamal ver genoeg vond is het daar nooit van
gekomen. Nico heeft nog jarenlang gewerkt in onze hoofd-
stad en is op tienjarige leeftijd met pensioen gegaan.
Tientallen jaren later kreeg deze opsporingsmethode pas
een vervolg, door wat we nu kennen als de ‘hasjhond’. Als ik
op Schiphol weer eens word besnuffeld door één van deze
viervoeters dan zult u begrijpen dat ik altijd even terugdenk
aan Nico en zijn begeleider, die zijn hele leven als ‘opa Nico’
heeft moeten slijten.
Freek Zieck
(mei 2003)
algemeen
