![]()
14
nieuws
VDH
Speuren volgens de voorwerpenmethode
als aparte oefening goed aangeleerd) dan worden de voertjes weggelaten en wordt
er een flink aantal voorwerpjes op het spoor gelegd. Belangrijker bij deze methode
is wel dat de hond de relatie legt tussen het voorwerp en de beloning. Het voer gaat
zo snel mogelijk van het spoor en het aantal voorwerpen neemt dus toe. Belangrijk
hierbij is wel dat we de hond leren fixeren op het voorwerp. Dit is niet nieuw. De gelei-
der staat over de hond en wanneer de hond naar het voorwerp kijkt laat de geleider
een brokje op het voorwerp vallen of er vlak voor. Wanneer de hond weer naar het
voorwerp kijkt komt weer een brokje. De tijdsduur van het fixeren bouw je uit zodat
de hond minimaal zolang fixeert tot dat de geleider bij een 10 meter lijn bij de hond
komt. (
Redactie: zie ook het artikel vanWesley Visscher, december 2013)
GROOTTE EN AANTAL
Ook de grootte van het voorwerp speelt een grote rol. Doel is namelijk om de hond
geconcentreerd te laten zoeken. Ook kleine voorwerpjes wil/moet hij vinden. De
voorwerpjes worden kleiner en zijn van alle mogelijke materialen. We hebben het
dan onder andere over stukjes touw van een paar millimeter dik en een paar centi-
meter lang. Uiteindelijk kunnen er wel 30 voorwerpen op het spoor liggen. Normale
voorwerpen tot en met de hierboven genoemde kleine stukjes touw.
KLEUR
Feit is natuurlijk wel dat je als geleider nooit de precieze plek van al die voorwerpen
kunt onthouden. De oplossing voor dit probleem is dat er vaak met rode/oranje voor-
werpjes wordt gespeurd. Soms wordt ook een stukje rode plakband om het voor-
werpje geplakt. Zoals u een paar maanden geleden ook in dit blad kon lezen, is het
een feit dat honden rood en oranje op groen gras niet kunnen zien en wij wel. Op
meters afstand ziet ons oog het voorwerp terwijl de hond het vooral met de neus
moet doen.
Net zoals je bij andere trainingsmethoden het voer afbouwt zo bouw je bij deze me-
thode ook het aantal voorwerpen af. Op het laatst heb je een lange strek met maar
één voorwerp, terwijl er op een andere strek drie voorwerpen op tien meter kunnen
liggen.
PROBLEMEN
Geesje geeft aan dat ook deze methode weer voor- en nadelen heeft. Een paar voor-
delen zijn dat je op het spoor geen voer meer hebt dat door vogels kan worden
weggenomen. Op een examen of wedstrijd ligt nooit voer maar er liggen altijd wel
voorwerpen. Waar je ook tegen aan loopt is dat de hond over een voorwerp heen
loopt. Als geleider trek je de hond dan rustig maar reso-
luut terug en eist van hem/haar dat ze toch af gaat. Wan-
neer ze dat doet volgt meteen toch de beloning. Wanneer
een hond dat een paar keer heeft meegemaakt kan het
gebeuren dat de hond denkt “Bekijk het maar”. Ook dan
krijgt de hond geen keus. Hij moet onder zachte dwang
verder. Door irritatie moet de hond weer gaan zoeken
(NEPOPO-idee). Bij het eerstvolgende voorwerp dat dan
wel wordt verwezen, wordt de hond uitbundig met voer
bij het voorwerp beloond. Uit deze beschrijving blijkt wel
dat ook deze methode alleen goed werkt wanneer de
hond van eten houdt.
RESULTATEN
De belangrijkste reden om deze methode toe te passen
was toch om te zien wat het met de honden doet. Hoe je
het gedrag van de hond kunt beïnvloeden blijft steeds de
interessante vraag. Hoe vind je de balans tussenmotivatie
van de hond om te zoeken en de plicht om het goed te
doen. Met Unique heeft Geesje haar Speurhond II examen
onder moeilijke omstandighedenmet 99 punten gehaald.
Daarnaast heeft ze ook met haar twee honden meege-
daan aan de speurcompetitie die in de wintermaanden bij
kgp. Frisiana werd georganiseerd. Na drie wedstrijddagen
stond ze met Unique met 96-94-98 punten bovenaan en
met Ianca met 94-100-90 punten op de tweede plek. Op
de laatste dag ging het met Unique mis. Of ze ziek was
of omdat deze methode toch misschien niet 100% water-
dicht is, weten we niet, maar feit is dat ze met 14 punten
van het veld kwam. Met Ianca bleef ze wel tweede, iets
waar ze erg trots op is. Het belangrijkste voor Geesje is dat
ze op het gebied van het speuren weer een ervaring rijker
is geworden. Speuren, het is en blijft een erg leuke uitda-
gende bezigheid!
Simon Feersma Hoekstra
Een leuke en
uitdagende bezigheid
Eén van de interessante onderdelen van de africhtingsport is het speuren. Hoe je een hond iets aan-
leert blijft een interessante vraag. Er zijn ook hier weer vele wegen die naar Rome leiden.
africhting
Ondanks dat ze nog ‘maar’ een dikke vijf jaar in de hondensport zit, is de
47-jarige Geesje van der Zweep uit het Friese Peins zeker in het noorden
van Nederland nu al een bekend gezicht binnen de africhtingsport. Na-
dat ze fanatiek binnen de paardensport bezig was geweest vond ze het
eind 2008 tijd worden om zich te verdiepen in het gedrag van een ander
dier, de Duitse herdershond.
PASSIE
Met Unique van deDuca Vallei stort ze zich volledig op haar nieuwe sport.
Ze traint fanatiek, leest boeken, bezoekt seminars, stelt overal en nergens
tot vervelens toe vragen, begint na een bepaalde tijd ’s nachts wel eens
wat te blaffen en begin te snurken als ze in gedachten aan het speuren
is. Ondanks dat ze bij de kringgroep goed wordt opgevangen en bege-
leid, ziet ze dat er buiten de kringgroep ook op andere manieren wordt
getraind. Hiervan wil ze wat meer weten en ze besluit om ook buiten het
vertrouwde veld van kgp. Frisiana te trainen. Regelmatig gaat ze naar bij-
voorbeeld kgp. Wieringermeer. Maar ook voor een reisje naar Zeeland
of de Coenstad draait ze haar hand niet om. Haar nieuwsgierigheid is ….
onuitputtelijk. Haar passie is …. onbeschrijfelijk. Het gaat volgens haar
man bijna zo ver dat ze in de kennel wil gaan slapen. Zo ver komt niet.
CANADA
Geesje gaat wel voor het eerst in haar leven met een hond fokken, krijgt
de kennelnaam vom Nordenstolz en tot haar stomme verbazing is er ie-
mand uit Canada die een pup van haar wil. We hebben het over Peter
Snow, hij is geïnteresseerd in de bloedlijn. De pup gaat naar Canada en er
ontstaat een bijna dagelijks contact. Over alle facetten van de africhtings-
port wordt gemaild. Peter blijkt te trainen met Lance Collins, binnen de
top van de africhtingwereld geen onbekende naam. Met name demanier
waarop Lance en Peter trainen op het gebied van het speuren was Gees-
je nog niet eerder tegengekomen. Opmerkingen als
“You cannot teach
the dog to track, but you can teach the dog how
not
to track”
prikkelen haar.
Ze vindt het erg interessant en aangezien ze niet helemaal tevreden was
over hoe het speuren ging, besluit ze er voor te gaan en inmiddels vijf-
jarige hond om te zetten van de traditionele methode op de voor haar
nieuwe methode. Ook haar vierjarige hond Ianca von Spitzbubezwinger
leidt ze verder op volgens de voor haar nieuwe methode. Met haar nieu-
we pup Anouk vom Nordenstolz begint ze meteen met de ‘nieuwe’ me-
thode, alles onder begeleiding van ‘Canada’. Er worden wekelijks filmpjes
opgenomen die weer van commentaar worden voorzien door Peter
Snow. Er gaat geen dag voorbij of er is wel een mailtje over de honden-
sport.
VERSCHILLENDE SPEURMETHODEN
De basis van de meeste speurmethodes is toch vaak dat de hond de rela-
tie legt tussen de voetstap en de beloning. Voetstap betekent beloning.
Of je nu het voer wegstopt in de grond (Julient Clement) of in vierkantjes
speurt, het komt steeds neer op voetstap = beloning. Dat proberen we in
het hoofd van de hond te krijgen. Wanneer de hond dit goed doorheeft
dan begin je meestal met de voorwerpen. Sommigen leggen er nog
grote sokken op of gebruiken portemonneetjes met iets er lekkers er in.
Wanneer de hond dit ook doorheeft begint de variatie in tijd en lengte.
VOORWERPJESMETHODE
Ook bij de voorwerpjesmethode legt de hond eerst de relatie tussen
voetstap en beloning. Lance Collins start met een hond die voor het eerst
speurt op een gelopen cirkel met een doorsnee van een paar meter. Op
de voetstappen ligt voer en de hond mag zelfstandig uit vinden dat er
buiten die voetstappen niks te halen valt. Zodra de hond laat zien dat
dit begrepen wordt, gaat hij over op slangvormige sporen met voer en
als ook dit goed uitgevoerd wordt (het verwijzen van de voorwerpen is
