algemeen
23
VDH
honden zijn eenmooie graadmeter en/of partner om te zien hoe hon-
denbezitters en hondengeleiders de hoogste erkenning nastreven.
Dinsdag 6 en woensdag 7 juni werden gebruikt om te kunnen trainen
bij de kringgroep die het evenement zou organiseren. Voor het speu-
ren hadden zij gezorgd voor grasvelden met hoge en korte begroei-
ing op heuvelachtig terrein. Iets dat we op het evenement ook zouden
kunnen tegenkomen, naar gelang je loting. Prima vooraf geregeld! Wij
als team hoefden er alleen maar naar toe te rijden en met elkaar af te
spreken wie wanneer iets zou doen. Dit gold ook voor de ringtraining
die we op woensdagavond bij dezelfde kringgroep konden doen. Met
andere woorden: voor alle facilitaire trainingen was gezorgd.
En natuurlijk kan je daar op de kringgroep ook genoeg en divers eten
en drinken. Wat wil je nog meer met een kringgroep van 100 leden!
Een groot deel ervan was intussen ook bezig met de opbouw van het
evenement in het stadion.
Op donderdag 8 juni was er een tijdschema beschikbaar vanmaximaal
een half uur intrainen voor ons hele team in het stadion. Het Poolse
team bestond bijvoorbeeld uit één man, ook nog eens zonder bege-
leiding. Het was de sympathieke Nederlander Marcel Zimmerman, die
al jaren in Polen woonde en werkte. Hij had tien minuten in het sta-
dion om zijn ding te kunnen oefenen voor appèl en manwerk! Bijna
vanzelfsprekend hielp onze coach hem ook. Om maar aan te geven
hoe de sfeer onder elkaar was. Vooraf was afgesproken wie wat zou
doen. Snelheid, concentratie en hectiek ging bij enkelen samen. Maar
iedereen kon zijn ding doen.
Donderdagavond was de feestelijke opening en loting. Een heel apar-
te ervaring om als Nederlanders een zaal te betreden met 120 aanwe-
zigen (55 deelnemers, coaches, medewerkers en bobo’s) uit tenminste
16 landen van de wereld. Assistent-coach Freddy Miggelbrink met de
Nederlandse vlag, het team in rijvolgorde achter elkaar, coach Bart
Miggelbrink die de rij sloot, het nummer “Nederland oh Nederland,
wij houden van Orahanje” van wijlen André Hazes, schallend uit de
luidsprekers. Ik voelde mij een trotse patriot!
Een uitstekend verzorgd buffet ondersteunde het geheel. Bij de loting
werd elk land apart naar voren geroepen enmocht elke deelnemer op
het podium uit een reeks van 55 standaards met daarop de kop van
een Duitse Herdershond, er één kiezen. Op de onderzijde stond dan
het lotnummer en aan dit lotnummer was het tijdschema gekoppeld
waarin was bepaald wanneer en hoe laat je met welk onderdeel (A, B,
C) aan de beurt was. In het tijdschema was ingebouwd dat het kyno-
logisch (exterieurkeuring) onderdeel voor de teven op vrijdagmiddag
vanaf 15.30 uur zou plaatsvinden. Voor de reuen was dit zaterdagmid-
dag vanaf 15.30 uur.
En zo werd het vrijdag, de eerste dag van de wedstrijd. De coaches
hadden onderling afgesproken dat Freddy de deelnemers zou be-
geleiden naar en op de speurvelden voor onderdeel A. Bart zou de
mensen in het stadion verder begeleiden. Voor velen een geruststel-
lende keuze om, zonodig, een vraagbaak in de buurt te hebben. Op
vrijdagmorgen mochten Tessa en Geesje als eersten van ons team de
afdeling B, het appèl, lopen. Gelukkig voor hen mochten zij vier uur
later ook gaan speuren. Dit scheelde een dag extra spanning omdat
zij op zaterdag voor de afdeling C, het manwerk, stonden ingedeeld.
Hun geweldige resultaten gingen al snel, via de sociale media, de we-
reld over.
Na het appèl van Tessa en Geesje was het mijn beurt ommet Nino op
te gaan voor het manwerk. Was het revieren van de verstekken tijdens
de intraining op donderdag nog om te lachen (tribune). Nu waren
Nino en Kees in de wedstrijdmodus en ging het revieren snel en ver-
zorgd. Het kwartje leek te vallen, totdat…Nou ja, u heeft het filmpje
vast kunnen zien.
