op de velden bleken deze slechts te bestaan uit dunnige grassprieten
met kale plekken. De geroutineerde spoorleggers Egbert Koning en
Kees Buijze liepen alle sporen tussen de 580-600 pas (identiek aan
de komende WUSV) en veel in de geroemde “dubbele U-vorm”. Het
voordeel daarvan is weinig oppervlakte verlies. En, de spoorlegger
(en later dus ook de keurmeester) hoeft maar een kort stukje te
lopen van het einde spoor naar het begin van het volgende spoor:
weinig tijdverlies dus. Mits de vorige hond het einde van het spoor
haalt…. Ideaal voor een grote wedstrijd. De top-spooruitzetter Bert
Hop had zijn zaakjes uitstekend voor elkaar; alles strak in overleg
met de grote speurchief Ad van Yperen. De velden zelf, hadden iets
verschil in moeilijkheidsgraad. Djolien Knoop en Erik van der Haas
waren hier de grote spekkopers met als enigen een Uitmuntend.
EEN MAKKIE OF TOCH….
Keurmeester Anja van der Meijden had met deze omstandigheden
en dit speurteam (opgenomen in het voorlopige WUSV-speurteam)
een makkie, maar leuk was het vaak niet: opvallend veel honden
hadden al grote moeite met de eerste strek en/of nog grotere
problemen met de hoeken. (Een vraag die oprees was dan ook of de
hoeken doorlopend waren gelegd, of toch, in tegenstelling tot de
gemaakte afspraken “open”?) De punten waaiden in ieder geval ook
snel weg door de stevige wind. Anderen verloren een mooie score
door voorwerpen te overlopen. En er waren nogal wat honden die
stressig reageerden als ze het spoor even bijster waren.
Voor de potentiële WUSV-gangers is er nog werk voor de boeg:
De WK-keurmeester op het onderdeel speuren
Peter Mayerl, wil
absoluut een vrolijke, vrij zoekende, zelfverzekerde hond aan het
werk zien. En streept direct en keihard als hij dit niet ziet.
Voor een aantal sporters waren de druiven extra zuur. Om een
opvallende te noemen: Jan Hamers. Een erkende speurfanaat,
maar zijn zelf gefokte Rico van Hamerslag liet het dit het gehele
weekend afweten. Toch waren maar liefst zeven door hem gefokte
honden ingeschreven voor de wedstrijd die achteloos met prachtige
visitekaartjes rondstrooiden, waaronder het roemruchte “P-nest”,
maar ook jonge aanstormende talenten.
WEL OF GEEN FILEERMES
Opvallend was dat zowel keurmeester Toine Jonkers (afdeling B),
als ook keurmeester Ruud van Eck (afdeling C) hun fileermes thuis
hadden gelaten. Soms bekroop je heel licht het gevoel dat beide
keurmeesters iets meer oog hadden voor de combinaties die ze
op voorhand een goede kans toedichten op de WUSV. Hoewel de
punten richting de middag wel wat omhoog liepen, bleven beiden
hun gekozen lijn goed vasthouden. Daardoor was er weinig aan
te merken op de uiteindelijke uitslag. Toch, in het appèl bleven de
punten aan de lage kant. Slechts drie lage ZG’s waren de hoogste
scores… Dit in tegenstelling bij het manwerk, waar enkele knallers
acte de présence gaven en verdere lagere scores bijna deden
vergeten.
OP HET VELD
Toine Jonkers liet wederom op zijn eigen magistrale wijze zien
waarom hij zo geliefd is. Zijn uitleg klinkt als een boeiend verhaal
waarin hij de toeschouwers en deelnemers meeneemt. Duidelijk,
met dat vleugje humor, laat hij zijn waardering merken, legt uit
wat er in zijn ogen beter kon of fout ging. Dit keer werden met
enige regelmaat onverwacht dure punten vergooid doordat
de vooruitzend-oefening mis ging. Toine maakte met enige
regelmaat de terechte opmerking dat wat hem betrof de hond meer
temperament moest tonen tijdens het volgwerk, en trok daar ook
punten voor af.
Keurmeester Ruud van Eck, bracht kort en bondig zijn verhaal. Zijn
pakwerker Fabian van Aalsburg op het korte werk deed degelijk
werk. Een stevige vlucht, relaxed staan en dan een sterke aanval op
de hond. Zijn wapenbroeder Bob van der Steen, bevrijdt van het WK-
keurslijf (helaas ook net buiten de selectie) testte de honden op het
lange werk weer in zijn eigen vertrouwde stijl. Zij deden het verhaal
van de keurmeester wel!
DE EERSTE GROEP
In de eerste groep pakte John van de Berg met z’n Amber van
Hamerslag dik verdiend één van de 3 ZG’s. Vlot werkend en met een
prachtige grondsnelheid. Afsluitend met een degelijk manwerk was
het voor hem jammerlijk bitter dat z’n Amber het niet gered had bij
africhting
27
VDH
