de Heidingabokaal in 2009 kwam ze niet meer in actie, omdat Noa
een blessure had aan het Sesambotje in de voorpoot. “In 2008 be-
haalde ik met haar nog een 2e podiumplek”, vult Ben aan.
HET EINDE VAN EEN TIJDPERK
Wat de reden is om het keurmeesterschap vaarwel te zeggen? “Op
een gegeven moment, maak je de balans op. Is het de inspanning
nog waard? Weegt het opgeven van 35 weekenden op tegen het
plezier van het keuren? Ik heb nog even overwogen om het keu-
ren af te bouwen, maar tegen wie moest ik dan nee zeggen? Tegen
een vereniging waar ik al 20 jaar kom en waar tussen de middag
gezellig met elkaar gegeten wordt en waar de resultaten minder
tellen dan de gezelligheid? Tegen een wedstrijd waar ik al jaar en
dag keur? Nee, dan maar in één keer een punt zetten. Ik ben nu
bezig met de afscheidstournee en moet zeggen dat ik overal erg
veel waardering krijg.” Hij toont me wat afscheidscadeaus, het doet
hem zichtbaar goed. “Nu heb ik tijd om straks weer te gaan vissen.”
Johanna vult aan: “en hoeven we met onze weekenden met vrien-
den en vakanties geen rekening te houden met de keuringen, want
Ben zit/zat altijd vol, en hoeft Ben niet midden in de nacht in weer
en wind op pad.”
“Het seizoen wordt steeds korter. Een keurmeester is verplicht aan
de organisatie altijd met goede moed en vol zin te verschijnen. Ik
ben ook altijd op tijd, dus soms sta ik voor een kantinedeur na een
autorit van twee en een half uur als de organisatie er nog niet eens
is. Het voordeel is dan wel dat er daarna verse koffie is”, zegt Ben
glimlachend.
GEFASCINEERD
“Als kind herinnerde ik me een Duitse Herder die bij ons in de buurt
woonde. Ik raakte toen al gefascineerd door het ras.”
Ben Ekhart werd in 1970 lid van de VDH en kocht in 1971 Sarks van
de Leekster Tak. “Een geweldige hond, ik trainde bij Kringgroep Gro-
ningen op een locatie in Paddepoel (een wijk in de stad Groningen)
waar een paar jaar later een zwembadcomplex werd gebouwd. Bert
Buringa en Laurens Musch, waren zijn trainers van het eerste uur.
We moesten uit Groningen weg en kringgroeplid Remko Hofstee uit
Westerbroek had een familielidmet land in Eelderwolde (vlakbij Gro-
ningen). In 1973 bouwden we op dat land een kantine, in de bloei-
periode trainden er 55 leden. Vanaf de beginjaren fungeerde ik al als
instructeur. Alles wat ik tijdens de training toepaste, leerde ik mezelf
op basis van intuïtie, want ik was zelf veel te eigenwijs om onder een
trainer te lopen. Het gedrag van honden en de observatie daarvan,
intrigeerde me, ik organiseerde lezingen met o.a. drs. Netto en drs.
Schilder. Ook vroegen we regelmatig Joop Janse als gastinstructeur
en van hem heb ik dan ook erg veel geleerd. Daarmee konden we
dan zelf op de club weer maanden verder.
Van 1976 ging ik met Sarks regelmatig naar Zaandijk, naar Joop Janse,
om te proberen om wat model te krijgen in het manwerk. Maar Sarks
was niet te handelen, hij was altijd ongehoorzaam in het manwerk.
Ik vraag hem naar zijn Palmares, het lijstje komt er aan te pas. Nuchter
somt hij op deelname aan: “twee x Hauptzuchtschau, één x NIAK, tien
x VH III met Sarks en vele wedstrijden. De laatste keer dat Sarks in
actie kwam behaalden we 98-91-86. Sarks was ook de eerste reu die
Foto’s bij dit artikel, tenzij anders vermeld, archief Ben Ekhart
