algemeen
VDH
9
leerde stapje voor stapje de gedegen mondelinge onderbouwing
die zo noodzakelijk is voor het keurmeesterschap. Wat belangrijk is,
dat je je moet kunnen verplaatsen in de combinatie hond-geleider.
Een hond kan misschien 95 punten halen, als de geleider niet aan-
sluit, worden het nooit 95 punten. Waardering hebben voor datgene
wat een geleider met moeite heeft geleerd of waardering voor ‘het
materiaal’ waar de geleider mee loopt, is daarbij belangrijk. Het exa-
men moet zo dicht mogelijk liggen bij de trainingsarbeid en omge-
keerd, en aan het eind van de rit ligt daar de rekening. Eentje om te
slagen, het liefste natuurlijk.
Ik heb altijd plezier beleefd om een combinatie die goed is voor 80
punten naar een hoger niveau te begeleiden, als het dan lukt om 85
punten te behalen, was ik altijd erg tevreden. Meer moet en kun je
niet vragen.”
In 2006 werd Ben keurmeester met SV-buitenland-erkenning. Van-
af 2008 werd Ben Raad van Beheer-keurmeester en raakten zijn
keurweekenden nog drukker bezet. Hij keurde vanaf het begin af
aan NBG- en VDH-wedstrijden en kreeg altijd het vertrouwen bij de
hoofdevenementen. Johanna had een drukke baan en stopte met
de hondensport.
HOOGTE EN DIEPTEPUNTEN
De Martinibokaal die begin juni gehouden werd, trok altijd 25-30
deelnemers en veel bezoekers naar Groningen. Johanna en Ben
trokken samen de kar met de Martinibokaal, die garant stond voor
een fantastisch weekend, een fenomeen in de hondensportwedstrij-
den. Johanna en Ben zijn er altijd nog trots op, dat is hen aan te zien.
Nog een hoogtepunt wordt door Ben opgesomd, het laatste NIAK
in Apeldoorn waar hem de speld van verdienste werd uitgereikt en
waar hij een geweldige afscheidsspeech kreeg van Toine Jonkers,
commissaris africhting van de VDH.
Dieptepunten die hem nog zichtbaar raken: de deelname aan het
WUSV-kampioenschap in Oostenrijk met Maaike van Haus Sevens.
“Door strubbelingen voor en tijdens dit evenement, liep ik daar met
een knoop in mijn maag.
Wat tegenwoordig jammer is: de hondensport is een afspiegeling
van de maatschappij: er is minder verdraagzaamheid, er zijn binnen
de africhting steeds meer wrijvingen en de nieuwe manier van africh-
ten leidt niet eens tot het gewenste resultaat in de breedte.” Hij geeft
me een voorbeeld van het NIAK van afgelopen jaar. “Je ziet een hond
met een geleider tijdens het B-gedeelte het veld opkomen. De hond
kijkt de andere kant op en zoekt geen contact met de geleider, dan
weet ik dat het niet goed zit en waarschijnlijk ook niet goed komt. De
baas heeft de ziel van de hond geraakt of er is sprake van een nega-
tief spanningsveld tussen hond en geleider, en dat vertaalt zich in een
groot débacle in het appèl en gaat vaak na het volgen van kwaad tot
erger.” Ik knik, omdat ik het herken, die machteloosheid van Ben die ik
tijdens het NIAK in de kantine in Apeldoorn sprak. Hij kan er als keur-
meester niets aan doen, staat er bij en ziet hoe de combinatie zakt op
zo’n groot evenement. Dat is behoorlijk heftige constatering voor een
keurmeester, maar helemaal voor zo’n Duitse Herder-liefhebber. “Het
basisprincipe moet het vertrouwen zijn tussen baas en hond. Te vaak
zie ik tegenwoordig met de nieuwe methodieken dat daar aan ge-
tornd wordt. Een slechte zaak! De pakwerker, instructeur en de gelei-
der moeten als een goed team samenwerken, je kunt het niet alleen.”
Wie op dit moment het beste uit zijn hond weet te halen, vraag ik.
“Henk van der Sluis, Huub Wesseling en Tinus Sellis zijn echte ken-
ners, zij hebben het gevoel en de kennis en de kunde, schrijf dat
maar op. De liefde voor de hond staat voor mij en ook voor Johanna
centraal. En dat heeft mij ook nooit uitgemaakt in mijn keuringen,
welk ras maakt me niet uit.”
LIEFHEBBER BEN JE EN BLIJF JE
Het guitige, bruine hondje komt in de benen, gaat voor me staan,
kijkt me vragend aan en kwispelt blij. “Hij wil op je stoel, want dat is
zijn plekje”, verklaart Johanna. Een goed moment om het interview
af te ronden. Ik kijk op de klok, het is bijna 22.30 uur, de avond is
omgevlogen! Als een echte heer begeleidt Ben me naar mijn auto
en bedankt me voor mijn tijd. Eén avond ten opzichte van 45 jaar
lidmaatschap bij de VDH, is in mijn ogen maar een kleinigheid. Even
later rijd ik de lange laan terug, kijk in de achteruitspiegel en bedenk
dat dit interview het einde van het tijdperk-Ekhart inluidt. Het is hem
gegund, na ruim 30 jaar keuren. Van harte hoop ik dat we hem nog
treffen op de evenementen van en de VDH de NBG. Het is altijd fijn
hem weer te ontmoeten, waar dan ook in de hondensport. Want
hondenliefhebber ben je en blijf je...
Maud Diemer
