- De Duitse Herdershond
4
Als ‘Bart’, de stem in mijn TomTom, me niet had laten weten dat ik
mijn bestemming had bereikt, dan was ik misschien wel doorge-
reden, ware het niet dat de grote zwarte auto met ‘Ybajo Hoeve’
erop een duidelijke bevestiging was dat‘Bart’helemaal gelijk had.
Muisstil
Ik word gastvrij onthaald, er is nog steeds geen hond te zien of te
horen. Toch zitten er maar liefst zes Duitse herders in hun verblijf
in de tuin. Bas Verschoor zegt: “We willen geen burengerucht,
dus leren we de honden af dat ze om niets blaffen.” Dat is dus
goed gelukt. Al snel wordt de stilte verbroken, wanneer Yvonne
en Bas Verschoor hun verhaal gaan doen. Ze hebben heel wat te
vertellen, deze fokkers die flink aan de weg timmeren in binnen-
en buitenland. Mijn zorgvuldig opgestelde vragen kan ik al ras
aan de kant leggen om vervolgens een poging te doen om wat
van hun woordenstroom op papier te zetten.
In vroeger tijden
Kennelnaam‘van de Ybajo Hoeve’is aangevraagd in 1980.“Bas zat
al in de africhting met Falco van Slot Valckesteijn, toen ik ook ge-
grepen werd door het hondensportvirus”, zo vertelt Yvonne. “We
hebben er toen een hond bijgekocht, namelijk Oeschi van Slot
Valckesteijn. Vele mensen bleken dit een goede teef te vinden en
dus besloten we om er een nest mee te fokken en hebben we een
kennelnaam aangevraagd.” Oeschi is toen
gedekt door Dan vom Bärenschlucht, een reu uit kynologische
lijnen. Uit dit nest hebben we een reu aangehouden die het op
het kynologisch vlak erg goed deed en zo zijn we eigenlijk ook de
kynologie ingerold.
Combinatiefok
“Dus jullie zijn een voorstander van combinatiefok?” zo vraag ik.
Yvonne reageert: “Nee, combinatiefok doen we niet meer. Hoewel
we de werkeigenschappen van Oeschi goed vast weten te houden
in onze lijnen, doenwe niet meer aan combinatiefok, want dan heb
je van beide kanten niet wat je precies wil hebben, eigenlijk heb je
dan van beide niets. Als we op zoek gaan naar een reu hoeven we
hem niet eens te zien bijten, maar hij moet wel een goed karakter
hebben, dus eerlijk, vrij en hij moet goed af te richten zijn. We heb-
ben ook nog steeds honden uit werklijnen waar we mee fokken,
maar daar houdt onze dochter Joyce zich vooral mee bezig. Ook zij
is al jong besmet met het virus, evenals haar man.”
Ook een beetje geluk
“Jullie zijn wel erg succesvol de laatste jaren, wat is jullie ge-
heim?” “We hebben geen geheim hoor, we luisteren eigenlijk
nooit naar anderen, we fokken met onze eigen honden en naast
zorgvuldige selectie moet je natuurlijk ook een beetje geluk
hebben. Het is wel zo dat je, zeker in het geval van een reu,
eigenlijk alleen echt aan de top zal lopen wanneer de hond in
Duitse handen is. Dit is bijvoorbeeld ook bij Count Ustinov
van de Ybajo Hoeve het geval. Count heeft, naast ons, nog
drie mede-eigenaren. Count werd op de KCM V-Auslese1
en was daar ook één van de drie best bijtende honden
bij de moedproef. Op de BSZS behaalde hij een twaalfde
plaats (Uitmuntend) en in België een tweede Auslese
plaats, uitmuntend (V-Auslese 2). Hij heeft het van geen
vreemde, want zijn moeder, Opal van de Ybajo Hoeve
heeft ook al drie maal V-Auslese in Nederland en Bel-
gïe behaald en kreeg ook twee maal de bokaal voor
de beste moedproef.”Ook met Ashley behaalden
we de felbegeerde V-Auslese titel.
Teamwork
We mogen ons gelukkig prijzen dat we een
heel team van mensen hebben die er mede
voor zorgen dat we het zo ver schoppen: onze
dochter Joyce en haar man Raymond die helpen
met de africhting, Jef Seyen met wie onze honden
Na een straf stuk in de auto te hebben gezeten, kom ik aan in Hellevoetsluis bij Duitse herder kennel ‘van
de Ybajo Hoeve’. Deze Duitse herder kennel is niet gehuisvest in een hoeve, maar in een nieuw-bouw-
wijk. Niets duidt er aanvankelijk op dat hier een kennel zit, want het is er muisstil.
Succes is ook een beetje geluk hebben
Interviewmet Yvonne en Bas Verschoor
Opal en Uhlano
