33
VDH -
africhting
-
Teruggekomen van het WUSV kampioenschap 2012 te Steyr realiseer ik mij dat het WUSV
kampioenschap 2013 in Philadelphia USA, organisatorisch van een andere orde zal worden.
Een tweede plaats
is ook erg mooi
In december 2012 neem ik contact op met de coach van het Duit-
se team, Heinz Gerdes. Sinds enkele jaren hebben we met onze
Duitse sportvrienden, heel anders dan in het voetbal, een goede
band. Het budget van de Duitse bond is dusdanig dat Heinz in
januari een weekje naar Philadelphia afreist ter oriëntatie.
Lijst met namen
Naar aanleiding van zijn bevindingen besluiten wij hetzelfde
hotel te nemen. Behalve van de Duitsers krijgen we in dit hotel
gezelschap van Finland, Ierland en Engeland. Het tijdsbestek tus-
sen het NIAK en het WUSV kampioenschap is dusdanig kort dat
het onverantwoord is zaken als vliegreis en huurauto’s op z’n be-
loop te laten tot na het NIAK. Probleem hierbij is dat je voor het
boeken van een vlucht namen nodig hebt. Uitkomst biedt een
groepsreis voor minimaal 10 personen. Dan mag je namelijk de
namen circa vijf weken voor de vlucht nog doorgeven. Als op het
NIAK bekend wordt wie er in aanmerking komen voor het WUSV
kampioenschap in Philadelphia moet er in een kort tijdsbestek
veel worden geregeld. De organisatie van het WUSV vereist bin-
nen twee dagen de inschrijvingen, voorzien van diverse beschei-
den waaronder toestemming voor de geleider om naar de VS te
mogen reizen. In de oude opzet met de WUSV selectiewedstrijd
hadden we hier drie maanden de tijd voor.
Inchecken honden
De korte voorbereidingstijd draagt ertoe bij dat we slechts een
keer gezamenlijk kunnen trainen. Diana van de Berkt kiest er
bovendien voor om tot het WK bij kringgroep ‘De Coenstadt’
het manwerk te trainen. Voor de gezamenlijke training is GHSV-
Schiedam bereid om haar veld ter beschikking te stellen. Het
team, inclusief reserve Laurents Janssen, maakt bij deze training
gebruik van de diensten van pakwerker Gerrie van Duijse. Tijdens
deze training loopt het bij een aantal deelnemers nog niet zo als
gewenst. We hebben nog anderhalve week voor we vertrekken!
Op 10 oktober is het dan zover. In verband met de te verwachte
problemen met betrekking tot het inchecken van de honden zijn
we vier uur voor vertrek aanwezig. Deze tijd hebben we hard no-
dig. Als aan alle eisen voor inchecken is voldaan is het boarden
reeds begonnen. Bij aankomst in New York blijkt dat het uitchec-
ken van de honden nog meer tijd in beslag zal nemen dan het in-
checken. De honden worden door het grondpersoneel als cargo
bestempeld. Als ze pas uren na onze landing weer boven water
komen zie ik vele opgeluchte gezichten.
Slechte wegen
Na het ophalen van de huurauto’s begint een ruim twee uur du-
rende trip per auto naar het hotel. Een directe vlucht met hon-
den naar Philadelphia was namelijk niet mogelijk. In tegenstel-
ling tot mijn verwachting was de verbinding naar Philadelphia
niet best. Als je aan Amerika denkt, denk je aan grote vijfbaans
autosnelwegen. Niets van dit al. Slechts zeer slecht onderhouden
wegen. Dankzij assistent coach Fleuris Veth was iedereen voor-
zien van een navigatie en kon iedereen zonder problemen het
hotel bereiken. Het hotel was voor ons een perfecte accommo-
datie. Laagbouw en veel ruimte voor de hond. Aangekomen in
het hotel hebben we direct contact gezocht met sportvrienden
in het land zelf om aan trainingsfaciliteiten te komen. Verstekken
en een haag hadden we zelf al mee genomen.
Ontsteking
De organisatie had, zoals het de laatste jaren gebruikelijk is, geen
trainingsmogelijk toegewezen. Je bent dus op jezelf aangewe-
zen. De in het verleden opgebouwde internationale contacten
bieden dan een uitkomst. Na een aantal mindere locaties te heb-
ben bekeken werden we via Rick Burgos in contact gebracht met
Sondra Rolison. Sondra had speurvelden en een trainingsveld in-
clusief klimschutting op een anderhalf uur rijden in Kintnersville.
Zoals de Amerikanen zeggen: ‘Just around the corner’. Voor ons
was dit een perfecte locatie met speurvelden die heel dicht in
de buurt kwamen van de speurvelden die we op de wedstrijd
kregen voorgeschoteld. Na een aantal trainingen zag je dat er
steeds meer rust in het team kwam. Bij een van de trainingen
ontstond echter lichte paniek met betrekking tot de hond van
Diana. De hond die in vergelijking met het NIAK er een stuk beter
voorstond in afdeling C, had opeens een ontsteking in de mond.
Hierdoor kon hij de grip op afstand niet goed meer houden en
gleed bij pakwerker Joeri Veth van de mouw. We besloten de
beet van de hond niet meer te belasten. Slechts het geven van
een bijtkussen voor het aanblaffen en revieren was het motto.
Joeri, die iedere training voor Nederland beschikbaar was, heeft
voor ons geweldig werk verricht.
Verkeerde timing
Op donderdag begon het dan echt. De loting had uitgewezen
dat ieder teamlid op donderdag aan de slag moest. Als eerste liet
Anne-Marie Eijsvogels een mooi stukje manwerk zien dat werd
beloond met 91 punten. Niet veel later traden Herman de Ko-
ning en Diana van de Berkt aan voor het appel. Herman liet geen
