Voor wat betreft het resultaat van het onderzoek naar de GBV,
waar hoge verwachtingen aan gekoppeld waren, moest na afloop
geconstateerd worden dat de resultaten tot niets geleid hadden:
de voorspellende waarden bleken zo goed als verwaarloosbaar.
Dit was een teleurstellende uitkomst. HD- en ED-klassificatie op
grond van DNA-onderzoek blijkt niet mogelijk. Bleef over de uit-
komsten van het onderzoek op basis van de röntgenologische
bevindingen, dus de klassieke onderzoeksmethode. De SV wijst er
tevens op dat ook de gepropageerde DNA-test voor degeneratie-
ve myelopathie behoefte heeft aan een kritische en onafhankelijk
wetenschappelijke toetsing. Bij genetische aandoeningen met een
gecompliceerde erfgang zou het de onderzoeken bijzonder ver-
gemakkelijken als er een DNA-test voor zou zijn. Wat het resultaat
van het wetenschappelijk onderzoek naar de DNA-diagnostiek ten
aanzien van het HD-onderzoek in ieder geval heeft opgeleverd
heeft, is dat het dure onderzoek nu nutteloos blijkt, dus die kosten
behoeven niet gemaakt. Blijft over dat we ons toch weer moeten
toevertrouwen aan de traditionele röntgenologische onderzoeks-
methodiek.
Een van de eindconclusies van het onderzoek wees uit dat er een
duidelijk verband was tussen gewichtsverloop en HD. Bij dieren
die duidelijk overgewicht hadden kwam HD van de categorie 4 en
5 duidelijk meer voor. De grootte is daarbij niet eens zo van in-
vloed maar wel de kilo’s teveel. Bij ED bleek dat niet alleen het ge-
wicht maar ook de grootte van invloed waren. Het soort voeding
speelde een te verwaarloosbare rol, dat wil zeggen kant-en-klaar
voer tegenover zelf bereide voeding. De huisvestingsparameter
viel te herleiden tot de condities voor gewichtsvermeerdering.
Huishonden waren daarmee in het nadeel daar meer “gezegend”
met overgewicht. Bovenstaande benadrukt dat voldoende bewe-
gingsmogelijkheden en voeding naar basisbehoefte zowel HD als
ED aanzienlijk kunnen reduceren in hun uitingen.
Foto: Natascha Dix
Foto: archief VDH
VDH
14
algemeen
