VDH
23
behendigheid
Trots!
Toen Ada mij een jaar geleden vroeg om wedstrijdleider te worden
op het Wereldkampioenschap Agility, moest ik effe nadenken. Drie
dagen van ‘s ochtends vroeg tot laat op je benen staan in wellicht
Nederlandse weersomstandigheden… hum, ik wist het niet zeker.
Wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Het was fantastisch!
De Agility begon op woensdag 4 oktober met de eerste trainings-
sessie. Daar maakte iedereen kennis met de meeste deelnemers.
Donderdag was er nog een training en er waren ook veel deelne-
mers uit andere landen als Finland, Italië, Duitsland, Luxemburg,
België, Polen en Groot-Brittanië. Je zag toen al hoe zenuwachtig
iedereen was. Tsja, een WK is niet niks!
VRIJDAG 6 OKTOBER, HET GAAT BEGINNEN.
Vrijdagmorgen om 7.30 uur verzamelden we met de hele crew om
het Agilityveld in te richten voor de eerste dag. We hadden ervoor
gekozen om twee ringen op te zetten zodat het Vast Parcours (VP)
en de Jumping apart gelopen konden worden en wij niet steeds
moesten ombouwen. De parcoursen werden uitgezet door onze
keurmeester Ben Gräfe. Ben is een nationaal en internationaal be-
kende Agility-keurmeester en wedstrijdloper. Hij heeft met zijn
bordercollie Djayson zelfs de finale op de Crufts gelopen en een
topplaats behaald. Dus een keurmeester met verstand van zaken.
De reserve keurmeester was Marc Fonteijn. Ook een hele bekende
binnen de nationale en internationale Agilitywereld. Hun team was
compleet met Helma, de vrouw van Ben die keihard meewerkte
om de ringen wedstrijdklaar te krijgen en met name de tijdregis-
tratie-apparatuur te laten werken. Maar goed om 8.45 uur waren
we klaar om de deelnemers te ontvangen. Er waren 107 deelne-
mers gemeld en er zijn er 104 gestart, verdeeld in drie klasses A1,
A2, A3. Op vrijdag liep iedere deelnemer tweemaal een VP en
éénmaal een Jumping. Allemaal startten ze met dezelfde droom,
Wereldkampioen worden.
Samenwerken
Als wedstrijdleider heb je de taak om alles op en rondom de wed-
strijdvelden zo goed mogelijk te laten verlopen. Staan de hinder-
nissen goed, doet de tijdsregistratie het, worden de toegewezen
taken door iedereen goed uitgevoerd. Ik kan maar één ding zeg-
gen: het ging fantastisch. Wat een geweldig team hadden we die
dagen. Niemand verzaakte. Met name tijdens de grote finale op
zondag werd een partijtje samenwerken ten toon gesteld waar ie-
dereen trots op mag zijn. Daar later meer over.
Helaas kon ik tijdens de wedstrijddagen niet veel van de wedstrijd
zien. Het binnen laten van de juiste deelnemer diende uiteraard
zorgvuldig te gebeuren en kostte al mijn tijd. Ook het gedrag van
de deelnemers was top. Iedereen wachtte op zijn/haar beurt, was
op tijd en soms maakten ze een praatje. Zo hoorde je ook dat de
door Ben uitgezette parcoursen zeer uitdagend waren, maar wel
afgestemd op het niveau van de klasse en uiteraard op het WK.
Als je loopt op een dergelijk toernooi dan moet je ervan uitgaan
dat je niets kado krijgt. Het moet allemaal kloppen die dagen. De
Nederlandse lopers waren verdeeld over de A1 en A2 klasse en de-
den het heel goed die dag. In de A3 liepen met name de Duitsers.
Opvallend was de verschijning van het 14-jarige Finse meisje Helena
Heino die met drie honden in deze klasse liep. Wat een talent! Maar
in deze klasse liepen echt kanjers die, mede door de mooie parkoer-
sen, er een happening van maakten.
Zaterdag was dag twee. Nu moesten de lopers tweemaal een
Jumping en éénmaal een VP lopen. Dit was de dag dat je dat-
gene dat je vrijdag had laten liggen, goed kon maken of....... De
Nederlandse lopers liepen die dag hartstikke goed. Vrijwel geen
disk en hele goede tijden. In de A3 was door Ben een parcours
bedacht en uitgezet waar menig loper nu nog nachtmerries van
heeft. Er kwamen lopers naar hem toe om te vragen of hij voor hen
een GPS had. Diverse echte technische handelingen, gevolgd door
stukken met veel snelheid en boordevol verleiding. “Tsja”, zei Ben
