Praktijkspeuren:
niet zomaar een verstopspelletje
VERSTOPPERTJE SPELEN
Speurinstructeur Dirk Zwat zorgt er eerst voor dat hij goede vriend-
jes wordt met Bløf en geeft hem het door mij meegenomen lek-
kers. Vervolgens legt hij mij uit wat de bedoeling is, geeft me een
portofoon om onderweg te kunnen communiceren, laat hij Bløf
even ruiken aan een in een plastic zakje verpakte zakdoek en dan
is het even wachten, want Dirk wandelt in gewone pas, geen ge-
schuifel, geen voer strooiend, het bos in om zich na enige tijd te
verstoppen. Wanneer Dirk door de portofoon zegt: “Start maar”,
gaat Bløf al gierend en blaffend het bospad in waar Dirk heeft gelo-
pen. Het is de eerste keer, dus het begint met een niet te lang stuk
en het duurt dan ook niet lang voordat Bløf dolenthousiast Dirk in
het bos terugvindt. Dat is een beloning waard en ja, hij krijgt de
beloning die ik van huis had meegenomen. Dat smaakt naar meer!
Ik zet mijn hakken stevig in het zand wanneer Dirk weer wegloopt,
dit keer wordt het al wat moeilijker gemaakt. Niet alleen voor de
hond, want hemeltje, Bløf stormt aan zijn speurlijn voorwaarts.
5
algemeen
VDH
Als men denkt aan speuren, dan heeft men meestal een weiland voor ogen, een piketje en in veel gevallen een zorgvuldig,
al dan niet door de baas van een hond uitgelopen spoor. Van de hond wordt verwacht dat hij op commando rustig en diep
zoekend het spoor volgt en braaf gaat liggen bij een gevonden voorwerp: Het speuren volgens het IPO reglement. Tijd voor
een move op dit gebied en na wat zoekwerk op de digitale snelweg kwam ik terecht bij Praktijkspeuren Noord Nederland. Ik
nam een proefles en was meteen verkocht, zo ook mijn Duitse Herder Bløf.
‘Dolenthousiast
in het bos’
Foto’s Annette van der Wal
