19
VDH
africhting
een korte stop en een ritje naar de andere route zei hij: “nou, dit is
de iets moeilijkere route hij is ongeveer 3 kilometer lang en als je
deze goed kan, kun je goed mountainbiken. Oké mannen, hetzelf-
de als daarnet”, en meneer vertrok samen met wederom Nicky en
nu ook met Benjamin daarna ik en achter me Bob. Vol goede moed
probeerde ik de mannen bij te houden. Na een kilometertje kwam ik
erachter dat dat geen goed idee was. In een lekkere steile afdaling
was ik snelheid aan het maken nam de bocht op zijn van Maren’s en
jullie begrijpen het al wel…. Met mijn geluk zat ik met mijn spaken
vast in een tak met een diameter van 15 cm. Bob lachend voorbij,
Nigel lachend voorbij en ik weer op de fiets. Iets rustiger weliswaar
maar toch zo snel mogelijk.
Gelukkig kreeg ik daarna reden om te lachen omdat ik in de verte
Nigel onderuit zag gaan in een bocht, terwijl ik passeerde probeer-
de Nigel zijn fiets op te stappen waarbij hij weer zijn grip verloor en
weer viel. De rest van de route gelukkig zonder kleerscheuren maar
wel met een beurs achterwerk.
Weer aangekomen op de fitness konden we even lekker douchen,
deel uitmaken van een lekkere lunch die wederom prima verzorgd
was en werden we bijgepraat over de vorderingen van de WK met
het tijdsplan naar de WK toe.
BOOTCAMP
“Nou mannen, we gaan even lekker bootcampen. Zijn jullie er hele-
maal klaar voor?” Zonder antwoord af te wachten was de volgende
mededeling: “kom we gaan in een rustig hardlooptempo naar de
plek van de warming-up, die bestond uit: een rondje sprinten (die
Bob en Benjamin nog eens over mochten doen omdat ze er zo snel
weer waren), een of ander overstapsprong op een rand van een
bloembak van ongeveer 4,5 bij 4,5 meter, plankhouding in combi-
natie met sprint oefeningen die later werden uitgebreid met kikker-
sprongen. Al puffend kregen we te horen dat dit inderdaad slechts
de warming up was, daar kwamen we achter.
Na een stukje hardlopen kwamen we bij een berg waar we even
mochten rusten. Het was de bedoeling dat we in groepjes van drie
de oefening deden. Dit was eerst: sprintend omhoog en in looppas
over een hele vervelende trap weer naar beneden daarna 30 secon-
den plankhouding en oefening herhalen daarna 30 seconden kikker-
sprongen en weer oefening herhalen en de laatste was: 10 keer op-
drukken en weer die inmiddels wel erg zware oefening erachteraan.
Bij het beginpunt te zijn aangekomen mochten we even wat drinken
tot de groep weer compleet was.
Daarna gingen we naar een andere berg. Iedereen keek omhoog
en dacht waarschijnlijk hetzelfde… nadat iedereen boven was nam
Stefan de oefening door: van beneden naar boven op sprint en hard-
lopend naar beneden, ben je beneden dan ga je weer in sprint naar
boven, net zolang tot ik zeg wanneer je mag stoppen
Hier kan ik kort over zijn: het was heel zwaar.
Nadat wemochten stoppen kregenwe even de tijd omop adem te ko-
men en werd ons heel vrolijk verteld dat we naar een zandvlakte gin-
gen, waar we nog meer oefeningen gingen doen. Weer een beetje op
krachten gekomen gingen we hardlopend op pad, halverwege was
de groep uit elkaar en moesten we al plankend wachten op de rest,
waarvan we hoopten dat ze snel zouden arriveren. Helaas moesten zij
naast ons nog 20 seconden planken.
Weer opgestaan gingen we hardlopend naar de zandvlakte. Daar
hebben we even wat gedronken terwijl anderen de oefeningen
klaarlegden. Dit waren: touwtje springen, buikspieroefeningen, 2x
elastiek trekken (een man rennen over het mulle zand, waar een an-
der contragewicht gaf), en het met zijn tweeën op de grond slaan
van twee zware elastieken met een sprong bij het optillen van de
elastieken. Elke oefening moesten we dertig seconden volhouden.
Nadat we de oefeningen hadden gedaan moesten we touwtrekken
5 tegen 5, nog een aantal oefeningen doen zoals: planken, squat
houdings- en buikspieroefeningen. En als afsluiting van de boot-
camp nog eens touwtrekken.
Naar mijn mening een zeer intensieve bootcamp! Alleen hiermee
was de dag nog niet om. We moesten in looppas naar de fitness om
onze pakwerkersspullen te pakken. Ja, je hoort het goed na een zwa-
re dag als deze moest je nog pakwerk kunnen doen. Hier hebben we
als groep bewezen een grote stap te hebben gemaakt zowel fysiek
als mentaal. Want iedereen heeft nog op een explosieve maar ge-
controleerde manier manwerk gedaan.
Bij deze wil ik van de gelegenheid gebruikmaken om niet alleen
Flapper Fitness en het begeleidende team te bedanken, maar vooral
de geleiders die ons op het laatst nog hebben aangemoedigd en
hun honden op ons hebben willen inzetten. Mensen petje af!
Namens het pakwerkers team WUSV 2017,
Jan van Maren
zonder kleerscheuren
maar wel met een beurs
achterwerk
Foto’s: Jan van Maren
