VDH
15
MARTINIBOKAAL EN HET HOGE
NOORDEN
Wie kent niet De Martinibokaal? Een ABC
wedstrijd van Kringgroep Groningen waar
Ben voorzitter was. In die functie was hij één
van de kartrekkers van deze wedstrijd die
vele jaren achtereen georganiseerd werd.
Een combinatie van feest en wedstrijd die
succesvol was.
Wie zette de afdeling Groningen weer op
het spoor? Juist, Ben! Hij werd voorzitter van
de afdeling en bracht weer rust in het hoge
noorden.
ALS KEURMEESTER
Ben als keurmeester: VDH keurmeester ge-
worden in 1984. Dit op verzoek van het VDH
hoofdbestuur omdat destijds de breuk met
de Raad van Beheer ons dwong om eigen
keurmeesters op te leiden. Ben bleek een
schot in de roos!
In 2006 kreeg Ben, net als de andere VDH
keurmeesters, de SV buitenlanderkenning.
Een weekend durend seminar gegeven door
Gunther Diegel bracht deze erkenning.
In 2008 werd het tussen de VDH en Raad van
Beheer bijgelegd, hetgeen resulteerde in
het feit dat het hele VDH keurmeesterkorps
overgenomen werd door de Raad. Vanaf
dat moment was dus ook Ben Keurmeester
Africhting van de Raad van Beheer.
OP ZIJN PLAATS
Ben is een keurmeester die overal op zijn
plaats is, een VZH-examen of een hoofde-
venement, Ben weet het altijd goed naar
waarde en belangrijkheid in te schatten en
is geweldig voor geleiders. Voor pakwer-
kers is Ben niet eenvoudig, hij weet wat
hij zien wil en vertelt dat de pakwerkers
dan ook duidelijk. Niets mis mee, een keur-
meester moet hier een duidelijke mening
over hebben. Een collega zei mij vanmor-
gen, op de tweede dag van het NIAK waar
Ben het appel keurde en hij de prestaties
van een combinatie besprak: “Dit klinkt
toch niet als iemand die uitgeblust is? Een
bespreking tot in detail met zoveel passie,
dat klinkt niet zoals ik zou verwachten van
een afscheid nemende keurmeester.” Ik was
het daar volledig mee eens maar gelukkig is
dit typerend voor Ben.
Eén beslissing van Ben heb ik altijd jammer
gevonden: toen ik in opleiding was voor
keurmeester wilde Ben geen leerkeurmees-
ter zijn. Eigenlijk weet ik zeker dat hij ook dat
prima zou kunnen. Kortom we gaan Ben erg
missen maar nogmaals, we respecteren zijn
besluit om na 32 jaar keuren het voor gezien
te houden. Ben bedankt!
ME
In zijn woordje zei Ben dat hij een reden had
om te stoppen en wel dat hij leed aan ME.
Mijn eerste gedachte was dat ik nooit gewe-
ten heb dat Ben ziek was, dat bleek ook niet
zo te zijn. ME staat voor Mild en Emotioneel.
Typerend voor Ben: als het “emo” dreigt te
worden gaan we dollen.
Toine Jonkers
Ben Ekhart heeft besloten dit jaar te stoppen als africhtingkeurmeester, een be-
slissing die wij niet waarderen maar zeker wel respecteren. Ben is al vele jaren
een echte “hondenman”. Behoudens de laatste jaren is hij altijd actief geweest
als africhter. Zijn hoogtepunt in de africhting behaalde hij met zijn Mischa van
Haus Sevens: deelnemer aan het EUSV Europees Kampioenschap, dit is de voor-
loper van ons huidige WUSV WK.
Afscheid Ben Ekart
Toespraak Toine Jonkers
kwam uiteindelijk van Jan Veeneman: in het ernaast gelegen Order-
bos was een schaduwrijk veld bij de kampeerplaats. Een mooi alter-
natief voor de beoordelingen van de honden van de Liefhebbers.
Schaduw inderdaad de gehele dag door en er was een tank met 500
liter water aanwezig om de dieren te voorzien van drinkwater en om
heerlijk met de voetjes in een badje te kunnen badderen. Heel even
heb ik zelfs zachtjes horen zeggen dat het in de ochtenduren zelfs
wel een heel klein beetje frisjes was…(!).
Maar gedurende het gehele weekend werden er nog meer ingrijpen-
demaatregelen genomen omde dieren niet te veel hinder te laten on-
dervinden van de koperen ploert. Het appel ving op beide dagen aan
om zes uur en het middagprogramma van zaterdag werd stilgelegd
omweer na 18.00 uur hervat te worden. Een uitstekende oplossing die
volledige acceptatie ondervond van deelnemers en publiek.
Het organisatieteam kan er best trots op zijn om zo adequaat en flexi-
bel met de extreme weersomstandigheden omgesprongen te zijn.
De wedstrijd om het NIAK verliep, los van de hitte, niet voor een ieder
geheel naar wens en onverwachte gebeurtenissen zorgden uiteinde-
lijk voor een zeer enerverendweekend! Er werden zelfs heel wat traan-
tjes weggepinkt, en gelukkig niet alleen van verdriet! Hondensport is
leuk, spannend en soms heel onverwacht! Daarover later meer.
Peter Nefs
algemeen
