18
africhting
VDH
Appelscha 2.0
Pfffff... Zucht... was het eerste wat ik dacht en deed toen ik zater-
dagmorgen 13 augustus (erg vroeg) wakker werd. Al uitrekkend op
het bed was ik de agenda van de dag nog eens aan het doornemen.
Er werd ons een week vooraf een agenda gestuurd (of het nou was
om ons voor te bereiden óf om angst te kweken weet ik niet, maar
het zag er nogal pittig uit), de onderdelen waarmee we aan de gang
moesten waren hoofdzakelijk een ATB clinic, een bootcamp en twee
IPO 3 programma’s. Alle reden dus om eens goed te zuchten, mezelf
wat moed inpratend deed ik mijn shirt natuurlijk weer achterstevo-
ren aan en begon ik de dag die ik uiteindelijk met wat spierpijn en
een ervaring voor het leven heb afgesloten.
Nadat ik een goed ontbijt naar achter had gewerkt, haar in de schei-
ding en diverse lokstoffen had opgespoten, ben ik naar Arkel gere-
den om daar de tocht samen met Fabian en zijn vader naar Appel-
scha te vervolgen. Het zal waarschijnlijk geen verrassing zijn dat de
tijd best vlug ging door gesprekken over fietsen, honden, honden-
sport en nog een beetje hondensport.
We waren mooi op tijd in de sportschool waar we net als de vorige
keer super werden ontvangen met een bakje koffie door de rest van
het team en Flapper Fitness. We werden voorgesteld aan Stefan van
Bolhuis, instructeur van Flapper Fitness die deze dag met ons aan de
gang ging.
Na de opening door de CBA en een welkomstwoord vanuit Flapper
Fitness mochten we ons omkleden en naar buiten gaan waar een
mountainbike voor je werd gekozen en tegelijkertijd voor je werd
afgesteld. Het moment waarop ik iedereen nog heb zien lachen op
die dag was daar - geloof ik - voor het laatst...
ATB CLINIC
Na een zeer korte uitleg wat we gingen doen, zijn we naar een gras-
veldje gefietst waar het de bedoeling was om een beetje feeling te
krijgen met de fiets. Na het spelletje “tikkertje” waar Bob trouwens
erg goed in was, moesten we enkele rem en stuur oefeningen doen
en gingen we daarna het bos in, naar de plek om “effe een klimmetje
te nemen”. Overigens een erg leuke oefening doordat je in de meters
daarvoor heuveltje afging en dus lekker snelheid kon maken. Nadat
iedereen goed boven kon komen en ik me mijzelf afvroeg of ik op
dat moment de enige was die al wat last kreeg van mijn achterwerk,
werd ons uitgelegd dat we nu delen van een mountainbikeroute
gingen fietsen. Er waren daar twee routes een moeilijke en een erg
moeilijke in mijn beleving.
Bij de route aangekomen zei Stefan: “ik ga denk ik iets sneller als
jullie, maar rij voorzichtig en denk aan je training”, “oh en let op…
het kan hier en daar nat zijn.” Op datzelfde ogenblik stond hij op de
pedalen (samen met Nicky Kuipers) en zagen we ze pas op het ein-
de van de eerste route terug. Op de eerste route heb ik me serieus
afgevraagd of hij zich toevallig niet versproken had, dat we eerst de
makkelijke route gingen doen. Nou, daar ben ik achtergekomen. Na
