tijdens het afleggen voor de vlucht. Terwijl Ronald al mismoedig
naar zijn hond liep om hem op te halen, greep de keurmeester
Toine Jonkers in een split second in: de geleider diende de hond
aan de voet te roepen en mocht daarna doorgaan. Het leed was
echter al geschied en het akkefietje had invloed op de resterende
oefeningen.
HET BESTE MANWERK
Hoewel al gezakt op het speuronderdeel, liet Diana van de Berkt
zien wat zij en haar grote Berry waard waren op de andere onder-
delen. Ook deze combinatie liet een prachtig appèl zien met veel
drive. Alleen bij het vooruit sturen was een lichte hapering. Door
het publiek verder nagenoeg foutloos beoordeeld, keurmeester
Anja van der Meijden dacht er anders over: Hoewel ze lovend was
over het beeld kwam daar onverwacht zware aftrek. Nagenoeg bij
elke start had de geleider namelijk (oog-)contact gezocht met de
hond om pas gaande de oefeningen haar hoofd weer omhoog te
doen. Daarnaast had Diana verzuimd om de zogenaamde 3-se-
conden regeling uit te voeren. Alles bij elkaar genoeg om haar uit
de Zeer Goed te halen.
Diana, totaal verbouwereerd, had daarna wel het enige passende
antwoord: samen met haar Berry liet ze een geweldig stuk man-
werk zien. Een Berry die elke keer een flitsende aanval had met zijn
grote bek over de hele mouw heen geschoven, die kraakte in al
zijn voegen door de loeiharde beten. Met name de vluchtverhin-
dering was om in te lijsten. De pakwerker moet toch echt spierpijn
hebben overgehouden van zijn poging om vooruit te komen met
een knokkende Berry op zijn rug. En wat de meesten niet voor el-
kaar hadden: elke keer een prachtige overgang tussen het einde
van het gevechten en het lossen. Met een kleine aftrek, doordat
het rugtransport amper goed ging en een iets mindere bewaking
na de overval op afstand, pakten ze een hele dik verdiende en ook
de enige uitmuntend manwerk.
EIGENZINNIGHEID
Jan Boeren als laatste deelnemer, had handen en voeten nodig om
zijn Justin bij de les te houden tijdens het volgwerk. Ondanks het
ogenschijnlijke niet-contact met z’n baas liet de hond wel snelle
oefeningen zien. Met een tik tegen de haag op de terugsprong
pakte de combinatie nog net een lage Goed. Ook tijdens het man-
werk liet Justin zien “enigszins” eigenzinnig te zijn: in plaats van
het 4e verstek te revieren ging hij eerst even langs de omheining
lopen om te kijken wat voor volk daar was. Om vervolgens zijn weg
weer te vervolgen alsof er niets aan de hand was. Ondanks verder
prima manwerk is er voor de geleider nog werk aan de winkel om
deze eigenzinnige duivel in het gareel te krijgen en te houden.
Maar mooi wel op deze Pré direct een WUSV ranking te pakken!
OP NAAR EEN DROGE 2E PRÉ
Het is duidelijk dat de punten er niet naar zijn om er glunderend
mee voor de dag te komen. Her en der zal er in hondensport min-
ded Nederland ook een wenkbrauw gefronst zijn. Toch moet ook
niet vergeten worden dat het speuren met die grote hoeveelheid
waterplassen meer iets is voor zeehonden dan voor africhtings-
honden. Het heeft in ieder geval de uitslagen sterk negatief be-
ïnvloed. Ondanks dat werden er op de zondag geen cadeautjes
weggegeven. Doordat de ranking (plaatsing) belangrijker is dan
het puntentotaal voelen de keurmeesters geen of minder druk om
aan “op-waardering” van de punten te doen. Opvallend was ook
dat geleiders in hun manwerk training hard gewerkt hebben op
de overgangsfasen, maar dat dit bij veel honden niet of slechts ge-
deeltelijk gelukt is. Veel honden haddenmoeite de beet te houden
terwijl de pakwerkers al stil staan en om dan vervolgens vanuit de
discipline strak te lossen op het commando. Wat een ware opluch-
ting was, is toch wel het aantal nieuwe uitstekende combinaties
die op deze Pré hun visitekaartje afgaven. En ondanks de pech is
er gelukkig voor hen en alle anderen een herkansing op de twee-
de Pré. Hopelijk zullen meerdere combinaties dan wel hun ranking
kunnen pakken.
Andy van Dijk
25
africhting
VDH
Foto Chris Bierman
