aanstoten bij het voorroepen, iets scheef in de voorzit, zorgden
voor kleine verliespuntjes. De grote aftrek kwam bij het iets on-
zekere vooruitsturen waarna Jago in eerste instantie bleef staan.
En hoewel het overallbeeld prachtig was, bleef nog net een Zeer
Goed over. Helaas werden de eerste punten bij het revieren direct
al ingeleverd: het 2e verstek werd niet gerond. Maar daarna was
het korte werk van het manwerk nagenoeg foutloos en indruk-
wekkend, inclusief een fabelachtige vluchtverhindering. Falco
koos voor het zekere en maakte van het rugtransport een tweede
afstandstellen. Dat kon niet verhinderen dat hij na de overval af-
stand een tweede los-commando nodig had. Maar hij verliet wel
het veld met een dikke Zeer Goed, het genietende publiek met
een dikke grijns achterlatend.
DE HAAG
De op voorhand zekere podiumkandidaat Annet Joosten had op
de zaterdag links en rechts de concurrentie kopje onder zien gaan.
Zij bleef met haar Jari fier overeind en leek met twee vingers in de
neus de eerste plaats te kunnen veroveren. De hond opgebouwd
via het NePoPo systeem, liet deze combinatie op de zondag een
werkelijk prachtig appèl zien. Een paar kleine pasjes nalopen bij
de sta oefening was eigenlijk de enige bemerking. En plotsklaps,
vlak voor het ademloze publiek, weigerde Jari de haagsprong te
nemen. Pas na veel gedribbel en klimmend over de haag vervolg-
de hij zijn weg om op de terugweg wederom de sprong te weige-
ren. Met steminwerking en een stapje naar voren van de geleider
dorstte Jari het blok naar Annet te brengen. Maar de magie was
weg en bij de schutting ging hij voor de geleider even liggen tij-
dens het aanbieden van het apporteerblok. Desondanks bleef er
nog een lage goed over. Wat al genoeg zegt over het niveau van
hun overige appèl-oefeningen.
Ook tijdens het manwerk bracht Annet haar Jari meer dan voor-
treffelijk voor. Strak in de hand alsof het niets is. En overgangsfasen
om je handen bij af te likken: feilloos! Toch moest de combinatie
ook hier punten inleveren. Zo moest de hond duidelijk harder
doorkomen tijdens de overval-rugtransport (nog voldoende) en
hield hij iets in bij de afstand. Volgens de kritische keurmeester
alles bij elkaar ruimschoots genoeg voor een dikke Zeer Goed en
een podiumplek.
GEZONDHEID BOVEN ALLES
Wim de Lorijn had een slecht sportweekend: wel rondgekomen
bij het speuren, maar tijdens het appèl ging er van alles mis. Zijn
Dingo weigerde in eerste instantie om te terug te komen over de
haag. En om het nog erger te maken, loste zijn halsstarrige reu niet
na de vlucht, waarna de onvermijdelijke diskwalificatie volgde. Na-
dien balend rondlopend bleef voor hem overeind dat hij toch su-
perblij was om op deze wedstrijd te staan: terugkomend van een
vakantie werd Wim getroffen door een herseninfarct. Door snel in-
grijpen heeft hij amper er iets aan over gehouden en kon hij naast
zijn normale leven zelfs de hondensport weer oppakken.
PECH EN NOG EENS PECH
Miranda Kuipers, een nieuw gezicht binnen het VDH had het op de
zaterdag voortreffelijk gedaan. Maar voor haar sloeg het noodlot
toe op de zondag. De sta ging volledig de mist doordat haar Jeze-
bell vrolijk naast haar bleef hollen ondanks meerdere commando’s
om vervolgens een dubbel af-commando nodig te hebben bij het
vooruitsturen. Ook tijdens het manwerk ging er mis wat er mis kon
gaan en bleef ternauwernood de laagste Goed over.
EEN WERELD TEEF
Podium kandidaat Piet Keijzer met zijn nimmer versagende en
altijd op haar baas gerichte Bierfust (neen, nogmaals, het is geen
bierreclame, het is een DH teef) zette na een prima zaterdag-re-
sultaat zijn weg naar het podium voort. Hoewel her en der punten
verlies (scheef lopend, iets slordig bij de afwerking) was, liet de
combinatie weer een vlot en degelijk beeld zien. De enige disso-
nant werd de sta oefening (slechts een voldoende) en mocht het
apporteren met iets meer snelheid worden uitgevoerd. De Zeer
Goed was binnen. Ook de inzet van het manwerk was prachtig om
te zien. Maar ook daar veel kleine aftrekpuntjes. Het revieren gaat
met een hoog tempo, maar Bierfust zwierde zeer ruim om de ver-
stekken. Alvorens het explosieve aanblaffen begon moest ze dan
toch eerst even twee venijnige tikken op de mouw geven. Na de
explosieve vlucht was ze iets onrustig voor het lossen (evenals bij
de overige bijthandelingen) en mocht ze telkens iets drangvoller
blijven bewaken bij het inlopen van haar geleider. Na een spette-
rend afstandstellen had ze na de daarop volgende overval bijna
23
africhting
VDH
Wat al genoeg zegt over
het niveau van hun
overige appèl-
oefeningen.
