gaderingwerdendande foto’s geselecteerddiehij later voorzagvan
een kader om de compositie het best tot zijn recht te laten komen.”
Lilianne en ik vragen ons af hoe laat deze vergaderingen afgelopen
waren. “Als het klaar was…, met een dik nummer waren we zomaar
tot half een ’s nachts in de weer. Het dikste nummer telde 112 pa-
gina’s – dat was in 1997. Al met al hebben we deze klus samen tot
1999 volbracht.” Jan: “Ik bracht de kopij zelf naar de drukker, daar
besprak ik de opmaak en corrigeerde ik na tien dagen de drukproef
nadat ik van eenieder telefonisch de correcties had ontvangen. We
zijn destijds drie keer van drukkerij gewisseld van Schriks uit Asten,
naar de Zuid Groep in Den Haag en weer terug naar Schriks en ten-
slotte naar Van der Wey in Hilversum.
AFRICHTING EN ADVERTENTIES
Het wordt hoog tijd om Gerard eens aan het woord te laten. “Ik
was vooral gebrand op de foto’s van het pakwerk, oeioei wat kon
dat soms verkeerd uitpakken, die foto’s mochten natuurlijk niet
in het blad! En ik verzorgde de acquisitie voor de advertenties, er
kwam vaak met 90 tot 100 duizend gulden aan acquisitie voor de
VDH binnen. Jan en ik trainden samen bij Kringgroep Den Haag en
omstreken, wat nu Randstad is geworden, destijds organiseerden
we Jonge Hondendagen met meer dan 80 deelnemers.” De oude
VDH-enveloppen en de mappen komen op tafel. Gerard heeft een
schat aan informatie over zijn betrokkenheid bij de VDH en hij ver-
telt er ook graag over. Ik betrap me erop dat we hierover nog niet
uitgepraat zijn, maar we moeten bij de les blijven, de redactie staat
vandaag centraal. Dus af en toe sturen we het gesprek een beetje
bij. Wel weer een kandidaat voor een volgend interview, bedenk
ik me. Die man kan zo mooi en passievol vertellen over het wel en
wee bij de VDH!
EINDE VAN EEN TIJDPERK
Het HB van destijds vond dat het tijd werd voor
een andere koers – een meer algemeen blad - en
zo werd van de een op de andere dag de samen-
werking verbroken, er stond een nieuw team
klaar. Eerder bestonden de VDH-nummers uit
wedstrijdsverslagen Kynologie en Africhting en
een beetje algemene kopij. Dat is tegenwoordig
wel anders met de vele varianten die nu binnen
de VDH georganiseerd worden. Het afscheid
verliep bij de VDH erg abrupt en zonder enig
teken vooraf werden ze uit hun taak ontzet.
Binnen 24 uur stond het hele VDH archief bij Jan
Boes voor de deur, hij zegde per direct zijn lid-
maatschap op en besloot nooit meer een letter
van en over de VDH te lezen. Jan Boes ging na
zijn vertrek echter niet bij de pakken neerzitten
en bleef zich inzetten voor de vereniging van
zijn vrouw en verzorgde nog jarenlang een blad
voor oud-Indië gangers. Tot vandaag dan….
Want oude liefde roest niet, en sommige banden zijn te mooi en
te sterk om opeens los te moeten laten. Als er geen verwijten meer
zijn, omdat de tijd en het bestuur verandert en als je met een open
blik verder kunt, is er niks mooiers dan een vriendschap herstellen.
Wordt het weer als vanouds? Nee hoor, dat denk ik niet. Het is weer
fijn, het is weer mooi, maar het is anders. De VDH is in een andere
fase, alles gaat digitaal en de redactie ontmoet elkaar nog twee
keer per jaar. Dat is niet erg. Veel belangrijker is dat het nare gevoel
weg is. Dat je dan weer zo’n sterk gevoel hebt nadat de redactie
weer eens bijeen is gebracht. Dat is iets heel moois.
EEN ZETJE NODIG
Bij vriendschappen vind ik het altijd heel belangrijk om te luiste-
ren naar het gevoel. Om te kijken of het zowel geven als nemen
is. Het is zoeken naar de juiste balans, kijken hoe het werkt. Voor
mij is het dan ook niet belangrijk hoe lang ik iemand ken; als het
goed voelt, is het goed. En het voelde zo goed, daar met die drie
mannen en die dame in Meerkerk. In zijn afscheidsartikel van des-
tijds haalt Jan Boes zijn mederedacteuren aan: “dan wil ik hier
publiekelijk Gerard en Peter, die mij tot grote steun zijn geweest,
bedanken voor hun inzet en ondersteuning. Ook mijn echtgenote
die mij bij alle evenementen vergezelt en op de redactievergade-
ring zich als goede gastvrouw toont, wil ik in mijn dank betrekken.”
Na afloop wisselen we gegevens uit en beloof Jan de laatste VDH
nummers te laten bezorgen. Hij is er gelukkig nog steeds nieuws-
gierig naar. Hopelijk stellen we hem niet teleur.
Af en toe heeft die vriendschap een zetje nodig, dankjewel Peter
dat je dat hebt geregeld.
Maud Diemer
algemeen
VDH
7
