schoenen (liefst met profiel) nodig. Afhankelijk van looptalent en
trekkracht betekent het voor de één gewoon hardlopen met je
hond, voor de ander heel veel harder lopen dankzij je hond en
voor sommigen lijkt het meer op vliegen. In Nederland is het nog
een vrij onbekende sport die echter snel groeit. Linda laat me haar
indrukwekkende tuigen zien, ze zijn van Non-Stop. Die heeft ze
tweedehands aangeschaft, want ze zijn best prijzig.
APP-GROEP
Linda laat me haar telefoon zien waarin haar App-groepje van zes
actief is en waarbij ze afspreken om gemiddeld zo’n 3 kilometer te
lopen. “Instructie is niet nodig”, zegt ze opgewekt, “ik loop vaak
’s morgens ook alleen even een rondje door het bos, daarbij volg ik
de hoefslagen, over de heide of langs de dijk. Heerlijk, de honden
trekken me voort en ze vinden het hartstikke leuk! Het enige wat
je nodig hebt, is een goed tuig en goede hardloopschoenen. Met
intervaltrainingen is het wel wat zwaarder, maar dan bouw je snel
een goede conditie op. Het kost me twintig minuten om even zelf
met ze trainen, je kunt het doen wanneer het je past in je dagrit-
me. Linda’s groepje is erg actief, gezien de vele berichten op haar
Smartphone.
WEDSTRIJDEN
Er worden jaarlijks ongeveer 12 wedstrijden georganiseerd voor
alle rassen, waaronder sinds 2012 ook een officieel NK. Bij de mees-
te wedstrijden wordt een tijdritstart toegepast waarbij individueel
om de 30 seconden wordt gestart. Dit voorkomt dat honden te
dicht op elkaar zitten en elkaar uitdagen of hinderen. Het is altijd
verstandig om het parcours van tevoren te verkennen, liefst lo-
pend/wandelend met de hond. Voordeel is dat de hond de route
dan kent en je minder hoeft bij te sturen of kans hebt op foutlopen
en dat je zelf goed weet waar eventuele obstakels en lastige stuk-
ken zitten. De route wordt met lint en pijlen gemarkeerd maar net
als bij een trail wordt er van de deelnemers verwacht dat ze zelf
goed opletten. De afstanden zijn meestal 2 à 3 km voor de korte
afstand en 5 à 6 km voor de lange afstand.
DEMONSTRATIE IN 2019
Het wordt tijd om afscheid te nemen, maar niet voordat we de stal-
len even geïnspecteerd hebben en de paarden – de andere liefde
van Linda – even een aai over hun edele hoofden hebben gege-
ven, ook de oude liefde van ondergetekende roest niet...
Adje en Nadja worden gemaand keurig achter het tuinhek te
wachten. Dat is beter voor hun en onze veiligheid, verzekert
Linda me. We maken een grote ronde over het erf en met arm-
gebaren stippelt ze haar kleinere looproute voor me uit, langs de
mooie lanen en “buskes”, waar dit landschap zo om bekend staat.
Ze zegt toe een demonstratie te willen geven op een volgende
Liefhebbersdag in 2019. Spontaan zegt ze ook toe om lid te wor-
den van de VDH, omdat ze dan ook ons maandblad kan lezen, toch
weer mooi! Een paar dagen later vind ik de prachtige actiefoto’s
gemaakt door een professionele fotograaf al in de mailbox. Ze blij-
ken er samen serieus mee aan de slag te zijn gegaan.
Voor diegenen die contact met haar willen opnemen om meer te
weten te komen omtrent de canicross, het mailadres van Linda is
bij de redactie bekend.
Maud Diemer
Foto Linda Klunder
algemeen
VDH
8
