“Nu weet iedereen echt wel wie ik ben”,
interview met Kim Bokdam
In aanloop naar een interview speur ik altijd Social Media af op zoek
naar informatie over de persoon die geïnterviewd wordt. Kim had
vele hits met haar naam en veelvuldig de (regionale) pers gehaald -
een jonge, goedlachse jongedame, zo te zien. Op naar Haaksbergen
(Hoaksebarge zoals ze daar zeggen) in het mooie Twenteland voor
een interview. Aangekomen zie ik twee “prikoren” boven de ven-
sterbank, blijkbaar het goede adres... Vader Marco opent de deur
en ik stap naar binnen. Het voelt warm en harmonieus in dit gezin,
waar geleefd wordt voor de hondensport, maar waar zeker ook de
balans te vinden is tussen sport, prestatie en plezier. Kim zit aan de
keukentafel, ze blijkt een bescheiden meisje. Vader Marco houdt
zijn dochter nauwlettend in de gaten en relativeert zijn ingeto-
gen trots. En als moeder Sandra de keuken binnenkomt, wordt het
helemaal gezellig. Sandra: “We vieren dat de redactie van de VDH
vanavond langskomt voor Kim en daarom eten we gebak”. “Nou,
dan doe ik graag mee met dat feestje”, antwoord ik. Het wordt een
gezellige avond, waarbij eigenlijk het hele gezin aan bod komt, ge-
woon omdat het zo’n fijn hondensportgezin is. De prestaties van
Kim is duidelijk een team-effort, mooi om te zien!
Kim Bokdam, 16 jaren jong en haar Herdershond Cheetah oet de
Poeterië hebben onlangs op het Wereldkampioenschap in Tilburg
een mooie negende plaats bij de Agility behaald. Een fantastisch
prestatie! Vader Marco, die zelf ook heel actief is in de honden-
sport, heeft Cheetah opgeleid in de IPO-sport (tot IPO 3) en deed
er speurhondexamens 1 en 2 mee. Het komt niet vaak voor dat een
Duitse Herdershond beide disciplines beheerst, dus dat maakt dit
verhaal extra bijzonder. “De hond vertoonde bij mij wat onzeker
gedrag en daarom zijn we op advies 3,5 jaar geleden begonnen
met de agility”, vertelt Marco.
Tegenwoordig doet Kim ook de IPO trainingen met de hond, va-
der doet bewust een stapje terug om de talentvolle Kim de ruimte
te geven en juist om haar zelf te laten leren. “Kim en honden zijn
altijd een goed span, ze lag als baby bij de hond te slapen in de
hondenmand.” Onlangs deed Kim met Cheetah een Speurhond 2
examen opnieuw en slaagde. “Het ging niet helemaal goed”, ver-
telt Kim wat sneu, “85 punten, maar goed, ik slaagde wel”. “Geeft
niks”, zegt vader Marco, “ervaring opdoen is net zo belangrijk”. Fijn
zulke ouders!
CHEETAH
Cheetah is een dochter van Yogi v.d. Schiffslache x Pepper v. Iwan’s
Haus en gefokt door Bartho en Carla Leferink, beiden zelf actief
in de behendigheidssport. Als ik Cheetah probeer aan te halen,
deinst ze terug. “Ze is altijd wat gereserveerd naar andere men-
sen”, hoor ik Sandra zeggen. “Maar voor ons is ze goud, vormt een
vast onderdeel van ons gezin en mag altijd mee op vakantie”. “We
hebben haar nu twee keer laten dekken, maar ze is helaas leeg ge-
bleven”, vult Marco aan. “Zo zonde, we hadden graag een pup van
haar gehad maar wachten nu op nieuwe pup gefokt door Ton van
Ham, blijkbaar wil het niet lukken met Cheetah.”
TRAINEN
Vader en dochter trainen bij kringgroep Sirius, een kleine VDH
vereniging die niet over een eigen oefenterrein beschikt, daarom
moet de agility-baan telkens opgebouwd en weer afgebroken
worden. Kim wordt wekelijks getraind door Katalin Leferink, voor
de VDH geen onbekende. “Staat Nicky Kuipers – de vriend van
Katalin – de behendigheidsbaan voor ons op te bouwen, hoe gaaf
is dat! Ik vind Katalin het einde en leer veel van haar”. En wie ze
verder als lichtend voorbeeld heeft? Stellig: “Janet van Steenis, die
is ook supergoed!”
Kim volgt de opleiding tot dierenartsassistente en loopt stage in
een varkensfokkerij, “dat is echt heel leuk werk”, een echt bees-
tenmeisje dus. Daarnaast werkt ze in de plaatselijke Wibra, waar ze
vlak na de WK ook herkend werd uit de krant. Ze kreeg maar met
moeite vrij van school om deel te nemen aan het WK Agility, de
leerplicht in Nederland is nu eenmaal streng. Sandra bleef nood-
gedwongen bij zusje Femke thuis, zij kwamen pas vrijdag aan en
misten daardoor de intraining van Kim, gelukkig is Femke zo’n
hondenmens die wedstrijdkijken leuk vindt, maar trainingen niet.
APPLAUS
Ik vraag Kim naar het WK avontuur. “In eerste instantie lukte me
het niet om me voor het Nederlandse team te plaatsen, het ging
tijdens de kwalificatiewedstrijden mis. Ik heb gehuild van teleur-
stelling dat ik niet mee mocht doen in ons landenteam.” Maar
niet te lang getreurd, moeder Sandra en vader Marco pepten hun
dochter op en hielpen haar om mee te doen als individueel duo.
5
algemeen
VDH
