6
africhting
VDH
de attributen waren aanwezig. Na het appèl stond Gerrie van Duijsse
voor ons klaar in het pak. Elke dag weer was hij er voor het team en
dat terwijl het ’s avonds soms tot in de late uurtjes gezellig was. Res-
pect Gerrie en heel veel dank!
De training van vrijdag werd beëindigd met het speuren. De speur-
velden lagen in een bosrijke omgeving en één van de velden was zo
mooi dat het net leek of we midden in een natuurfilm zaten. ’s Avonds
hebben we met z’n allen gegeten in een restaurantje nabij het hotel
en de avond hebben we afgesloten in één van de lobby’s van het ho-
tel. Voor sommigen onder ons ook wel bekend als het Holland House.
Op zaterdag en zondag gingen de deelnemers van het Nederlandse
teamwat meer hun eigen gang. De éénwilde graag speuren, de ander
niet. Gelukkig was dit geen enkel probleem en hadden we volledig de
vrijheid om te kiezen wanneer we welke onderdelen wilden trainen.
Zaterdag ben ik begonnen met speuren en daarna zijn we naar het
trainingsveld gegaan. In de loop van de dag arriveerden alle deelne-
mers in Finland en ’s avonds hebben we onze eerste teambespreking
gehad.
Ook op zondag begonnen we met speuren. Dit keer niet alleen
met de deelnemers van het Nederlandse team, maar ook met een
deel van het Noorse team. Namelijk met Joeri Veth en zijn trainings-
maatje. Het was een leuk weerzien en we hebben veel plezier ge-
had tijdens de training. Vanaf de speurvelden zijn we doorgereden
naar het trainingsveld om ons weer bij de rest van de deelnemers
en supporters te voegen om appèl en pakwerk te trainen. Deze dag
hebben we het trainingsveld moeten delen met de Finnen en de
Duitsers. Behoorlijk druk, maar erg gezellig en leerzaam.
Eenmaal terug in het hotel de tweede teambespreking. Dit keer kon-
den de deelnemers aangeven welke oefeningen zij tijdens de offi-
ciële intraining in het stadion wilden doen. We mochten maximaal
twee oefeningen appèl en maximaal twee oefeningen pakwerk
kiezen. We hadden in totaal slechts 25 minuten en de deelnemers
kregen voorrang. Als er tijd over bleef mocht ik als reserve ook nog
even van het veld gebruik maken.
DE WUSV BEGINT
Maandag, de dag van de officiële intraining, begon met de veterinai-
re keuring. Dit verliep allemaal vlot en alle honden werden gelukkig
goedgekeurd. Na de keuring hadden we de tijd om te kijken hoe de
training van de andere teams in het stadion verliep. Dit bleek niet
allemaal even soepel te verlopen en er waren ook landen die daad-
werkelijk in tijdnood kwamen. In het ergste geval had dit tot gevolg
dat de laatste deelnemers geen tijd meer hadden voor pakwerk.
Op de tribune hebben we de training nogmaals doorgenomen en
toen was het Nederlandse team aan de beurt. Ik heb mijn hond in de
kar gelaten om met de coaches en supporters ervoor te zorgen dat
de wissel tussen appèl en pakwerk zo snel mogelijk verliep. Na de
wissel leek het erop dat er voor mij ook nog tijd zou zijn ommet mijn
hond in het stadion te trainen. Dus, rennen naar de auto, hond pak-
ken, spullen pakken, rugnummer op en terugrennen naar het stadi-
on in de hoop dat er ook daadwerkelijk tijd zou zijn. Daar eenmaal
aangekomen restte mij niets anders dan af te wachten.
Iedereen heeft zijn oefeningen kunnen doen. Iedereen heeft niet
één maar zelfs twee keer vooruit kunnen sturen. Er was ruimte voor
twee deelnemers om in het pakwerk een oefening over te doen en
tot slot heb ik met mijn hond kunnen revieren en aanblaffen. Kortom
Nederland was in deze een goed geoliede machine waar menig land
een voorbeeld aan kon nemen.
Dinsdag moesten we meer dan een uur rijden voor de training. Als
er een klein stadion met atletiekbaan voor ons is geregeld doen we
dit natuurlijk met veel plezier. De Duitsers hadden daar die dag al als
eersten getraind en toen wij aankwamen begonnen de Finnen net
met pakwerk. Na de Finnen waren wij aan de beurt met appèl en
pakwerk. De geleiders en de honden hadden een extra uitdaging.
Tijdens onze training waren er verschillende hardloopgroepen die
gebruik maakten van de atletiekbaan. Achteraf viel dit reuze mee en
was er geen hond die er echt last van had. Toen we klaar waren in het
stadion zijn we met een select gezelschap nog even via de speurvel-
den naar de loting gereden.
Het Nederlandse team was als eerst aan de beurt voor de loting.
André van Eekelen had zijn best gedaan om bij de opkomst te zor-
gen voor de muzikale ondersteuning. Het kostte hem wat moeite
om de muziek te kiezen en van wat ingesproken teksten (zonder
achtergrondgeluiden) te voorzien, maar aan de reactie van het
publiek was duidelijk te horen dat deze moeite niet voor niets
was.
HET WUSV KAMPIOENSCHAP
Op de eerste dag van het kampioenschap hebben we ’s ochtends
eerst Pieter Keijzer met zijn Bierfust naar de speurvelden gebracht,
zodat hij nog even kon trainen. Vervolgens zijn we direct doorgere-
den naar het stadion om daar appèl en manwerk te kijken.
Gedurend de ochtend druppelen de eerste speurresultaten van
het team binnen. Van de Nederlanders mocht Erik van der Haas
het spits afbijten in afdeling A met zijn Ivar vom Falorie. De hond
had een redelijk hoog tempo en had wat moeite met de open
hoeken. Helaas werd dit de hond behoorlijk zwaar aangerekend
en Erik kwam met 80 punten van het veld. De tweede van de dag
was Falco Schoemaker met zijn Jago vom Haus Sevens. Een veel-
belovende combinatie waarvan we zeker met het speuren hoge
verwachtingen hadden. Jago is een rustig en intensief speurende
hond, maar op een hoek met tractorsporen kreeg ook deze hond
het toch moeilijk. Uiteindelijk bleef er een kwalificatie goed met
89 punten over.
’s Middags was Pieter Keijzer aan de beurt met Bierfust van de
Wiersdijk. Inmiddels een doorgewinterde hond met de nodi-
