De aanloop naar het interview bleek geen goede start te krijgen. Nadat het
afgelopen maandblad bij de VDH leden werd bezorgd, ontvingen Peter Nefs
(commissaris Kynologie) en ondergetekende een geïrriteerde mail van de voor-
zitter van DWS. Voor hun succesvolle, internationale clubmatchmet honderden
bezoekers, was onvoldoende aandacht in het maandblad, “lullige fotootjes en
te weinig tekst”. Kort daarna ontplofte Social Media met steunbetuigingen aan
het adres van de voorzitter van de kringgroep en na een nachtje slapen beslo-
ten we Jan Lentfert te bellen. Het geplande interview was inmiddels op losse
schroeven komen te staan, maar na de zaken te hebben toegelicht, mocht ik
toch komen. Ik nam me voor om vooral goed te luisteren naar hun verhaal. Er
bleken namelijk heel wat beelden te bestaan bij het functioneren van de VDH
in het algemeen, het Hoofdbestuur in de ogen van de kynologieliefhebbers,
die toch het grootste deel van de VDH familie vertegenwoordigen. Die ver-
schillende werelden zouden veel beter naar elkaar mogen en moeten luiste-
ren. Who needs the VDH! schreef iemand als reactie op Facebook, dat kwam
wel even binnen… een betere communicatie begint met luisteren.
WALL OF FAME
De Twentse binnendoorweggetjes brengen me naar het dorp Overdinkel,
vlakbij de Duitse grens, waar gemoedelijkheid en mooie houtwallen het
landschap domineren. Vroeger was dit het terrein van smokkelaars. Daar is
al zestig jaar Kringgroep Overdinkel gesitueerd. Op het mooie, droge trai-
ningsveld zie ik een meisje met een puppy spelen, laat een geleider zijn hond
algemeen
VDH
Het lichte gemor van het thuisfront reist de eerste kilometers met me mee als ik op een donderdagavond in de auto stap om naar Over-
dinkel te rijden. Het is de zoveelste keer die week dat ik voor de VDH op pad ben. Eerst een intensief tweedaags hoofdevenement, dan
een HB vergadering en nu een gepland interview met een jubilerende kringgroep. En toch rijd ik met plezier de ruim 150 kilometers
terug naar de Twentse grond waar ik mijn lagere schooltijd heb doorgebracht. Onderweg vraag ik me af of mijn vader of mijn oudste
broer leden van Kringgroep Overdinkel in de klas hebben gehad. Dat zou zo maar kunnen gezien de hoge leeftijd van DWS – wat staat
voor Door Wilskracht Sterk. En sterk zijn ze, vooral onafhankelijk en met een duidelijke, eigen mening.
60 jaar D.W.S. Overdinkel - Het verhaal achter het verhaal
Hondensport, een beleving voor iedereen
9
over de haag apporteren en heerst haast een serene
rust, zo midden in het bos. Geen geschreeuw of har-
de commando’s die andere trainingsvelden wel eens
domineren. Voorzitter Jan Lentfert komt met een uit-
gestoken hand naar me toe en samen kijken we even
over het veld. We lopen naar binnen waar het oog valt
op de ‘wall of fame’ met foto’s van Duitse Herders in
met de hand gemaakte, identieke houten lijsten. Er
wordt me uitgelegd dat deze muur allemaal toppers
bevat, voortgebracht door Kringgroep Overdinkel. Aan
de bestuurstafel lijken de andere bestuursleden van
Kringgroep Overdinkel mij eerst een poosje te obser-
veren. Op tafel ligt het opengeslagen boek over 50 jaar
Overdinkel, wat in 2004 vervaardigd is door het toen-
malige bestuur, rijk geïllustreerd met prachtige foto’s
uit lang vervlogen tijden. Bestuurslid Ilona Sanders –
zelf een bekend voorbrengster van tophonden - heeft
al een eerste selectie gemaakt van het beeldmateriaal
wat dit artikel kan verluchtigen.
HET GESPREK KOMT OP GANG
Al gauw blijkt het boekwerk een mooie leidraad te zijn
voor dit artikel. De oprichters van Kringgroep Overdinkel
Foto Trijntje Timmer
