VDH -
algemeen
-
5
Voordat je besloten hebt een hond in huis te nemen, heb je er
misschien al over nagedacht. Er komt een dag waarop je afscheid
moet nemen van je trouwe metgezel, de dag dat de hond over-
lijdt. Een afschuwelijke gedachte waarbij je nu al tranen in je ogen
kan krijgen.
Afscheid
Voor veel mensen die al een keer afscheid hebben moeten nemen
van een huisdier kan het zelfs een reden zijn om te zeggen: “ik
begin er niet meer aan”. Afscheid van je hond brengt vervelende
emoties met zich mee, verdriet, angst, woede. Het geeft een ge-
voel van onmacht en verlatenheid. Nog een keer dat verdriet mee-
maken is voor sommigen gewoonweg teveel. De een ziet deze
dag al jaren aankomen, voor de ander komt hij plotseling. Deze
dag zal vol van emoties zijn. En dan moet je hals over kop ook nog
een beslissing nemen: “Wat nu? Waar gaat …. naartoe?”
Op zo'n moment, zoals ik dat met Jeanette meemaakte, vind ik
het altijd een brute inbraak wanneer ik, als dierenarts, uiteindelijk
moet vragen “Heb je er al over nagedacht?…” De gezichtsuitdruk-
king die daarop volgt, spreekt boekdelen: “geen idee??!” De reac-
tie: “wat kan er allemaal?”.
Nu al beslissen
Om te voorkomen dat je ooit tussen de tranen door overhaast be-
slissingen moet nemen, is het nu een moment om daar vast bij stil
te staan. Dit is ook een moment om erover te praten met je vrien-
den of familie. Als je er nu vast over praat, weet je zeker dat je er
niet te laat mee bent. Het is ook makkelijker om erover te praten
als de emoties nog geen (grote) rol spelen. Wij zullen je daarmee
een beetje helpen, door te vertellen welke mogelijkheden er zijn.
Begraven
Jarenlang was er in de diverse gemeentes een verschillend beleid
ten aanzien van het begraven van huisdieren in de tuin. In de ene
gemeente was het toegestaan, in de andere gemeente werd het
gedoogd. Gelukkig is hier nu een eenduidige wetgeving over,
honden en andere gezelschapsdierenmogen begraven worden in
de eigen tuin. Het dier mag niet in plastic gewikkeldworden en het
gra&emoet minimaal éénmeter diep zijn. Begraven in eigen tuin is
een prachtige ceremonie. Je hond blijft altijd dichtbij.
Maar wat als je gaat verhuizen? Of misschien woon je op een flat?
Begraven kan ook op begraafplaatsen voor gezelschapsdieren.
Meestal huur je een graf voor een minimum aantal jaren. De graf-
bedekkingmag je zelf bepalen, waardoor je een persoonlijk plekje
creëert waar je altijd naar terug kan gaan.
Cremeren
Bij een crematie wordt het lichamelijk overschot van je hond ver-
brand. Dit gebeurt met veel respect voor het dier. Je kan kiezen
voor een individuele of een collectieve crematie. Bij een collec-
tieve crematie wordt er een aantal dieren tegelijk verbrand. De as
wordt dan uitgestrooid op een speciaal daarvoor bestemd veld.
Alleen bij een individuele crematie kan je ervoor kiezen om een
urn met de as terug te krijgen. Tegenwoordig is het steeds gebrui-
kelijker om iets speciaals met de as te doen. Je kan deze voor altijd
bij je houden in een urn, maar je kan er ook voor kiezen om een
beetje van de as te laten verwerken in een sierraad dat je altijd bij
je kan dragen. Of je strooit de as misschien uiteindelijk zelf uit op
een plek die voor jou en je hond heel speciaal is, bijvoorbeeld in
het bos, op de hei, in je eigen tuin of op zee.
Destructie
Destructie is een akelig woord. Het betekent niets meer dan ver-
nietiging. Vaak wordt er gedacht dat er van destructiemateriaal
nog diervoeders en dergelijke gemaakt worden. Maar het des-
tructiemateriaal wordt ingedeeld in verschillende categorieën.
Honden en andere gezelschapsdieren vallen in de categorie ‘hoog
risicomateriaal’ en mogen daarom alleen maar verbrand worden.
Het is dus verboden omde restanten te gebruiken voor het maken
van diervoeders of bijvoorbeeld lijm. De energie die daarbij vrij-
komt mag uiteindelijk wel gebruikt worden.
Vervoer
Als je de keuze maakt voor crematie of begraven op een officiële
begraafplaats zal de hond daar naartoe gebracht moeten worden.
In de meeste gevallen regelt de dierenarts dit, maar je mag hem
natuurlijk ook zelf brengen. Wanneer de hond thuis overlijdt of
wanneer de dierenarts de hond thuis heeft laten inslapen kan je
hem zelf brengen of de dierenambulance vragen daarbij te hel-
pen.
Welke keuze je ook maakt, maak vooral een persoonlijke keuze.
Je kan geen verkeerde keuze maken, alle wegen zijn goed als het
voor jou zelf de juiste weg maar is.
Maar nu eerst even je neus snuiten en vooral gaan genieten van
wat je nog hebt!!!
Dierenkliniek Kortenoord
Langzaam zakt zijn zware hoofd in haar schoot. Zijn ademhaling wordt kort en oppervlakkig. Ik zie een
traan vallen die gestaag zijn weg baant tussen de lange haren van Bento. De volgende traan valt precies
tussen zijn ogen. Daar word ik getroffen door die onmiskenbare doffe, wezenloze blik. Dit is het moment
dat hij uitstapt. “Doet hij zijn ogen niet dicht?” vraagt Jeanette met een brok in haar keel.
Oogjes toe
Wat te doen na de dood van je huisdier
