39
VDH
africhting
aan de voet vloog bij het voorroepen na de af-oefening. Die zo
gegunde ZG werd niet gegeven omdat Sjef telkens z’n linkerhand-
je storend inzette. Ook weer een nieuw aandachtspunt voor de
africhters. Het manwerk was een maatje te groot voor Irkan.
Na een top speuren stond Lamienke van der Land er goed voor.
Maar ondanks de hoge verwachtingen van met name het appèl,
lukte het dit weekend niet om haar Dilek in de juiste modus te krij-
gen. Vorig jaar nog deelnemer op de Universal Sieger. Dit jaar ging
er mis wat er mis kon gaan, zowel bij het appèl als bij het manwerk.
En dan toch de top tien gehaald.
TWEEDE GROEP ZONDAG, MET EEN BRANDENDE ZON
Jos Couwenberg was na het speuren al weggevallen uit het klas-
sement. Maar ook het appèl verliep moeizaam. Wel een mooi uit-
gevoerde vooruitzend-oefening (hèhèhè, het kan dus toch). Maar
alle andere oefeningen ontbeerden het aan drive, snit en uitstra-
ling. Wel als één van de weinigen een ZG op manwerk met als kant-
tekening dat Vigo iets meer drive mocht hebben tijdens de bewa-
kingen. De gespannen Olga Boer met haar eigen gefokte Leon
lieten na een onrustig afliggen-met-afleiding, wel mooi volgwerk
zien. Strak in de concentratie en in een vlot tempo. Wel telkens net
achter of toch net wel in positie. Daarna smolten de punten weg
vanwege die mislukte zit, de te trage af en het nalopen bij de sta.
Pardoes volgde er nog een stevige aftrek bij de haag: in plaats van
een “zit” commando te geven (vanwege schuingooien moest het
blok worden opgehaald), gaf Olga een “blijf” commando. Bij het
manwerk was er geen enkele twijfel: een beste hond.
Schroeiende beten en prachtig schakelen naar het drangvolle blaf-
fen. Ondanks een nog voldoende aanblaffen tijdens het aanblaf-
fen (en ja, die Keurmeester zag echt wel dat corrigerende tikje om
Leon beter aan de voet te krijgen…) een dikke ZG en die totaal
onverwachte dik verdiende derde plek!
Oege Hoekstra scoorde met zijn Thor ook onverwacht een ZG, bij
het appèl. Ondanks een hele trage zit, grondapport en regelmatig
schuifelend de basisposities innemend bleven er genoeg punten
over. Los van een mislukt revieren (uitbreken en miste daardoor
verstek drie en vier, waardoor Oege op een holletje over het veld
moest gaan) en dat verkeerd getimede loscommando na het af-
standstellen, prachtig manwerk. Soms misschien een tikje onrus-
tige beten, maar vechten en knokken totdat die hele late loscom-
mando’s werden gegeven. Net geen podium (het zou wat geweest
zijn: twee leden van Kringgroep IJsselmuiden op het hoogste
