behendigheid
VDH
37
gehele dag, met hele kleine korte pauzes tussendoor z’n noeste
werk. Relaxed, vriendelijk, maar met een scherp oog. Geen lange
tussenstops, maar vooral doorgaan. Bij honden die onder contro-
le waren, goede stops lieten zien op de katteloop en de wip, maar
toch net niet het verplichte raakvlak raakten, kneep hij even een
oogje dicht.
Het tijdschema werd ook moeiteloos gehandhaafd doordat de par-
coursbouwers vlot de hindernissen ombouwden, dan wel herstel-
den als een hond er in zijn dadendrang een latje had afgesprongen.
De parcoursen waren eindelijk, hehehe, op maat gesneden voor
Duitse Herdershonden. Veel ruimte, zodat deze lekker op snelheid
konden blijven. Niet te kleine beknellende bochten en hoeken
waarin de snit volledig verloren gaat. Wel had elk parcours, mooi
aangepast aan de verschillende niveaus, één of meerdere tricky
looproutes. Of, zoals je wilt instinkers. Waarin bijvoorbeeld een
tunnel heel uitnodigend lonkte, maar nog niet mocht worden ge-
nomen. Hulde aan keurmeester Mark.
BEGINNEN
De deelnemers konden eraan. De start begint zoals gebruikelijk
met het parcours verkennen. Voor mij als rasechte leek, blijft het
een koddig gezicht. Chaotisch lopende, botsende mensen over het
veld, met de ogen half dicht, zwaaiend met armen, nog een keer,
nog een keer. Soms een beetje afkijkend van elkaar. En plotsklaps
is de hele meute weg en vliegt er een hond over het veld met een
hollende geleider erbij. De wedstrijd is begonnen.
Zoals ik al vermeldde, waren er mooie ruime en snelle looplij-
nen uitgezet (de volgorde-route die gelopen moet worden).
Deelnemers moesten fysiek dan ook flink aan de bak om hun vier-
voetertje bij te benen. Sommige lukte dat soms niet, waardoor de
hond met een commando moest worden afgestopt en tijd verloren
ging. Andere gingen juist weer als een jekko met hun hond mee,
waardoor de controle verloren ging en de honden vol de verlei-
dingen indoken. Eenmaal bij de technische gedeelten was niet het
fysieke het belangrijkste maar werd er een appèl gedaan om zeker
en secuur de aanwijzingen te geven. En ook vooral op de juiste tijd
op de juiste plek te staan. Om daarna weer vol te gassen. Hoewel
de parcoursen niet al te moeilijk oogden, was juist de mix van al die
vaardigheden wel wat het uitdagend maakte voor de deelnemers.
En spannend, ook voor de kijkers. Gaan met die banaan, remmen,
draaien, weer gaan met die banaan. Finish!
WAARNEMING
Jammer is dan dat er geen elektronisch scorebord is, zodat toe-
schouwers en deelnemers direct kunnen zien wat hun tijd en
eventuele aftrekpunten zijn. Gelukkig wel een elektronische tijd-
waarneming! Wellicht toch een tip voor het VDH: investeer in zo’n
elektronisch tijdscore- en waarnemingbord. Het zal de sport naar
een hoger plan tillen en aantrekkelijker maken voor de kijkers!
De allrounders, de alleskunners, voelden zich uitstekend op hun
gemak op deze parcoursen. Echter een foutje, een opwippend, in
het gras neerploffend latje is in een mum van tijd zo gebeurd.
