VRAAG:
Mijn Duitse Herder van vijf jaar krijgt ineens kale plekken
aan de heupen die erg ruiken en waar hij last van lijkt te
hebben. De dierenarts heeft het over Pyodermie. Wat is dat
en wat is er aan te doen?
Antwoord:
Bij de Duitse Herder wordt de laatste jaren een ernstige
en hardnekkige huidaandoening gezien, de zogenaam-
de Duitse Herder Pyodermie. Niet alleen in Nederland,
ook in andere Europese landen en de VS is deze aandoe-
ning bekend.
Aan de Kliniek voor Kleine Huisdieren te Utrecht is
onderzoek gaande naar mogelijke oorzaken voor deze
pyodermie. Zo is onderzoek verricht naar eventuele
erfelijkheid van de aandoening in de vorm van een
stamboomonderzoek bij 42 lijders. Daarbij werd tevens
nagegaan of de ouders, nestgenoten en nakomelingen
van deze lijders ooit verschijnselen van pyodermie
hadden vertoond.
Betekenis "pyodermie"
Een pyodermie is een met pusvorming gepaard gaande
ontsteking van de huid, veroorzaakt door bacteriën.
Een bacyeriële huidaandoening wordt in verschillende
vormen bij de hond gezien. De Duitse Herders vertonen
een specifieke pyodermie, die tot nu toe niet bij andere
rassen is gezien. Dit beeld wordt dan ook Duitse Herder
Pyodermie genoemd, en wordt beschouwd als een specifieke aandoe-
ning van de Duitse Herder.
Voorkomen en verloop
De aandoening komt voor bij zowel de reu als de teef. De leeftijd
waarop de verschijnselen worden gezien, varieert van 1 tot 12 jaar. De
meeste klachten worden gezien bij 6-7 jarige honden.
De klachten beginnen, vaak op jonge leeftijd, met jeuk op het ach-
terlijf (rug, lendenen en kruis). Geleidelijk verergeren de klachten en
uiteindelijk ontstaat op latere leeftijd de typische ernstige pyodermie,
die zich over het gehele lichaam uit kan breiden.
Huidafwijkingen
De vacht ter plaatse is slecht ontwikkeld en er ontstaan kale plekken.
In de huid ontstaan diepe open gaten waar bloederig en pussig vocht
uit komt.
Jeukklachten zijn in dit stadium afwezig, de dieren kunnen nu pijnlijk
zijn bij aanraking. De huidafwijkingen bevinden zich voornamelijk op
het achterlijf, op rug, lendenen, kruis, dijen, tussen de tenen en in de
liezen. Zoals gezegd, is uitbreiding over het gehele lichaam mogelijk.
Behandeling
De behandeling bestaat uit een langdurige antibioticumkuur, aange-
vuld met een behandeling van de huid. Hierbij worden de afwijkende
huidgedeelten geschoren en regelmatig gewassen met een desinfec-
terende shampoo.
Vooruitzichten
Er is een langdurige en zeer intensieve behandeling nodig. Vaak treedt
er echter geen of slechts een tijdelijke verbetering op.
Ga bij verdenking direct naar je dierenarts.
& ANTWOORD
VRAAG
VDH
11
algemeen
