Bart (M) en ik mochten van ons team het spits afbijten! Wij startten
allebei in de A1 klasse. Normaal gesproken ben ik al erg gespannen
als ik een wedstrijd heb maar deze keer wilden de knieën echt niet
stoppen met trillen. De ringmeester gaf het sein dat het parcours
verkend mocht worden. Daar gingen wij dan.
Ook dit was weer een mooie ervaring om tussen de deelnemers van
andere landen het parcours te mogen verkennen. Als eerste vond
het vastparcours plaats, daarna de jumping.
Van de 12 rondes die wij met ons team hebben gelopen op vrijdag
hadden wij maar één disq. Een goede start van het WK.
Ook op dag twee vertrokken wij vroeg richting Meppen. De vlag
werd weer in de dug-out gehesen.
Het programma startte ook weer met de A1 klasse vastparcours, ver-
volgens de A2 klasse. Daarna A1 jumping en A2 jumping (wij hadden
geen deelnemers in de A3 klasse).
Tijdens de weken voorafgaand aan de WK hebben wij een aantal
keren extra getraind om de puntjes op de i te zetten. Een van de
dingen die goed besproken zijn is het parcours verkennen. Tijdens
de trainingen hebben wij alle tijd om het parcours te verkennen. In
Duitsland kregen wij daar duidelijk minder de tijd voor. Samen met
onze coaches Ada Middelkoop en Linda Wets waren wij het parcours
aan het verkennen op het moment dat de keurmeester deze aan het
opbouwen was. Je gaat straks met alle andere deelnemers het veld
op en dan valt het niet mee om het parcours goed te verkennen tus-
sen al die ‘hollende’ mensen. Wat je van te voren al weet, is meege-
nomen.
Dat dit werkt blijkt wel uit de resultaten die deze dag behaald zijn.
Bart (M) is met Nero derde geworden bij de jumping, ik eindigde op
de tweede plaats bij het vastparcours en Bartho wist een derde prijs
te scoren in de A2 klasse op het vastparcours.
Na een prachtige dag moe en voldaan keerden we huiswaarts.
Dag 3, de zondag begon met het krabben van de autoruiten. Het
beloofde wederom een prachtige dag met veel zonneschijn te wor-
den. Deze ochtend begonnen de wedstrijden nog vroeger. Om 7 uur
reden wij met zijn allen weer naar Duitsland. De laatste dag van de
wedstrijd was aangebroken.
Bart D. had zich al gekwalificeerd voor de finale. Janet, Carla en ik
mochten geen ‘fouten’ meer maken om ons nog te kwalificeren.
Carla heeft zich uiteindelijk ook weten te kwalificeren voor de finale.
Janet had (zoals ze zelf zei ‘een latje teveel’) en ik heb foutloos gelo-
pen, maar buiten de toegestane parcourstijd. Bart M. heeft de ster-
ren van de hemel gelopen en heeft de eerste prijs gehaald op het
vastparcours in de A1. ‘s Middags was de finale van het WK-agility.
Bart D. en Carla hebben allebei foutloos het finale parcours gelopen.
Er waren de nodige combinaties die foutloos hadden gelopen. Een
hele prestatie om in de finale te eindigen van het WK. Bart D. en Carla
echt geweldig gedaan!
Met betrekking tot de parcoursen de afgelopen dagen kan ik kort
zijn. Het waren goede parcoursen met voor elke klasse wel de no-
dige uitdagingen tijdens elk onderdeel. Terechte WK-parcoursen
zonder al te veel onmogelijke situaties. Gewoon goed, leuk en uitda-
gend om te zien en alle Nederlandse deelnemers hebben hun best
gedaan.
De jongste deelnemer was een jongentje van circa 10 jaar uit Italië.
Leuk om te zien hoe goed de band was met zijn hond en hoe goed
hij de hond kon handelen. Als alles meezit komt hij - met de andere
deelnemers uit Italië - volgend jaar ook naar Tilburg.
Nadat de wedstrijden van zowel Agility als de africhting waren afge-
lopen werden alle deelnemers in het stadion verwacht. Gewapend
met de Hollandse vlag, uiteraard in onze prachtige outfit gingen wij
het stadion binnen. Dit was in een woord geweldig. Al die mensen,
Dit was in een woord
geweldig. Al die mensen, al
die honden en dan het gejuich
van de Holland-supporters als
je langs de tribune loopt.
46
behendigheid
VDH
