21
ingezonden
VDH
Mijn naam is Charlotte Schelhaas. Ik ben 19 jaar en woon in
Blesdijke (Friesland). Toen ik 14 jaar was heb ik de familie Koers
leren kennen via de school waar ik stage liep. Franky was hier leer-
kracht. Franky en Etske vertelden mij dat ze trainden en fokten
met Duitse Herders. Ik vond dit erg interessant en ze nodigden mij
uit om een keertje op de vereniging te Wolvega komen te kijken. Ik
wilde graag vaker komen want ik vond het erg leuk.
Franky vond dat ik aanleg had voor het trainen met de honden
en ik kreeg tijdens de showtraining een hondje in mijn handen.
Ik begon het steeds leuker te vinden en ik kreeg veel complimen-
tjes. En kreeg al gauw een eigen hondje om te trainen, Phoenix
van de Mauritshoek. Ik begon met puppycursus en daarna ben
ik met haar gaan trainen voor VZH en IPO. Het VZH examen heb
ik met haar gedaan in Emden, Duitsland. Daar heb ik hele leuke
mensen ontmoet, Günter en Hannah Leithoff van de kennel van
Nymfenhof en de familie Schmidt van de kennel von Nordteich.
TRAINEN EN GEZELLIGHEID
We gaan daar nu vrij frequent heen om te trainen en/of voor de ge-
zelligheid. Na het VZH examen met Phoenix kreeg ik de smaak te
pakken en deed ik vrij snel IPO1. Ondertussen was Phoenix gerönt-
gend en bleek ze uitstekende heupen en ellebogen te hebben. We
liepen een hele leuke plaats op een show, waarna we Phoenix lieten
aankeuren in Emden. Ondertussen ging ik met de familie Koers van
kennel van de Mauritshoek veel mee naar shows. Ik ben met ze mee
geweest naar de Siegerschau in Nürnberg. Hier heb ik met Yoda vom
Amur in de nakomelingengroep gelopen van Pear, de reu van Ferdi
en Angelika Kötters. Ik mocht toen in het stadion lopen, dat was voor
mij een hele ervaring, zeker als meisje van 16 jaar op dat moment.
Verder namen we deel aan behoorlijk wat shows, onder andere een
show in Schimsheim (Duitsland). Hier heb ik van de 24 honden tweede
gelopen in de tussenklasse reuen onder keurmeester Uwe Sprenger.
Ik begon shows lopen superleuk te vinden. In deze tijd heb ik ook
IPO2 met Phoenix gedaan. Op een africhtingsexamen in Duitsland
kwam er een Amerikaanse keurmeester bij ons met de vraag of hij
met Phoenix een nest mocht fokken. Zo kwam ik dus ook in contact
met andere sportvrienden uit het buitenland. We hebben nog steeds
regelmatig contact. Ik ben ook daardoor naar Amerika geweest om
de hond te brengen. Ook dat was een hele ervaring en toen was ik
nogmaar 17. Na Phoenix kwamen er nu ook honden uit Spanje, Dubai
en zelfs Thailand waarvoor ik werd gevraagd om te trainen. En zo ben
ik als jonge meid al heel wat ervaringen en indrukken en de daarbij
behorende vrienden rijker.
AFRICHTEN
Het leuke hiervan is dat ik dit te danken heb aan mijn liefde voor de
Duitse Herders en de familie Koers. Een van de leukste ervaringenwas
het africhten vanaf helemaal niks tot IPO3, inclusief keuring en show
van Yokohama von Tronje. Toen Yoko 19 maanden was had ze IPO1
en aankeuring. En vrij snel daarna ook IPO2 en 3. Dat ik dit allemaal
kan doen is dankzij mijn ouders en de Duitse Herderclub te Wolvega
en de familie Koers. Op dit moment heb ik vier Duitse Herders: Yoda
vom Amur, Magic von Arminius 2000, Cheyenne von Nymfenhoff en
de Benjamin: Barones van de Mauritshoek. We noemen haar B100
omdat het een klein boefje is. Met haar ben ik nu enthousiast bezig
om weer vanaf puppytraining te beginnen tot hopelijk straks IPO3.
Ik heb nu een kennelnaam aangevraagd en deze procedure is nage-
noeg afgerond. Mijn vader en Franky Koers hebben mij geholpen om
de kennels en nachtverblijven op de juiste manier klaar te krijgen en
het resultaat mag er zijn! Al kennelcontrole gehad, alles was uitste-
kend in orde.
HART GESTOLEN
Er is helaas ook een korte periode geweest dat ik bijna wilde stoppen
met de hondensport. Dit was het gevolg van mensen die niet met
jaloezie om kunnen gaan en altijd haantje de voorste willen zijn. En
op een agressieve manier mensen proberen te intimideren. Gelukkig
zie ik deze mensen nu niet meer en trainen we met veel plezier en
een hele leuke groep mensen in Wolvega op de club van Franky
Koers. Ik hoop nog heel veel ervaringen rijker te worden in de Duitse
Herdersport.
Deze sport heeft mijn hart gestolen, vooral het exterieurgedeelte, ik
hoop nog veel verder te komen. Wat ik graag nog wil opmerken is
dat de manier waarop de keurmeesters met jonge mensen omgaan
erg stimulerend werkt. Zoals meneer Lijffijt die mij bijvoorbeeld op
een show even vriendelijk en bemoedigend toesprak, dat gaf mij een
stimulans om aan exterieurevenementen deel te nemen. Ik hoop dan
ook dat mede door dit stukje er meer jonge mensen geënthousias-
meerd worden en bij de Duitse Herdersport actief betrokken raken.
Zodra ik klaar ben met mijn studie als lerares (nog twee jaar), wil ik de
KK cursussen volgen en daarna ook de E&B cursus. Wie weet voor in
de toekomst, ambities genoeg!
Charlotte Schelhaas
