8
algemeen
VDH
Duitse Herder Astor geeft geluidsoverlast
Het is hartverwarmend te merken dat veel hondeneigenaren bereid zijn om moeite in hun viervoeter te steken om hem een
beter leven te bieden. Zo ook voor Duitse Herder Astor. Astor was, ten tijde van het consult, een reu van ongeveer 2 jaar oud.
Hij woonde sinds een paar maanden bij de huidige eigenaren die mij als gedragstherapeut inschakelden. Astor was al tweemaal
herplaatst; van zijn laatste eigenaar was bekend dat hij lang weinig met hem deed, hem niet goed voedde en dat er sprake was
van geluidsoverlast - veroorzaakt door de hond. De nieuwe eigenaren waren gemotiveerd hem een blijvend thuis te bieden.
Astor was ondervoed en had darmproblemen toen hij bij hen kwam. Zijn fysieke toestand werd gelukkig beter dankzij de sa-
menwerking met de dierenarts. De eigenaren wilden graag aan de gang met zijn overmatig piep- en jankgedrag en werden
doorverwezen door hun dierenarts naar mij.
Astor vertoonde in verschillende situaties overmatige hoge vocalisaties (allerlei hoge geluiden zoals piepen en joelen); met name in
situaties van opwinding. Dit gedrag komt vaker voor bij Duitse Herders, dat wil zeggen dat er een genetische aanleg is voor dit gedrag.
Astor was ook nog eens weinig gewend; elke verandering in huis leverde enorm veel onrust bij hem op. Een eigenaar die opstaat van
de bank zou kunnen betekenen dat hij naar buiten mocht - een eigenaar die naar de keuken loopt zou kunnen betekenen dat er eten
komt - en zo waren er nog vele prikkels in zijn omgeving die hem voortdurend onrustig maakten. En niet een beetje onrustig, zoals
wij allemaal herkennen van onze honden die rond etenstijd of uitlaattijd ons in de gaten houden, maar voortdurend onrustig waar de
buren van konden meegenieten. Het maakte ook simpele gehoorzaamheidsoefeningen met Astor een lawaaierige situatie.
GEWENNING EN CONDITIONERING
Alhoewel gewenning in de nieuwe situatie dingen op den duur zal verbeteren, is het wel belangrijk om op juiste wijze met zo’n hond
om te gaan. Astor was niets gewend. Hij had nooit geleerd om zich op juiste manier te gedragen. Hij was geen structuur gewend en
had een zeer gevoelig stress-systeem waardoor hij snel in de actiemodus kwam. Het bestraffen van het gepiep verhoogde de onrust
en hiermee verergerde het ongewenste gedrag.
Verschillende adviezen werden met eigenaren besproken. Van het tijdelijk gebruik van ondersteunende middelen om de stressge-
voeligheid te verlagen, tot een juiste afwisseling van activiteiten en rust om de balans te herstellen en structuur aan te bieden in het
leven van Astor. Eén van de belangrijkste adviezen die uitgevoerd moest worden was het verschaffen van duidelijkheid en snel ‘leren
schakelen’ tussen wat niet gewenst is en wat wél gewenst is. In de frustratie van het drukke gedrag van een hond, zijn we als eigenaar
teveel geneigd om de hond te vertellen wat niet goed gaat (‘nee’, ‘foei’, ‘stop daarmee’). Zodra de hond één seconde gewenst gedrag
vertoont, moet hij al verteld worden dat hij braaf is. Het verschaffen van informatie aan een hond wat hij goed doet is belangrijk om
onrust te verlagen. Omdat een verwachting op een beloning ook onrust geeft en hiermee piepgedrag bij Astor, moest de frequentie
van belonen enorm verhoogd worden. Wachten op gewenst gedrag was in deze casus dus geen optie. Als gedragstherapeut heb ik
daarom niet gekozen voor het aanleren van gedrag door
middel van operante conditionering, maar heb ik de ei-
genaar aan het werk gezet met - in eerste instantie - met
het leerprincipe van klassieke conditionering.
Als gedragstherapeut geef ik dus geen standaard advie-
zen, ik pas ze aan op de hond, de omstandigheden en
de vaardigheden van de eigenaren. Met Astor is het snel
beter gegaan. In hele nieuwe situaties laat hij zijn vocale
Duitse Herder stem nog wel horen, maar dat is normaal.
In huis is het in ieder geval een hond die zijn rust weer
heeft gevonden, tot vreugde van de eigenaren én de
buren.
Drs. Eline Teygeler, Tinley gedragstherapeut voor dieren
Casus:
